ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 145

เจียงเซิงตั้งใจพาเจียวซิ่งมาดื่มเหล้ามงคลให้เจียงอวี้ มันเป็นเหล้าหมักข้าวทั่วไป เจียงอวี้ดื่มสามจอกรวด พร้อมกล่าวคำอวยพรขอให้ถือไม้เท้ายอดทอง ไม้กระบองยอดเพชรและมีลูกชายไวๆ

หลังจากนั้น ตระกูลซูยังดื่มให้คู่รักด้วย เหล้าหมักข้าวไม่ร้อนคอ เข้าปากแล้วขมฝาด กลับทิ้งรสชาติหวานในลำคอ

ซูหว่านดื่มหนึ่งจอก พอเข้าปาก ใบหน้าก็บิดเบี้ยว แต่หลังจากรับรสแล้วก็รู้สึกติดใจ ดื่มต่ออีกสองจอก

ผ่านไปสองเค่อ งานเลี้ยงยังไม่เลิกรา ซูหว่านเริ่มรู้สึกถึงผลข้างเคียงแล้ว แก้มแดงเรื่อ ลำคอก็เป็นสีชมพู

รู้สึกเวียนหัวจนมองแม่ซูขอความช่วยเหลือ แม่ซูมองแวบเดียวก็รู้ว่านางเมาแล้ว พูดติดตลกว่า

"อ๋อ หว่านหว่านของเราเมาแล้ว ดูสิหน้าแดงเชียว"

"ไม่เป็นไร ดื่มเหล้าหมักข้าวนิดหน่อยไม่อันตราย ถ้าไม่ไหว อีกประเดี๋ยวพ่อแบกกลับบ้านเอง" พ่อซูมองซูหว่านอย่างเอ็นดู

ซูหว่านยิ้มซื่อพลางพยักหน้า

ซูอวิ๋นคิดว่าน่าขันมาก แซวขึ้นมาทันที

“ซูหว่าน เจ้าดูซื่อบื้อชะมัด!”

ซูหว่านถลึงตามองเขา เพราะนางมึนเมา แก้มจึงดูป่อง ยิ่งน่ารักน่าเอ็นดู

สายตาเจียงอวี้มองใบหน้าของนางอย่างเปิดเผย ความรักลึกซึ้งในดวงตาไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่าจริงหรือหลอก

เพราะว่าเขามักจะเป็นแบบนี้ ยกจอกเหล้าขึ้นกรอกเหล้าหมักข้าวลงคอ เผยรอยยิ้มพึงพอใจและสบายใจ หลับตาลงเล็กน้อย

ปกติแล้วเจียงอวี้ดื่มสุราชั้นดี ตอนนี้ดูเหมือนจะสู้เหล้าหมักข้าวที่ทั้งหอมหวานและเรียบง่ายนี้ไม่ได้เลย ที่สำคัญที่สุดคือความหวานที่หลงเหลือในปากไม่รู้ลืม

เดิมทีชอบเหล้าแรง แต่ตอนนี้เปลี่ยนความคิดกับเหล้าหมักหวานชนิดนี้แล้ว

หลังจากงานเลี้ยงเลิกรา ซูหว่านเมาหัวทิ่ม เหล้าหมักข้าวชนิดนี้สิบกว่าดีกรี ซูหว่านที่คอไม่แข็งเดินโซเซไปมา

พ่อซูรักษาสัญญา แบกนางขึ้นหลังกลับบ้าน แม่ซูยกน้ำร้อนมาเช็ดหน้าและเท้าให้ ค่อยห่มผ้าห่มปล่อยให้นางนอนหลับไป

หิมะตกยามราตรีไม่หนักมาก หิมะตกโปรปรายทำให้เท้าเย็นเฉียบ

ทว่าซูจิ่งนึกว่าพ่อแม่ไม่สบายจริงๆ จึงรีบเก็บข้าวของกลับไปพร้อมกับซูเฉิน ซูมู่ก็อยู่ด้วย แบกสัมภาระบนหลังรอที่หน้าทางเข้าสำนักศึกษา เขาสวมเสื้อผ้าใหม่ที่ซูหว่านตัดรู้สึกอบอุ่นมาก ซูเฉินที่เป็นทางผ่านก็เรียกให้เขากลับไปวันนี้ด้วย

ซูจิ่งออกจากโรงเรียนถึงรู้ว่ามันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ซูหว่านคาดเดาว่าเขากลับมาไม่ได้ จึงขอให้ซูเฉินพูดแบบนั้น

วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบแปด ที่บ้านกำลังทำขนมข้าวซอยตัดไปขายที่หัวเมือง ทำทั้งวันทั้งคืนจนเสร็จ เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นทั้งครอบครัวก็จะเดินทางไปยังหัวเมือง

เจียงอวี้จัดเตรียมรถม้าไว้แล้ว รอพี่ใหญ่กลับมาก็ออกเดินทางได้ทันที

ซูจิ่งทราบว่าไม่ใช่เรื่องจริงก็โล่งใจ เก็บเสื้อผ้าและหนังสือให้เรียบร้อย ไม่คิดจะกลับมาเรียนอีกหลังปีใหม่นี้

เมื่อทราบว่าพี่ใหญ่กับพี่รองกำลังกลับมา วานนี้ซูหว่านจึงขอให้ซูอวิ๋นกับซูอี้ไปซื้อเนื้อแพะห้าชั่งที่อำเภอ เห็นปลาช่อนก็ซื้อมาด้วยสองสามตัว นำไปตุ๋นน้ำแกงบำรุงดีที่สุด

หลังจากผ่านไปนาน ในที่สุดกับดักที่ซูเฉินกับเจียงอวี้ขุดไว้ก็ได้รับข่าวดี ตอนที่ขึ้นเขาไปตรวจสอบ หมูป่าตัวหนึ่งตกลงไปในกับดักหายใจรวยรินแล้ว

หลังจากหิมะตก หิมะสีขาวก็ปกคลุมกับดักช่วยปิดบังรูมิดชิด หมูป่าฉลาด ถูกหลอกหลายครั้งก็เรียนรู้ที่จะหลีกเลี่ยงกับดัก

หิมะที่ตกลงมาหลอกสายตาจนมันพลาดตกลงไปในกับดัก