ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 143

นายท่านหวังรีบเชิญนักพรตมาทำพิธีกรรม บอกว่าลูกชายถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิง

คนโบราณเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติเป็นที่สุด โดยเฉพาะคนแก่ที่เชื่อฝังหัว

หลังจากประกอบพิธีสามวัน คุณชายหวังก็หน้าซีดเซียว กินไม่ได้นอนไม่หลับ ยืนกรานว่าวิญญาณร้ายสี่ตนรุมล้อมหมายจะทุบตีให้ตาย

นายท่านหวังถอนหายใจ ลูกชายคนนี้ป่วยการแล้ว ใครให้เขามักจะทำเรื่องชั่วช้าสามานย์เล่า

แต่ถึงกระนั้น ตระกูลหวังยังมีลูกชายนอกสมรสอีกสามคน เร่งมือฝึกฝนพวกเขาสืบทอดตระกูลต่อไป!

…

สามวันต่อมา ตลาดใหญ่เปิดอีกแล้ว พวกซูหว่านทำขนมข้าวซอยตัดสองร้อยชุดเรียบร้อยแล้วก็ให้พวกซูอวิ๋นนำไปขายที่ตลาด

นางไม่ออกไปร่วมสนุก เพราะไม่ต้องการพบคุณชายหวังอีก

พวกซูอวิ๋นกลับมาช่วงบ่ายพร้อมกับข่าว

“วันนี้ข้าได้ยินข่าวดี” ซูอวิ๋นกลับมาก็ยัดเงินให้แม่ซู จากนั้นแล่นไปแบ่งปันข่าวดีกับซูหว่าน

“ข่าวอะไร” ซูหว่านสนใจเรื่องซุบซิบนินทาไม่น้อย

“คุณชายหวังคนที่อยากให้เจ้าไปเป็นอนุ ได้ยินว่าเขาเห็นผีกลายเป็นบ้า วันๆ พร่ำพูดว่าผีตามฆ่า ตระกูลหวังวุ่นวายโกลาหล ประกอบพิธีกรรมหลายวัน เชิญนักพรตมาขับไล่ผี!”

ซูอวิ๋นรู้ดีว่าสาเหตุมาจากอะไร แต่เขาก็ยังหัวเราะอย่างโล่งใจ ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

ชายหนุ่มเสเพลอย่างคุณชายหวัง พรากพรหมจรรย์หญิงสาวชาวบ้าน ทำลายสตรีมากมาย สมควรแล้วที่ต้องเผชิญชะตากรรมเช่นนี้ ถือว่าช่วยขจัดภยันตรายให้กับชาวบ้าน

ใครให้เขาเที่ยวชอบผู้หญิงทุกคนที่เห็น ซ้ำไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเล่า

ซูหว่านรู้สึกแปลกมาก คนอยู่ดีๆ ทำไมถึงเสียสติไปได้

เรื่องนี้ฟังอย่างไรก็แปลกประหลาดมาก

แม้ว่านางจะสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามออกมา ดีแล้ว เขาเสียสติก็จะไม่มีใครมาก่อกวน สมน้ำหน้า ข่าวนี้ช่างน่ายินดีนัก

“นี่เรียกว่าบาปนั้นคืนสนอง” แม่ซูพูดแทรก

หลังจากตลาดใหญ่คราวนี้ ต้องเตรียมตัวไปหัวเมืองแล้ว ถึงตอนนั้นยังต้องทำอีกห้าร้อยชุดไปขาย จึงต้องหารถม้าไปส่ง เพราะต้องการไปดูเทศกาลโคมไฟทั้งครอบครัว อย่างน้อยต้องใช้รถม้าสามคันถึงจะนั่งพอ

รถม้าหนึ่งคันใช้ขนของ รถม้าอีกสองคันใช้นั่ง ยังต้องไปสอบถามว่าราคาเช่ารถม้าเท่าไร

ทว่าตระกูลซูมีปัญหากับตระกูลเหอ ไม่มีทางที่จะไปร่วมงานเลี้ยงมงคลสมรสลูกสาวตระกูลเหอ รวมทั้งไม่ไปช่วยงาน

สามวันก่อนแต่งงาน เจียงเซิงจู่ๆ ก็มาตระกูลซู เขามาหาเจียงอวี้ แต่เจียงอวี้ออกไปจัดการเรื่องรถม้าจึงไม่อยู่ที่นั่น

ซูหว่านไม่รู้ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกันได้อย่างไร ทำไมพวกเขาถึงรู้จักกัน

เจียงเซิงเห็นว่าเจียงอวี้ไม่อยู่ที่นั่น ก็ผิดหวังอยู่บ้าง หันไปมองซูหว่าน

“แม่นางซูหว่าน วันนี้ข้ามาเชิญพวกท่านทุกคนไปดื่มเหล้ามงคลที่บ้าน ข้าพอรู้เรื่องท่านกับบ้านพ่อตามาบ้าง ท่านเคยช่วยเจียวซิ่งหลายครั้ง เจียวซิ่งอยากจะเชิญท่านไปร่วมพิธี แต่นางออกมาข้างนอกก่อนแต่งงานไม่ได้ พูดคุยก็ไม่ได้ ถึงได้ขอให้ข้ามาเชิญท่าน”

“ได้ ข้าจะไปบ้านท่านร่วมแสดงความยินดี จริงสิ ทำไมป้าเจ่าฮวาจู่ๆ ถึงยอมตกลงเรื่องของพวกท่าน”

ซูหว่านตอบรับคำเชิญอย่างเต็มใจ เจียงเซิงเป็นคนดีและมีความรับผิดชอบ นางจะต้องไปร่วมงานของเขา

ทว่านางแปลกใจมานานแล้ว จึงฉวยโอกาสถามสักหน่อย

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจียงเซิงพลันขอบตาแดงเรื่อ

“วันนี้ข้ามาก็เพื่อขอบน้ำใจคุณชายเจียง ถือโอกาสเชิญเขาไปร่วมงาน วันนั้นเราพบกัน คุณชายเจียงจำเสียงข้าได้ทันที ถามว่าข้าคือเจียงเซิงหรือไม่ พอข้าตอบว่าใช่ ไม่ทันพูดอะไร เขาก็โยนถุงเงินให้มากถึงสี่สิบตำลึง ตอนนั้นข้างุนงง คุณชายเจียงบอกว่าเงินให้ข้าแต่งเจียวซิ่ง ถือว่าให้ยืม วันหน้าต้องใช้คืน