ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 159

เขาไม่เคยคิดว่ากู้เย่ว์จะทำแบบนี้ ผลักเขาเข้าหาคมดาบ

เขารับคมดาบแทนได้ ยินดีที่จะปกป้องนาง แต่...

กู้เย่ว์ทำเช่นนี้ เห็นแก่ตัวเกินไป ซูอวิ๋นยากจะยอมรับได้ การเต็มใจกับถูกบังคับเป็นคนละเรื่องกัน

บัดนี้นัยน์ตาของเขาทั้งสิ้นหวังและอับจนหนทาง เลือดไหลจากบาดแผลไม่หยุด เกรงว่าจะต้องจบชีวิตลงที่นี่

"เจ้าหนู เดิมทีข้าไม่ได้ตั้งใจทำร้ายผู้บริสุทธิ์ แต่เจ้ารนหาที่ตายเอง ระหว่างทางไปยมโลก เจ้าจะโทษข้าไม่ได้ ต้องโทษน้องสาวในนามของเจ้าเห็นแก่ตัวเหมือนพ่อแม่นาง"

ชายที่เป็นหัวหน้าทิ้งคำพูดแล้วขึ้นรถม้าจากไปอย่างรวดเร็ว

ตรอกกลับมาเงียบสงบ ถนนด้านนอกก็กลับมาสงบสุขแล้ว

ตระกูลกู้แจ้งทางการ ศาลาว่าการปิดประตูเมืองแล้ว

ซูอวิ๋นทรุดตัวลงนั่งบนพื้น เปลือกตาหนักขึ้นเรื่อยๆ ดอกไม้ไฟพวยพุ่งบนท้องฟ้า คืนนี้แม้จะมีคนลักพาสตรีชาวบ้านกลางถนน ก็ไม่อาจทำลายเทศกาลโคมไฟคืนนี้ได้

ขณะที่เขาล้มลง เจียงอวี้ก็ปรากฏตัวในที่สุด เขาพบซูอวิ๋นที่หายใจรวยรินในตรอก เสื้อคลุมสีฟ้าอ่อนชุ่มเลือด

แยกกันไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว เจียงอวี้นำยาเม็ดหนึ่งในตัวออกมาป้อนให้เขา

"ทนไว้ก่อน ข้าจะพาเจ้ากลับไป"

เจียงอวี้แบกคนขึ้นมาเร่งฝีเท้ากลับไปที่โรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซี

เพิ่งจะมาถึงเรือท่องเที่ยวริมฝั่งแม่น้ำ ก็ได้ยินว่ามีคนถูกลักพาตัวไป เรือท่องเที่ยวต้องหยุดให้บริการชั่วคราว ทางการเริ่มเข้ากระชับพื้นที่

เขาตระเวนหาแถวนั้น แต่ไม่พบใคร จึงวนไปที่ตรอกก็พบซูอวิ๋นที่บาดเจ็บหนัก

พวกซูหว่านกำลังดูละคร นึกไม่ถึงแค่ชั่วประเดี๋ยวจะเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้

ถ้าเจียงอวี้ไม่ส่งคนมาแจ้งข่าว พวกเขาก็คงจะไม่รู้เรื่อง

ซูหว่านได้ยินว่าพี่สี่บาดเจ็บ ก็ลุกพรวดขึ้นจากที่นั่ง

อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น แค่ชั่วประเดี๋ยวก็บาดเจ็บหรือ

พ่อซูแม่ซูได้ยินว่าลูกชายบาดเจ็บ ก็ร้อนอกร้อนใจ ทั้งครอบครัวรีบรุดกลับไป

กลับมาถึงโรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซี หมอยังรักษาซูอวิ๋น เจียงอวี้เชิญหมอมาช่วยห้ามเลือด ซูมู่ก็เข้าไปช่วย

ถังเลือดหลายถังถูกยกออกมาจากในห้อง ทุกคนเห็นแล้วอกสั่นขวัญแขวน แม่ซูปิดปาก น้ำตาไหลพราก

"อาซิ่ว ไม่ต้องกลัว เสี่ยวอวิ๋นเป็นคนมีบุญ เขาจะไม่เป็นอะไร" พ่อซูปลอบใจภรรยา

ได้ยินว่าซูอวิ๋นปลอดภัย ทุกคนก็โล่งใจ

"ขอบใจท่านหมอมาก ข้าจะจ่ายค่ายากับค่ารักษาให้ท่าน" แม่ซูพูดพลางจะหยิบถุงเงิน

"ไม่ต้องขอรับฮูหยิน ข้าเป็นหมอประจำโรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซี การรักษาคนไข้เป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้ว ไม่รับค่ารักษาขอรับ"

องค์กรที่ได้มาตรฐานแบบนี้ดีจริงๆ ทุกอย่างพร้อมสรรพ ดูแลรายละเอียดทุกอย่างครบถ้วน ไม่น่าแปลกใจที่เป็นอันดับหนึ่ง

หลังจากหมอออกไป ทุกคนก็เข้าไปในห้องดูซูอวิ๋น ใบหน้าซีดเผือดเพราะเสียเลือดมาก

เขากำลังหมดสติ ซูหว่านรู้สึกสงสารเหลือแสน เด็กหนุ่มที่ปกติแล้วสดใสร่าเริง ตอนนี้กลับอยู่ใกล้ความตาย

"ลูกชายข้าไปสร้างกรรมอะไรมา ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไม่รู้เย่ว์เย่ว์เป็นอย่างไรบ้าง"

แม่ซูยังไม่รู้ว่ากู้เย่ว์ถูกลักพาตัวไป และไม่รู้ว่าลูกชายตกอยู่ในสภาพนี้เพราะนางเห็นแก่ตัว จึงรู้สึกเป็นห่วงนาง

"นางถูกลักพาตัวไปแล้ว ทางการกำลังตามหาอยู่ ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าว"

เจียงอวี้ตอบข้อสงสัยของแม่ซู

เรื่องที่ทำให้ซูหว่านรู้สึกเหลือเชื่อก็คือ เจียงอวี้สนใจเรื่องนี้ เขารู้เรื่องละเอียดขนาดนี้ คงจะส่งคนไปสืบข่าวแล้ว