ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 158

เกิดเหตุลักพาตัวสตรีชาวบ้านกลางถนน ผู้คนก็โกลาหลวุ่นวายทันที

ซูอวิ๋นเบียดเสียดสุดกำลัง ไล่ตามพวกนั้นไปก็เห็นพวกนั้นลากกู้เย่ว์ขึ้นรถม้าในตรอกเปลี่ยว รู้สึกร้อนรุ่มกลุ้มใจ

อาศัยจังหวะที่กู้เย่ว์กำลังดิ้นรน ซูอวิ๋นแหวกฝูงชนเร่งติดตามไป

"ปล่อยนาง ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่เกรงใจ"

เด็กหนุ่มอย่างเขายืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง ซ้ำหอบหายใจหนัก ไม่มีใครสนใจ กู้เย่ว์น้ำตาไหลพรากมองซูอวิ๋น ม่านรถม้าตกลงมากางกั้นสายตาของทั้งสอง

"อย่าสนใจ ไปเดี๋ยวนี้" หัวหน้าออกคำสั่ง บังคับรถม้าพุ่งเข้าใส่ซูอวิ๋น ซูอวิ๋นจำใจฉากหลบไปด้านข้าง

บัดนั้น กู้เย่ว์ดึงปิ่นปักผมออกมาแทงแขนคนที่จับตัวนางมา ฉวยโอกาสกระโดดลงมาจากหน้าต่างรถม้ากลิ้งหลุนๆ บนพื้น เจ็บจนยิ้มเหยเก

คนขับรถม้ารู้สึกผิดปกติก็รีบหยุดรถม้า ซูอวิ๋นพยุงกู้เย่ว์ขึ้นมา ทั้งสองวิ่งหนีไปข้างหลังสุดชีวิต

ด้านหลังมีอีกสองคนมาขวางทาง คนบนรถม้าก็ลงมาหมดแล้ว ทั้งสองถูกล้อมอยู่ตรงกลาง หมดหนทางหนีรอด

"พี่สี่ ทำอย่างไรดี..." กู้เย่ว์กลัวจนพูดจาละล่ำละลัก

ซูอวิ๋นก็จนปัญญา นับเป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญสถานการณ์แบบนี้ ได้แต่บังคับตัวเองให้มีสติ

"ไม่ต้องกลัว พี่สี่อยู่ตรงนี้ทั้งคน"

"เจ้าหนู อย่ามาเสือกเรื่องของคนอื่น ถ้าไม่อยากตาย" หัวหน้าข่มขู่ซูอวิ๋น เป้าหมายของพวกเขาคือกู้เย่ว์

"พวกเจ้าเป็นใคร ข้าไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับพวกเจ้า ทำไมถึงต้องลักพาตัวข้า ถ้าขาดเงินทองก็คุยกันได้ บ้านข้าเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งอำเภอชิงเหอ ข้าเป็นคุณหนูตระกูลกู้ พวกเจ้าอยากได้เงินเท่าไรก็ได้ ขอแค่ปล่อยข้าไป" กู้เย่ว์เฉลียวฉลาด รู้จักถ่วงเวลา ทว่าเห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้ไม่ได้มาเพื่อเงิน

"ใครอยากได้เงินสกปรกของพวกเจ้า ข้ามาเอาชีวิตเจ้าต่างหาก ตระกูลกู้ของพวกเจ้ามักจะหยิ่งผยอง ทำอะไรไม่เคยให้โอกาสคนอื่น ยังหวังให้คนอื่นหยิบยื่นโอกาสให้อีกหรือ

พล่ามมากขนาดนี้ สู้เก็บคำถามไว้ไปถามเหตุผลกับมัจจุราชในนรกดีกว่า!"

ชายที่เป็นหัวหน้ากลุ่มสวมผ้าปิดบังใบหน้า ถือมีดย่างสามขุมเข้าหาซูอวิ๋นกับกู้เย่ว์ทันที

ทั้งสองถูกบีบเข้ามุมกำแพง กู้เย่ว์เห็นดาบยาวก็ตกใจสีหน้าซีดเผือด ถึงกับพูดไม่ออก

"เจ้า เจ้าอย่าเข้ามา การฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต" ซูอวิ๋นพูดอย่างกล้าหาญ ปกป้องกู้เย่ว์ไว้ด้านหลัง

"ปล่อยข้า ปล่อยข้า ขอร้อง ไม่ว่าจะมีความแค้นอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับข้า ข้าก็เป็นเหยื่อ~" กู้เย่ว์ร้องไห้พลางตะโกนดิ้นรน แต่ก็ถูกพวกนั้นหิ้วกลับมาเหมือนลูกไก่ในกำมือ

ชุนเหนียงที่เขาพูดถึง ก็คืออนุภรรยาที่ถูกลงโทษจนตายใช่หรือไม่

เพราะเรื่องขโมยของ คุณนายกู้แอบจัดการนางลับๆ ไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นอะไรกับนางกันแน่ ถึงได้มาแก้แค้นแทน

ชายผู้นั้นดึงดาบออกจากตัวซูอวิ๋น เขาบาดเจ็บซ้ำ เลือดไหลจากบาดแผลไม่หยุด

"ลูกพี่ ทำอย่างไรดี"

ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์ กลับฆ่าคนแล้ว เรื่องมาถึงขั้นนี้ไม่มีทางถอยแล้ว เขาเองก็ไม่อยากทำให้พี่น้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย

"พาคนขึ้นรถม้า ไปก่อน!"

ปากกู้เย่ว์ถูกยัดผ้า ปิดปากไม่ให้นางโวยวายได้เสียที สุดท้ายก็ถูกโยนเข้าไปในรถม้า

ซูอวิ๋นนั่งพิงกำแพงหายใจรวยริน หมดสิ้นเรี่ยวแรง ได้แต่เฝ้าดูกู้เย่ว์ถูกพาตัวไปต่อหน้าต่อตา