ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 144

สี่สิบตำลึงไม่ใช่เงินน้อยๆ เกรงว่ายากจะชดใช้คืนได้ ข้าจึงปฏิเสธที่จะรับ เขาบอกว่าอนาคตยังอีกยาวไกล ไม่ต้องรีบร้อน เขาทนเห็นคนรักพรากจากกันไม่ได้ ถือว่าทำความดีสะสมบุญนิดหน่อย ยังว่าข้าเป็นลูกผู้ชายต้องไม่ขี้ขลาด ขืนมัวแต่ลังเล ผู้หญิงที่หมายปองจะตกเป็นของคนอื่น ถามข้าว่าทนเห็นนางทนทุกข์ทรมานได้หรือ

แน่นอนว่าข้าทนไม่ได้ จึงรับเงินไว้ ยังทำสัญญากู้ยืม เขาสั่งว่าอย่าแพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้ ภายหน้าถ้าเขาไม่อยู่ ให้ข้าคืนเงินกับแม่นางซูหว่านก็ได้!”

ซูหว่านได้ฟังความจริงก็ค่อนข้างประหลาดใจ เพราะไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเจียงอวี้ เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน

“เขาจะกลับมาช่วงบ่าย ค่ำหน่อยค่อยมาหาก็ได้ ช่างเป็นข่าวดี ตอนนี้ท่านกับเจียวซิ่งก็จะได้แต่งงานกันแล้ว ใช้ชีวิตให้มีความสุข อย่าทำให้เขาผิดหวัง!”

ไม่คาดคิดว่าเจียงอวี้จะอ่อนโยนขนาดนี้ หนังสือต้นฉบับบรรยายว่า เขาเป็นคนเย็นชา ไร้ความปรานี และเห็นแก่ตัวมิใช่หรือ

ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมด เพียงแค่ถูกบทละครจำกัดเท่านั้น สิ่งที่นางเห็นตอนนี้คือตัวตนที่แท้จริงของเขา!

“ขอบใจมากแม่นางซูหว่าน ข้าขอตัวก่อน” เจียงเซิงโค้งคำนับ ดวงตายังแดงเพราะซาบซึ้งตอนที่พูดถึงเจียงอวี้

เขากลับมาอีกครั้งยามค่ำ เชิญเจียงอวี้ดื่มเหล้ามงคล ซ้ำยังให้เขาเป็นประธาน

เจียงเซิงมาเชิญอย่างจริงใจ เจียงอวี้ย่อมไม่ปฏิเสธ ตระกูลซูจะเข้าร่วมพิธีมงคลสมรส

ซูหว่านไม่เคยเห็นห้องพิธีแต่งงานแบบโบราณมาก่อน จึงอยากเห็นมาก

เจียงอวี้แสดงวรยุทธ์ต่อหน้าคนในหมู่บ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนี้เหล่าสตรีในหมู่บ้านต่างแห่กันมาดูเขา

ตั้งแต่อายุสิบเอ็ดสิบสองไปจนถึงม่ายสาวอายุราวสามสิบ เดี๋ยวๆ ก็เดินผ่านเรือนตระกูลซู ชะเง้อมองเข้าไปข้างใน

เรือนที่เคยห่างไกลเงียบสงบมาตลอด กลับคึกคักขึ้นมาทันใด คนที่มาพูดคุยกับแม่ซูก็ไม่น้อย

ในหมู่บ้านหลายคนพูดว่าเจียงอวี้จะเป็นลูกเขยของตระกูลซู เพราะถึงอย่างไรเขาก็อยู่ที่ตระกูลซูมานาน ปกติแล้วก็ใกล้ชิดกับซูหว่าน พี่น้องตระกูลซูก็สนิทสนมกับเขาได้ดี ยากที่คนอื่นจะไม่คิดอะไร

กอปรกับพ่อซูและแม่ซูได้รับคำสั่งให้พูดกับคนภายนอกว่า พวกเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน สมัยโบราณ ลูกพี่ลูกน้องแต่งงานกันได้ ญาติห่างๆ ยิ่งเป็นที่ยอมรับ

ผู้หญิงบางคนที่สนิทสนมกับแม่ซู ถึงกับแอบถามว่ากำหนดวันอย่างเป็นทางการเมื่อใด

แม่ซูเองก็ไม่รู้ นางจะรู้ได้อย่างไรว่าลูกสาวกับเจียงอวี้จะหมั้นกัน

แม้ว่านางจะสับสน แต่ก็ยังยิ้มแย้มอธิบาย

ยามเช้าตรู่ ตระกูลเจียงตีฆ้องกลองไปรับเจ้าสาว พิธีแต่งงานตามประเพณีก็เริ่มขึ้น บรรยากาศครึกครื้นมีชีวิตชีวา

เหอเจียวซิ่งสวมชุดแต่งงานสีแดงสด ถึงแม้ว่าจะเป็นชุดที่แบบเรียบง่ายที่สุด ไม่มีลวดลายหรูหรา แต่นางก็ยิ้มอย่างมีความสุขมาก

แม่ซูพาซูหว่านไปทำงานที่ตระกูลเจียง จึงได้ร่วมเป็นประจักษ์พยานช่วงเวลารับเจ้าสาว

แม่ของเจียงเซิงอารมณ์ดีในงานมงคล ดูแล้วมีชีวิตชีวาขึ้นมาก ฝืนลุกขึ้นมาเป็นแม่งาน

เจียงเซิงค่อนข้างดูสบายๆ สวมชุดที่ไม่มีรอยปะชุนและไม่ใหม่หรือเก่า เพียงแค่ทำตามพิธีแต่งงาน เขายากจนแต่พยายามจัดงานให้เหอเจียวซิ่งอย่างสมเกียรติ

อาหารบนโต๊ะค่อนข้างใช้ได้ อะไรที่ควรมีก็ไม่ขาด

ซูหว่านเห็นนางยิ้มอย่างมีความสุข ก็รู้สึกดีใจแทนเหอเจียวซิ่งมาก พอถึงเวลากินเลี้ยง เจียงอวี้ใส่หน้ากากเข้ามา ตระกูลซูนั่งโต๊ะเดียวกัน แม้ว่าเขาจะเป็นประธาน แต่คนกันเองทั้งนั้น คนอื่นก็ไม่ได้ติดใจแต่อย่างใด

น้อยนักที่จะได้เห็นทั้งครอบครัวมาร่วมงานเลี้ยง แต่พวกเขาเป็นแขกพิเศษของครอบครัวเจ้าภาพ และถือว่ามีน้ำใจด้วย แม่ซูทำตามคำแนะนำของซูหว่านทุกประการ มอบเงินหนึ่งตำลึง ถือว่าใจกว้างมาก