ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 217

บริการของที่นี่ดียิ่งนัก พอซูหว่านก้าวเข้ามานั่ง ก็มีคนยกเก้าอี้มาให้ พนักงานหนุ่มที่คอยต้อนรับก็ยืนสนทนากับนางอย่างนอบน้อม ทั้งน้ำชาและของว่างก็ถูกนำมาจัดเตรียมไว้อย่างพร้อมสรรพ

“ครอบครัวของข้ามีทั้งหมดแปดคน ไม่มีบ่าวไพร่ แต่มีแขกมาอาศัยอยู่ด้วยนาน ดังนั้นนับเป็นสิบสองคนแล้วกัน!”

ซูหว่านได้นับรวมครอบครัวของน้าสะใภ้เข้าไปด้วย นางตั้งใจจะชวนพวกเขามาทำงานให้ที่เซียงโจว จึงเผื่อห้องให้พวกเขาคนละหนึ่งห้อง!

“ขอรับ เช่นนั้นหากนับตามจำนวนคนของแขกผู้มีเกียรติ เรือนขนาดสามตอนก็น่าจะเพียงพอแล้วขอรับ มีห้องพอให้อยู่อาศัยแน่นอน นอกจากห้องของเจ้านายแล้ว ก็ยังมีห้องสำหรับคนรับใช้และห้องสำหรับแขก โดยทั่วไปเรือนขนาดสามตอนจะมีห้องคนรับใช้สี่ห้องและห้องแขกสี่ห้อง หรือหากแขกผู้มีเกียรติต้องการหลังที่ใหญ่กว่านี้ ก็มีเช่นกันขอรับ”

“แล้วจวนขนาดสามตอน ราคาประมาณเท่าใดหรือ?”

เมื่อซูหว่านได้ฟังดังนั้น ก็คาดว่าราคาน่าจะสูงอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าจะอยู่ในงบประมาณที่นางตั้งไว้หรือไม่

งบของนางมีอย่างมากที่สุดแค่สองพันตำลึงเงิน จะมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

“แขกผู้มีเกียรติ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับทำเลที่ตั้ง หากอยู่ใกล้กับย่านการค้าที่เจริญรุ่งเรือง ราคาย่อมสูงเป็นธรรมดา แต่หากอยู่ในทำเลที่เงียบสงบและห่างไกลออกมาหน่อย ราคาก็จะถูกลงขอรับ ไว้ข้าน้อยพาท่านไปดูก่อน แล้วท่านค่อยตัดสินใจเลือกนะขอรับ!” พนักงานอธิบายอย่างใจเย็น

“ดี เช่นนั้นเจ้าพาข้าไปดูตอนนี้เลยเถิด!” ซูหว่านแทบจะรอไม่ไหวแล้ว

จะเงียบสงบหน่อย หรืออยู่ห่างไกลความเจริญไปบ้างก็ไม่เป็นไร นางต้องการความสงบเพื่อที่จะได้ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่

“แขกผู้มีเกียรติ ไม่ทราบว่าท่านมีความต้องการอื่นใดเป็นพิเศษอีกหรือไม่? ข้าน้อยจะช่วยคัดเลือกอย่างละเอียดให้ ท่านจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินทางหลายรอบ!” พนักงานยังคงต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติม

ซูหว่านขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางกำลังลังเลว่าควรจะหาที่อื่นเพื่อทำโรงงานสบู่นมแพะโดยเฉพาะ หรือจะหาบ้านที่มีสวนกว้างแล้วทำในบริเวณบ้านเลยดี

“รบกวนท่านช่วยออกไปรอข้างนอกสักครู่ ข้าขอปรึกษาความเห็นของพี่ชายก่อน!”

ซูหว่านต้องการจะหารือกับพี่สามและพี่ห้าของนางก่อนตัดสินใจ

พนักงานได้ยินดังนั้นก็ยิ้มพลางพยักหน้า

“เชิญพวกท่านตามสบายเลยขอรับ ข้าน้อยจะรออยู่ด้านนอก มีอะไรก็เรียกใช้ได้ทุกเมื่อ”

หลังจากพนักงานออกไปแล้ว ซูหว่านจึงได้เริ่มปรึกษากับซูเฉินและซูอี้

เป็นเพราะผู้คนเชื่อเรื่องโชคลาง แม้จะมีคนมาดูมาก แต่กลับแทบไม่มีผู้ใดตัดสินใจเลือกเลย

จวนหลังที่สอง อยู่ใกล้กับประตูเมือง มีพื้นที่กว้างขวางกว่าเล็กน้อย ทำเลที่ตั้งเรียกได้ว่าเป็นชานเมือง บริเวณใกล้เคียงไม่มีถนนที่ครึกครื้น ทั้งยังอยู่ไกลจากตลาดสด แต่ราคาก็ถูกลงมา เพียงหนึ่งพันหกร้อยตำลึงก็สามารถเป็นเจ้าของได้

ส่วนหลังที่สามนั้นตั้งอยู่ใจกลางเมือง ห่างจากถนนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดอย่างโรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซีเพียงสองช่วงถนน ตลาดสดก็อยู่ทางซ้ายของปากตรอก เดินเลี้ยวตรงหัวมุมก็ถึงแล้ว บรรยากาศเงียบสงบยิ่งนัก เป็นเรือนสามตอน แม้ลานด้านหน้าและด้านหลังจะไม่ใหญ่นัก แต่ทว่าในลานด้านหลังมีสระบัวเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง และยังมีต้นฝูหรงอีกสองต้น เมื่อเทียบกับสองหลังแรก นอกจากทำเลจะดีกว่าแล้ว พื้นที่ใช้สอยกลับไม่กว้างขวางเท่า อีกทั้งยังเคยมีคนเช่ามาก่อน ครอบครัวล่าสุดอาศัยอยู่ที่นี่สามปีและเพิ่งย้ายออกไปเมื่อครึ่งปีก่อน เหล่าพืชพรรณไม้ดอกที่ปลูกไว้ในสวนก็ร่วงโรยไปหมดแล้ว แต่หากได้ดูแลจัดการเสียหน่อยก็คงจะงดงามไม่น้อย

การจัดวางให้ความรู้สึกราวกับสวนแบบซูโจว มีทั้งภูเขาจำลองและสายนํ้าไหลริน ให้บรรยากาศแบบเจียงหนานอย่างมาก

ซูหว่านรู้สึกต้องใจกับสระบัวเล็กในสวนหลังบ้านเป็นพิเศษ นางคิดจะปลูกบัวในสระให้เต็ม แล้วเลี้ยงปลาหลีฮื้อสักสองสามตัว

ที่สำคัญที่สุดคือ ที่นี่มีต้นฝูหรงที่นางโปรดปรานอยู่ถึงสองต้น ยามนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิ ใบไม้สีเขียวและยอดอ่อนบนต้นต่างผลิบานอย่างหนาแน่น เมื่อถึงฤดูกาลของมัน ดอกฝูหรงที่บานสะพรั่งคงจะงดงามและอุดมสมบูรณ์เป็นแน่

เมื่อถึงเวลานั้น ทั่วทั้งลานบ้านคงจะหอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นดอกฝูหรง ช่างงดงามเหลือเกิน

รสนิยมของนางและเจียงอวี้ช่างคล้ายคลึงกันเหลือเกิน เมื่อครั้งที่เจียงอวี้ซื้อเรือนน้อยฝูหรง ก็เป็นเพราะสระบัวและต้นฝูหรงเช่นกัน เขาไม่ต้องการอาศัยอยู่ที่บ้านของบิดา ดังนั้นทุกครั้งที่กลับเมืองหลวง จึงเลือกที่จะพำนักที่เรือนน้อยฝูหรงเสมอ