ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 172

เพื่อนร่วมชั้นที่สนิทสนมกับซูจิ่งช่วยโต้แย้ง

"ฉีหย่วน ซูจิ่งอย่างน้อยก็เป็นจวี่เหรินแล้ว ผ่านการสอบระดับมณฑลแน่นอน ไม่เหมือนพวกเราที่ตอนนี้ยังเป็นแค่ซิ่วไฉ"

ฉีหย่วนหน้าบึ้งตึง ไม่พอใจจึงกรอกเหล้าอึกใหญ่

เสี่ยวเอ้อร์เข้ามาเติมเหล้า เขาเดินมาทางซูจิ่งแล้วรินเหล้าเต็มแก้ว ทุกคนก็ยกแก้วดื่มรวดเดียวหมด สนทนาสรวลเสเฮฮา

มีเพียงฉีหย่วนเท่านั้นที่แอบแข่งขันกับซูจิ่ง เขายอมรับไม่ได้ ซูจิ่งมีดีอะไรเก่งไปเสียทุกอย่าง ขนาดอาจารย์ใหญ่โจวยังชื่นชม อยากจะยกคุณหนูอวิ๋นให้แต่งงานกับเขา

ตอนที่ซูเฉินเดินทางมาถึงอำเภอ ท้องฟ้าก็มืดค่ำแล้ว เกรงว่าจะไม่ทันการ จึงรีบหาร้านเหล้าที่ซูจิ่งไปดื่ม พอดีกับที่เห็นพวกนักเรียนกำลังร่ำลากัน แต่ไม่เห็นซูจิ่งอยู่ในกลุ่มนั้น

ส่วนซูจิ่งเมาเต็มที่แล้ว ถูกคนพาไปส่งที่ห้องพักรับรอง ในห้องนั้นมีเพียงซูจิ่งคนเดียว ไร้เงาของจ้าวซีอวิ๋น

กลับกัน ฉีหย่วนกลับไม่รู้ตัวดื่มเหล้าผสมยาปลุกกำหนัดที่เดิมหมายจะให้ซูจิ่งดื่ม ตอนนี้รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัว สติเลอะเลือนไปหมด

เขาคลำทางกลับห้องตัวเอง มุ้งถูกปล่อยลง จ้าวซีอวิ๋นถูกคนตีสลบแล้วทิ้งไว้ที่นั่น ฉีหย่วนเลิกมุ้งเห็นจ้าวซีอวิ๋นที่กำลังหลับสนิท นึกว่าตนเองฝันไป ซ้ำถูกฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด เขาก็เอื้อมมือออกไปหานาง

ตะเกียงถูกเป่าดับ ท่ามกลางความมืดมิด การเคลื่อนไหวที่หนักหน่วงปลุกจ้าวซีอวิ๋นตื่นขึ้นมา ตอนนั้นนางยังนึกว่าเป็นซูจิ่ง ดีใจจนเนื้อเต้น

"ปกติก็แกล้งทำเป็นสุภาพอ่อนโยนนักหนา นึกไม่ถึงจะหยาบคายขนาดนี้!"

ท่ามกลางความมืด นางหัวเราะคิกคักพลางตบฉีหย่วนเบาๆ ฉีหย่วนที่ถูกวางยา เมื่อหญิงสาวที่หลงรักอยู่ตรงหน้า ความคิดในสมองมีแต่เรื่องบนเตียง

อีกทั้ง ปัญญาชนส่วนใหญ่ก็ล้วนสุภาพอ่อนโยนโดยพื้นฐานอยู่แล้ว คำบรรยายของจ้าวซีอวิ๋นก็ถือว่าเป็นการสรุปได้ดี

ตอนแรกนางก็เหมือนจะปฏิเสธ แต่ตอนหลังกลับตอบรับอย่างร้อนแรงราวกับไฟ ทั้งสองก็เหมือนฟืนแห้งติดไฟ เพียงเสียดสีก็ลุกโชน

ซูเฉินหาซูจิ่งพบ ได้ยินว่าเขาพักอยู่ในห้องรับรอง ก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหล

ในใจคิดว่าจบแล้ว ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ แล้วใช่ไหม ป้องกันเท่าไรก็ไม่สำเร็จ ทำอย่างไรดี

เพราะความสัมพันธ์ของเขากับเจียงอวิ๋นเฮ่อ เจียงอวี้ไว้ใจในคุณธรรมของเขามาก ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจคนอื่นในตระกูลซู แต่พวกเขาไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากนัก จึงไม่จำเป็นต้องลากพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้อง

"เจียงอวี้สั่งไว้ใช่หรือไม่" นายน้อยที่เขาพูดถึง นอกจากเจียงอวี้แล้ว ก็ไม่น่าจะใช่ใครอื่น

ชายผู้นั้นพยักหน้าพลางประสานมือคารวะซูเฉิน

"ข้าเป็นหัวหน้าหน่วยองครักษ์ลับ นามเฟิงอิ่ง ภายหน้ามีเรื่องใด คุณชายสามซูมาหาข้าได้ที่โรงน้ำชาหย่งอัน เพียงแค่กล่าวว่าต้องการชาปี้หลัวชุนผลิตเดือนสามสามตำลึง ก็จะมีคนพาท่านมาพบข้าเอง

แต่เรื่องนี้ ขอให้คุณชายสามเก็บเป็นความลับกับคนอื่นๆ เรื่องนี้มีเพียงท่านเท่านั้นที่รู้ นายน้อยของข้ามีฐานะพิเศษ หากคนรู้เรื่องมากเกินไป เกรงว่าจะเกิดเรื่องยุ่งยากที่ไม่จำเป็นได้ โปรดให้อภัยด้วยขอรับ"

ซูเฉินพยักหน้า เขารู้ดีว่าเจียงอวี้มีฐานะหนึ่งคือ นายน้อยแห่งสำนักเฟิงเย่ว์ ส่วนอีกฐานะหนึ่ง อาจารย์ยังไม่ได้บอก ทราบเพียงว่าเจียงอวี้มาจากตระกูลขุนนางที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง

กอปรกับคนที่ต้องการชีวิตของเจียงอวี้มีมากเหลือเกิน เพียงแค่ฐานะนายน้อยแห่งสำนักเฟิงเย่ว์ก็มีคนมากมายที่จ้องไม่พอใจแล้ว

"ข้าทราบแล้ว ขอบใจท่านจอมยุทธ์ที่ให้ความช่วยเหลือ คุ้มครองพี่ใหญ่ของข้าให้ปลอดภัย ข้าซาบซึ้งใจมาก!" ซูเฉินก็ประสานมือคารวะเขาเช่นกัน