ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 171

แบ่งเงินสองร้อยตำลึงของซูอวิ๋นออกมาสามสิบตำลึงใช้ปรับปรุงขยายบ้านหลังปีใหม่ ยังไม่ได้แตะต้องเงินห้าสิบตำลึงของซูหว่าน ส่วนเงินหนึ่งร้อยตำลึงของซูจิ่งยิ่งแตะต้องไม่ได้

เดือนก่อนจ่ายเงินค่าใช้จ่ายของเหมืองแร่หมดแล้ว สองสามีภรรยาได้เงินรวมกันสิบตำลึง บวกกับเงินที่เหลืออยู่เดิม ก็เพียงพอใช้จ่ายในบ้านแล้ว

ซื้อผ้าเนื้อดีหน่อยให้ซูหว่าน จะเย็บผ้าอนามัยเพิ่มอีกหลายชิ้น ยังซื้อสำลีมามากมาย แค่ใส่สำลีเข้าไปในผ้าอนามัยนิดหน่อยก็ใช้ได้แล้ว ดีกว่าใช้ขี้เถ้านัก

แม่ซูอวิ๋นรู้สึกว่าครอบครัวไม่ได้ขัดสนแล้ว ของใช้ลูกสาวก็ควรจะพิถีพิถันหน่อย จะได้ดีต่อสุขภาพ

นอกจากนี้ ยังซื้อน้ำตาลทรายแดงกลับไปชงดื่ม

ซื้อเมล็ดแตงโม ถั่วลิสง ผลไม้แห้งและประทัดกลับมาอย่างละนิดหน่อย เนื้อแพะและปลาก็ต้องเตรียมไว้ ปีนี้จะได้ฉลองปีใหม่อย่างอบอุ่น

ซูหว่านรออยู่ที่บ้านครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็กลับมาเสียที พอเห็นพี่ใหญ่ก็กลับมาด้วย ค่อยโล่งใจ

แต่พี่ใหญ่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีความสุข กลับมาถึงก็ขังตัวเองในห้องอ่านหนังสือ

แม่ซูอวิ๋นสอนซูหว่านทำผ้าอนามัยเอง นางก็ตั้งใจเรียน พอทำเสร็จค่อยไปถามเรื่องที่เกิดขึ้นที่สำนักศึกษาวันนี้กับพี่สาม

ซูเฉินเล่าทุกเรื่องที่เขาได้เห็นและได้ยินวันนี้ให้ซูหว่านฟังละเอียดยิบ ซูหว่านขมวดคิ้วมุ่นเข้าจนแทบจะหนีบยุงตายได้

นางคิดในใจว่า พี่ใหญ่ช่างดึงดูดดอกท้อเน่าเสียจริง ก่อนหน้านี้มีเหอเจียวหลานก็มาเสนอตัวเป็นอนุภรรยา ถัดมาก็มีจ้าวซีอวิ๋นที่คิดไปเอง ไม่ใช่คนดีสักคน

ตอนนี้นางรู้แล้วว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงไม่มีความสุข คงจะรู้สึกด้านชาแล้ว

เดิมทีซูหว่านคิดว่าเรื่องนี้น่าจะจบลงแล้ว ขอแค่พี่ใหญ่ผ่านช่วงปีใหม่ไปได้อย่างปลอดภัย และเดินทางไปสอบ ก็เท่ากับว่าได้สลัดหลุดจ้าวซีอวิ๋นไปได้ หลังจากนั้นก็จะไม่มีเรื่องหนักใจในครอบครัวอีก

คาดไม่ถึงว่าอีกเพียงสามวันก็จะถึงปีใหม่ เพื่อนร่วมชั้นของพี่ใหญ่จู่ๆ ก็มาหา

ตอนแรกทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ยังต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี ซูจิ่งพูดคุยสรวลเสกับเขาที่ลานบ้าน

ซิ่วไฉแซ่โจวรูปงามและสุภาพเรียบร้อย หลังจากกินมื้อเที่ยงที่บ้านซูแล้ว ก็อยู่ต่ออีกสักพัก ตอนที่จะกลับ ซูจิ่งก็เดินไปส่ง

ซูหว่านไปงีบหลับช่วงกลางวันจึงไม่รู้เรื่องนี้ รู้แค่ว่าเมื่อตื่นขึ้นมา ก็ไม่เห็นพี่ใหญ่แล้ว

ซูหว่านรีบไปถามแม่ซูว่าเกิดอะไรขึ้น

"ท่านแม่ พี่ใหญ่ของลูกล่ะ?"

เพียงแต่คาดไม่ถึงว่า ทางซูจิ่งนั้นมีคนคอยคุ้มกันลับๆ อยู่แล้ว ไม่มีทางเกิดเรื่องไม่คาดฝัน

ซูจิ่งกำลังดื่มเหล้ากับเพื่อนร่วมชั้นกลุ่มหนึ่ง แต่พนักงานภัตตาคารถูกซื้อตัวแล้ว รอสบโอกาสวางยาซูจิ่ง จ้าวซีอวิ๋นนอนรอท่าอยู่ในห้องหนึ่งแล้ว

ซูจิ่งเดิมทีคอไม่แข็ง พอเหล้าเข้าท้องไปบ้างก็เริ่มมึนเมา แก้มแดงเรื่อ เท้าคางหลับตา

โจวซิ่วไฉเห็นเขาคอพับคออ่อน ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

"พี่ซูเรียนเก่งกว่าคนอื่น แต่ดื่มเหล้าไม่เก่ง ในที่สุดพวกเราก็มีด้านที่เก่งกว่าพี่ซูแล้ว"

ในสำนักศึกษา ซูจิ่งมีความสามารถในทุกด้านเป็นอันดับหนึ่งเสมอ เป็นศิษย์คนโปรดของอาจารย์ทุกคน ในการสอบระดับมณฑลคราวนี้ ก็มีเพียงซูจิ่งคนเดียวที่ผ่านเข้าไปสอบระดับเมืองหลวง

ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน เว้นก็แต่ฉีซิ่วไฉที่เคยมีเรื่องบาดหมางกับซูจิ่งในสำนักศึกษา พูดจาน้ำเสียงดูหมิ่นดูแคลน

"การสอบผ่านระดับมณฑลไม่ได้หมายความว่าจะสอบผ่านระดับเมืองหลวงได้เสมอไป การสอบเคอจวี่ทุกสามปี นักเรียนนับพันเดินทางเข้าสอบที่เมืองหลวง ท่ามกลางคนเก่งมากมาย โดดเด่นในเซียงโจวไม่ได้หมายความว่าจะโดดเด่นในเมืองหลวงได้สักหน่อย!"

ซูจิ่งไม่แยแส เพียงคลี่ยิ้มบาง ไม่คิดจะโต้เถียง เขาก็ไม่เคยพูดสักคำว่าตัวเองมั่นใจ