ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 218

ซูหว่านพึงพอใจกับจวนหลังนี้ที่สุด ทั้งราคาก็ถูก เพียงหนึ่งพันแปดร้อยแปดสิบตำลึง ที่ราคาถูกลงได้ขนาดนี้ก็เพราะจวนสร้างมาเจ็ดแปดปีแล้ว กำแพงอิฐบางส่วนจึงต้องซ่อมแซม ทั้งยังเคยมีคนอาศัยอยู่ มิฉะนั้นแล้ว ด้วยทำเลและสภาพแวดล้อมเช่นนี้ หากเป็นเมื่อหลายปีก่อน อย่างน้อยก็ต้องมีราคาสองพันห้าร้อยตำลึงเป็นแน่

“พี่ชาย เจ้าของเดิมเป็นครอบครัวที่บริสุทธิ์ดีหรือไม่? ในบ้านเคยมีใครป่วยเป็นโรคระบาดหรือเปล่า แล้วมีพฤติกรรมการใช้ชีวิตที่ไม่เหมาะสมหรือไม่?”

ก่อนที่จะตัดสินใจขั้นสุดท้าย ซูหว่านยังต้องสอบถามเรื่องเหล่านี้ให้แน่ชัดเสียก่อน

หากเจ้าของเดิมเคยมีประวัติป่วยเป็นโรคติดต่อ เช่นนั้นย่อมไม่ได้เด็ดขาด หากทิ้งเชื้อโรคไว้จะทำอย่างไร

นอกจากนี้ หากบุตรหลานในบ้านมีพฤติกรรมไม่ดี ก็ถือว่าไม่สะอาดตา อยู่ไปก็คงไม่สบายใจ

“แขกผู้มีเกียรติวางใจได้เลยขอรับ เจ้าของเดิมเป็นตระกูลบัณฑิต มีพื้นเพที่ขาวสะอาด ในบ้านมีบุตรชายสองคนร่ำเรียนเตรียมสอบขุนนาง หนึ่งในนั้นเมื่อสามปีก่อนได้สอบติดจิ้นซื่อหนึ่งในสิบอันดับแรก เมื่อครึ่งปีก่อนได้รับราชโองการให้ไปรับตำแหน่งที่เมืองฮุยโจว ในตำแหน่งนายอำเภอ บัดนี้ทั้งครอบครัวจึงได้ย้ายไปตั้งรกรากถาวรที่ฮุยโจวแล้ว”

“ก่อนหน้านี้ ครอบครัวนี้มีคุณธรรมสูงส่ง เจ้าบ้านเป็นคนใจบุญ มักบริจาคเงินให้แก่สถานสงเคราะห์อยู่เป็นนิจ ส่วนนายหญิงของบ้านก็เป็นถึงคุณหนูจากตระกูลใหญ่ มีความรู้ความสามารถและมีเหตุผล ตอนย้ายออกไปก็ได้ทำความสะอาดเรือนไว้เสียเรียบร้อยหมดจด เพียงแต่ปล่อยทิ้งร้างไว้ครึ่งปี ตอนนี้จึงดูรกอยู่บ้าง หากแขกผู้มีเกียรติยังไม่วางใจ สามารถสอบถามเพื่อนบ้านละแวกนี้ได้ เจ้าของเดิมแซ่หวัง มีชื่อเสียงดีงามในหมู่เพื่อนบ้านอย่างยิ่ง”

เมื่อเป็นเช่นนี้ ซูหว่านก็วางใจได้ ตระกูลบัณฑิต เหล่าผู้รู้หนังสือส่วนใหญ่มักจะมีความพิถีพิถัน เช่นนั้นก็คงไม่มีปัญหาอย่างที่นางกังวล

“พี่สาม พี่ห้า ท่านทั้งสองคิดว่าจวนหลังนี้เป็นเช่นไรเจ้าคะ?”

“ราคาสมเหตุสมผล ทำเลก็ดี ข้าว่าใช้ได้!” พี่สามให้ความเห็นอย่างตรงไปตรงมา เขาให้ความสำคัญกับความคุ้มค่าเป็นพิเศษ

“สงบเงียบและงดงาม การใช้ชีวิตก็สะดวกสบาย อาจจะไม่กว้างขวางเท่าสองหลังแรก แต่โดดเด่นที่ความอบอุ่น ที่สำคัญคือหวานหว่านชื่นชอบนัก”

สิ่งที่พี่ห้าใส่ใจ คือการที่ทุกคนในครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอย่างอบอุ่น เขาเป็นคนให้ความสำคัญกับความผูกพันทางใจ

เช่นนั้นก็เอาหลังนี้แล้วกัน เมื่อถูกใจแล้วก็รีบตัดสินใจเสียให้เร็ว จะได้ไม่เกิดอะไรเปลี่ยนแปลงให้ต้องเสียใจภายหลัง

“พี่ชาย พวกเราพอใจจวนหลังนี้มาก เพียงแต่บ้านของข้ามิได้อยู่ที่เซียงโจว จึงมิได้พกตั๋วเงินติดตัวมามากเพียงนี้ จะขอมัดจำไว้ก่อนหนึ่งร้อยตำลึง แล้วอีกสามวันให้หลังพวกเราจะนำเงินส่วนที่เหลือมาทำสัญญาซื้อขายได้หรือไม่?”

ซูหว่านพูดพลางหยิบเศษเงินห้าตำลึงออกมาใส่มือเขา หวังให้เขาช่วยอำนวยความสะดวก

นางเองก็เป็นคนฉลาดหลักแหลมอยู่ไม่น้อย งานในสำนักงานซื้อขายบ้านถือเป็นตำแหน่งที่ดีงาม พี่ชายผู้นี้คงเคยได้รับรางวัลมาไม่น้อยแล้ว

เมืองเซียงโจวที่เจริญรุ่งเรืองถึงเพียงนี้ หากให้รางวัลน้อยไป เกรงว่าเขาจะไม่เห็นอยู่ในสายตา ทั้งยังจะทำให้นางดูเป็นคนใจแคบอีกด้วย

ให้เงินไปเล็กน้อย ถือเป็นน้ำใจ อย่างน้อยเขาก็จะยอมเก็บจวนหลังนี้ไว้ให้นาง

ตามคาด พนักงานรับเงินแล้วเก็บใส่แขนเสื้อ ใบหน้าก็แย้มยิ้ม

นางจะกลับไปขบคิดชื่อที่ไพเราะงดงามออกมาให้ได้ หากให้เรียกว่าจวนสกุลซู ก็ดูจะธรรมดาเกินไป

นางต้องการที่จะแตกต่าง

เมื่อกลับมาถึงโรงเตี๊ยม ซูหว่านรู้สึกว่าตนเองเหนื่อยล้าจากการเดินทางมาทั้งวัน ปวดเมื่อยไปทั้งตัว

นางเรียกให้พนักงานต้มน้ำร้อนถังใหญ่มาให้อาบ เมื่อได้แช่ตัวในถังอาบน้ำ ก็รู้สึกสบายไปทั้งตัว

ในหัวของนางยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ วางแผนสำหรับอนาคต

โดยเฉพาะเรื่องโรงงาน ที่จะต้องเลือกสถานที่ที่ใหญ่เสียหน่อย ในช่วงแรกอาจจะใช้วิธีการเช่าไปก่อน หากในภายหลังเจอสถานที่ที่ดีกว่า ก็ยังมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงได้

ไม่รู้ว่าหลังจากกลับไปแล้ว ท่านพ่อท่านแม่จะยอมย้ายมาที่เซียงโจวหรือไม่ เพราะเพิ่งจะลงมือเพาะปลูกที่ดินที่บ้านไป

นอกจากนี้ยังมีสวนดอกไม้สามหมู่และแปลงผักอีกกว่าหนึ่งหมู่ของซูหว่าน นางตั้งใจว่าจะปลูกดอกไม้ให้หมด และจะยังคงจ้างสองสามีภรรยาเจียงเซิงให้ดูแลสวนดอกไม้ต่อไป

อย่างไรก็ตาม ดอกไม้จากแปลงของนางคงไม่เพียงพอต่อการค้าของนางอย่างแน่นอน แต่นางสามารถใช้เลี้ยงผึ้งได้ ซึ่งก็ไม่ถือว่าเป็นการสูญเปล่า เมื่อถึงเวลานั้นก็จะให้สามีภรรยาเจียงเซิงเป็นผู้ดูแลทั้งหมด