ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 183

ตอนนี้ซื้อลูกเจี๊ยบกลับมา เนื้อหมูป่าที่ล่ามาก่อนปีใหม่ยังกินไม่หมดก็ทำเป็นเนื้อแห้ง ตากเนื้อแดดเดียวเต็มตะแกรง

กระต่ายน้อยในกรงกระต่ายโตขึ้นมากแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็ผสมพันธุ์ได้

ตอนนี้ที่บ้านไม่ขาดแคลนเนื้อสัตว์ ข้าวก็กินได้เต็มที่ ถ้าหมดแล้วก็ค่อยไปซื้อใหม่

สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือปล่อยข่าวออกไป รอให้คนมาสอบถามสูตรขนมข้าวซอยตัด

รอคนอื่นมาหาถึงเรือนชาน กับการไปหาคนอื่นคือคนละเรื่องกัน ถ้าเราเป็นฝ่ายไปหาคนอื่น มีแต่จะถูกกดราคาอย่างหนัก แต่ถ้าพวกเขามาหาเอง เราก็จะมีอำนาจต่อรองอยู่ในมือ กำหนดราคาได้ตามใจชอบ

ซูหว่านปรึกษาคนในครอบครัว เตรียมตัวไปหาหน้าม้าที่อำเภอชิงเหอ ช่วยกระจายข่าวที่ร้านขนมหลิวฟางไจ

ร้านขนมหลิวฟางไจเป็นร้านสาขา มีสาขาในทุกอำเภอของเมืองเซียงโจว ขายสูตรให้พวกนางถึงจะได้ราคาสูง

ซูหว่านไปหาหน้าม้าเอง มองหาผู้หญิงที่พูดเก่งแล้วให้เงินนิดหน่อย สั่งให้พวกนางไปคุยเล่นที่ร้านขนมหลิวฟางไจ คุยไปคุยมาก็บอกข่าวนี้ให้ผู้จัดการร้านรู้

ขอแค่รู้จักขนมข้าวซอยตัด หรือเคยกินขนมข้าวซอยตัดมาก่อน ไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไป ซูหว่านแค่รอที่บ้านเท่านั้น

พวกผู้หญิงรับเงินแล้วก็ไปร้านขนมหลิวฟางไจทันที

พูดตามที่ซูหว่านแนะนำ แสดงสมบทบาทมาก

เดินเข้าไปป้วนเปี้ยนในร้านก่อน ไม่ซื้ออะไรสักอย่าง ปั้นหน้าลำบากใจ พนักงานในร้านจะต้องถามว่าต้องการอะไร

จากนั้นก็ฉวยโอกาสพูดว่าอยากกินขนมข้าวซอยตัด แต่ที่ร้านไม่มีขาย ช่างน่าเสียดาย ขนมข้าวซอยตัดอร่อยแค่ไหนทำนองนี้

ตอนนั้น หน้าม้าอีกคนก็จะเข้ามาพูดแทรก อ้างว่ารู้จักหญิงสาวที่ทำขนมข้าวซอยตัด เป็นคนในหมู่บ้านญาติของตัวเอง

แต่ไม่เห็นออกมาขายขนมข้าวซอยตัดนานแล้ว ไม่รู้เมื่อไรถึงจะได้เจออีก

บรรดาคุณป้าเรียนรู้ด้วยตัวเอง แสดงเก่งกว่าที่ซูหว่านสอนเสียอีก

พูดว่าถ้าร้านขนมหลิวฟางไจมีขนมข้าวซอยตัดขายทุกวันก็คงดี เพื่อนบ้านต่างก็ชอบกิน ถ้าที่นี่ขาย พวกนางจะมาซื้อทุกวัน

ผู้จัดการร้านขนมหลิวฟางไจคิดถึงขนมขนมข้าวซอยตัดมานานแล้ว ก่อนหน้านี้ตั้งใจจะรอดูสถานการณ์ไปก่อน ยังให้คนไปซื้อกลับมาหลายครั้ง คิดจะลองศึกษาดูว่าทำอย่างไร

ตอนที่ท่านกู้จากไป นำแค่เพียงโฉนดที่ดินติดตัวไป ไม่ได้แตะต้องของกินของใช้เหล่านี้ จะทิ้งไปเปล่าประโยชน์ไม่ได้ ตระกูลซูจึงเก็บไว้ ตอนนี้ถือโอกาสนำของที่ได้มาเปล่าๆ ออกมาใช้การ

ผู้จัดการหญิงร้านขนมหลิวฟางไจแห่งอำเภอชิงเหอ ท่าทางอายุราวยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด หน้าตาเรียบร้อยสวยงาม รูปร่างบอบบาง แต่ในแววตากลับเผยถึงความเฉลียวฉลาด

ผู้จัดการหญิงแซ่หลี่เห็นว่าบ้านซูส่งเด็กสาวยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาคุยด้วย เด็กสาวอายุน้อยเพียงนี้จะเข้าใจเรื่องพวกนี้หรือ

แต่ในเมื่อนางเป็นฝ่ายมาหาเอง จึงแจ้งเจตนาตรงไปตรงมา

"ข้าแซ่หลี่เป็นผู้จัดการร้านขนมหลิวฟางไจแห่งอำเภอชิงเหอ เรียนตามตรง วันนี้มาเพื่อพูดคุยกับบ้านท่านเรื่องสูตรขนมข้าวซอยตัด แม่นางท่านนี้ หากท่านตัดสินใจไม่ได้ ก็เชิญพ่อแม่ของท่านมาคุยกับข้าเถิด ข้าไม่อยากถูกกล่าวหาว่าเอาเปรียบเด็ก"

ผู้จัดการหลี่คิดว่าซูหว่านยังเด็กเกินไป ตัดสินใจเองไม่ได้ นางจะรู้สึกกังวลก็ไม่แปลก

ซูหว่านคลี่ยิ้มบางเอ่ยว่า

"ผู้จัดการหลี่ ข้าได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน ข้าก็ขอพูดตามตรงเช่นกัน ขนมข้าวซอยตัดที่พวกท่านพูดถึงคือขนมที่ข้าคิดค้นขึ้นมา ไม่คิดว่าทุกคนในอำเภอชิงเหอจะชื่นชอบมากขนาดนี้ เหมาะกับทุกเพศทุกวัย หากท่านต้องการสูตรขนมข้าวซอยตัด ก็คงต้องคุยกับข้าเท่านั้น แต่ผู้จัดการหลี่วางใจได้ เรื่องนี้ข้าตัดสินใจเองได้ พ่อแม่กับพี่น้องไม่คัดค้านเจ้าค่ะ”