ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 26

“ไม่มาซื้อของ แล้วมาทำอะไร”

ซูหว่านยิ้มอย่างมั่นใจ กล่าวอธิบายว่า

“จะให้ท่านดูของดีอย่างหนึ่ง แล้วมาเจรจาการค้าที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายกัน!”

เจรจาการค้า?

เจ้าของร้านมองเด็กสาวตัวน้อยตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางหัวเราะแล้วกล่าวว่า

"หนูน้อย ขนยังไม่ขึ้นดีเลย จะมาเจรจาการค้ากับข้าแล้วหรือ"

คำพูดนี้ดูไม่ให้เกียรติ ทำให้ซูจิ่งขมวดคิ้ว มองไปยังเจ้าของร้านอย่างไม่พอใจ

เจ้าของร้านรับรู้ถึงสายตาของเขา แต่ก็ไม่ได้ถือสา คนค้าขายพบเจอผู้คนมามาก ไม่ว่าจะสายตาแบบไหนก็ไม่รู้สึกสะทกสะท้าน

“คนเราไม่อาจตัดสินกันที่หน้าตา อายุก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ขอแค่ข้าทำให้เถ้าแก่เนี้ยหาเงินได้มากขึ้นก็พอแล้วไม่ใช่หรือ

คนที่ทำการค้ามักไม่พลาดโอกาสทำเงิน ถ้าท่านไม่สนใจ ข้าไปร้านอื่นก็ได้!”

ซูหว่านกล่าวแล้วกำลังจะเดินออกไป แต่คำพูดนั้นกลับจี้ใจดำเจ้าของร้าน ทำให้นางดูร้อนรน

หากเป็นของดีมีกำไร พลาดไปจะเสียดายแย่ ลองฟังดูสักหน่อยก็ได้

“ได้ ข้าจะลองฟังดู ว่าเจ้าจะสามารถโน้มน้าวใจข้าได้หรือไม่!"

ซูหว่านเห็นโอกาสก็ยกยิ้มขึ้นทันที ราวกับทุกอย่างอยู่ในกำมือ ทันทีที่หันหลังกลับมา ก็กลับมาทำหน้าเฉยเมยดังเดิม

นางเปิดตะกร้า เผยให้เห็นสบู่นมแพะด้านใน เจ้าของร้านไม่เคยเห็นมาก่อน จึงเกิดความสงสัย

“มันคืออะไรน่ะ”

ซูหว่านหยิบออกมาหนึ่งก้อน เริ่มอธิบายส่วนผสมที่ใส่เข้าไป รวมถึงคุณประโยชน์ของนมแพะต่อผิวพรรณ

"สบู่ของข้าก้อนนี้ ใช้ล้างหน้าล้างมือ อาบน้ำ ซักผ้าได้อย่างหมดจด ทั้งสะอาดและหอมติดทนนาน มีกลิ่นนมจางๆ ชวนให้หลงใหล ดูดีมีราคากว่าจ้าวเจี่ยวเสียอีก โดยปกติแล้วจ้าวเจี่ยวจะมีราคาแพง ชาวบ้านทั่วไปคงไม่สามารถจับจ่ายได้ ข้าเห็นว่าจ้าวเจี่ยวของร้านท่านมันวางจนฝุ่นจับแล้ว ลองรับสบู่ของข้าไปลองดูไหม

นี่เป็นแบบที่ข้ายังไม่ได้ตกแต่งอะไรมากนัก รูปลักษณ์อาจจะธรรมดา ข้าจะให้ท่านลองใช้เองโดยไม่คิดเงินดูก่อน ถ้าเห็นว่าใช้ดี ข้าจะมาส่งให้ท่านวางขาย ท่านก็ไม่ขาดทุน ถึงตอนนั้นข้าจะทำแบบที่สวยงามกว่านี้ ท่านว่าอย่างไร”

กล่าวเสียยืดยาวจนซูหว่านคอแห้งผาก ไม่แน่ใจว่าคำพูดของตนเข้าหูอีกฝ่ายหรือไม่ เพียงเห็นนางเอาสบู่ไปดมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูแล้วดูอีก คิ้วเรียวขมวดเป็นปมบ้าง คลายออกบ้าง แววตาฉายความสงสัยระคนลังเล