ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 269

ด้วยเหตุนี้ จวนหนิงหย่วนป๋อเจวี๋ยในวันนี้จึงครึกครื้นเป็นอย่างยิ่ง

ระหว่างทาง แม่นางเซี่ยได้เล่าถึงสมาชิกในจวนให้นางฟัง ท่านป๋อและฮูหยินป๋อมีบุตรธิดาอย่างละคน บุตรชายย่อมเป็นท่านป๋อน้อยของจวนแห่งนี้

ท่านป๋อยังมีอนุภรรยาอีกสองคน ซึ่งให้กำเนิดบุตรสาวอนุสองคน เมื่ออยู่ต่อบุตรีสายตรง พวกนางแทบจะไม่มีความสำคัญใด

นอกจากนี้ ยังมีฮูหยินผู้เฒ่าอีกท่านหนึ่ง แต่สุขภาพของนางไม่สู้ดีนัก ในโอกาสเช่นนี้โดยทั่วไปแล้วจะไม่ปรากฏตัว

เมื่อมาถึงห้องโถงหลัก ที่นั่งใกล้กับที่นั่งหลักล้วนเป็นภรรยาขุนนางของเซียงโจว ทางขวามือคนแรกคือฮูหยินป๋อเจวี๋ยชางหลงและลูกสะใภ้ของนาง ส่วนทางซ้ายมือคนแรกคือภรรยาของผู้ตรวจการเซียงโจว ถัดลงมาตามลำดับจนถึงครึ่งหลังจึงเป็นเหล่าพ่อค้าเช่นพวกนาง

นางกับแม่นางเซี่ยนั่งโต๊ะเดียวกัน ตำแหน่งเกือบจะอยู่ริมประตูอยู่แล้ว ด้านหน้าล้วนเป็นของพ่อค้าผู้มั่งคั่งในเซียงโจว

ส่วนหยางชิงชิงนั่งคุกเข่าอยู่บนเบาะรองนั่งด้านหลังเยื้องไปทางขวาของนาง คอยอยู่เป็นเพื่อนอย่างสงบเสงี่ยม ไม่พูดจามากนัก เพียงแต่ใช้สายตาทั้งสองข้างสำรวจความหรูหราของจวนป๋อเจวี๋ยแห่งนี้

ฮูหยินป๋อเจวี๋ยยังมาไม่ถึง บรรดาสตรีผู้สูงศักดิ์เหล่านี้จึงเดินไปมาพูดคุยทักทายกัน มีหลายคนที่รู้จักแม่นางเซี่ย เมื่อเห็นว่ามีคนหน้าใหม่ข้างกายนาง จึงเข้ามาไถ่ถาม

“โอ้ แม่นางเซี่ย วันนี้พาสหายมาด้วยหรือ ยังไม่แนะนำให้พวกเรารู้จักอีกหรือว่านี่คือคุณหนูจากตระกูลใดกัน”

ซูหว่านไม่รู้สึกประหม่าเลยแม้แต่น้อย นางรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ได้สบาย เพียงพยักหน้าให้พวกนางเล็กน้อยถือเป็นการทักทาย

“นี่คือคนที่ข้าเคยบอกพวกท่านก่อนหน้านี้ เถ้าแก่เนี้ยผู้อยู่เบื้องหลังสบู่นมแพะของอวี้เหยียนถัง คุณหนูหกซู”

พอพูดถึงสบู่นมแพะ พวกนางก็นึกขึ้นได้ ในบรรดาฮูหยินที่อยู่ตรงนี้ จะมีใครบ้างที่ยังไม่เคยใช้สบู่นมแพะ?

“ที่แท้ก็คือเถ้าแก่เนี้ยที่ท่านพูดถึงนั่นเอง ดูแล้วยังอายุยังน้อยนัก ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว ออกเรือนแล้วหรือยัง?”

แม่นางเซี่ยโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูซูหว่าน บอกนางว่าคนที่พูดอยู่คือฮูหยินจากตระกูลใด

นี่คือฮูหยินหลิว ตระกูลของนางร่ำรวยจากการหมักสุรา โดยมีเหล้านารีแดง ที่สืบทอดจากบรรพบุรุษเป็นป้ายร้านอันเลื่องชื่อ หากจะซื้อเหล้าในเมืองเซียงโจว ก็ต้องเลือกร้านเก่าแก่ของนาง

“เรียนฮูหยินหลิว ปีนี้ข้าอายุสิบห้าแล้ว ยังไม่ได้ออกเรือนเจ้าค่ะ”

“เช่นนั้นเจ้าก็ช่างยอดเยี่ยมนัก อายุน้อยเพียงนี้ก็ทำการค้าของตัวเองแล้ว สบู่นมแพะของเจ้าพวกเราได้ลองใช้กันแล้ว ใช้ดีมากจริง ๆ โดยเฉพาะกลิ่นซานตาน ถูกใจข้ายิ่งนัก ไม่รู้ว่าต่อไปพวกเจ้าจะทำกลิ่นอะไรออกมาอีกหรือ?”

“ฤดูกาลหน้าจะมีกลิ่นมะลิเจ้าค่ะ กลิ่นนี้ก็หอมยิ่งนัก ทั้งยังมีสรรพคุณช่วยในการนอนหลับด้วย หากฮูหยินสนใจก็ลองดูได้นะเจ้าคะ”

ซูหว่านตอบคำถามพวกนางอย่างคล่องแคล่วและสง่างาม รับมือได้อย่างสบาย เข้ากับพวกนางได้เป็นอย่างดี

ทว่า ผู้ที่เข้ามาพูดคุยกับนางล้วนเป็นภรรยาของพ่อค้า ส่วนภรรยาของขุนนางแต่ละคนนั้นหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตนเอง ไม่แม้แต่จะชายตาแลพวกนางเลย

ครั้นถึงคราวของซูหว่าน ทุกคนช่วยกันยกของชิ้นใหญ่ที่สุดในวันนี้เข้ามา ของสิ่งนั้นถูกคลุมด้วยผ้าแดงผืนใหญ่ ดูลึกลับน่าค้นหา

เพียงแค่ขนาดที่ใหญ่โตโอ่อ่า ก็ปลุกความสงสัยใคร่รู้ของแขกเหรื่อทุกคนในที่นั้นแล้วว่า ของสิ่งนั้นคืออะไรกันแน่

พ่อบ้านถือบัญชีรายชื่อของขวัญขึ้นมาขานว่า

“คุณหนูหกซูแห่งอวี้เหยียนถัง ขอมอบของขวัญมงคล เป็นฉากกั้นสี่ฤดูทำจากไม้หวงฮวาหลีหนึ่งชุด”

สิ้นเสียงประกาศ ผ้าแดงที่คลุมอยู่ก็ถูกเปิดออก ซูหว่านจึงต้องก้าวออกมาเพื่อให้ฮูหยินป๋อได้ยลโฉมตามธรรมเนียม

เพียงแค่ได้ยินคำว่าไม้หวงฮวาหลี ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกตะลึงแล้ว เพราะไม้เช่นนี้นั้นมีค่าสูงส่งยิ่งกว่าไม้จันทน์เสียอีก

ไม้หนานมู่ไหมทองนั้นเป็นไม้ที่ดีที่สุด แต่มีเพียงเชื้อพระวงศ์เท่านั้นที่สามารถใช้ได้ สามัญชนคนธรรมดาที่ใช้ไม้ชนิดนี้ถือว่าทำผิดกฎหมาย เป็นการล่วงละเมิดต่อพระเกียรติของราชวงศ์

ดังนั้น ในหมู่ชนชั้นสูง ไม้ที่ดีที่สุดที่สามารถใช้ได้ก็คือไม้หวงฮวาหลี รองลงมาคือไม้จันทน์ และจะมีก็แต่ไม้จันทร์แดงที่ล้ำค่ายิ่งกว่าเท่านั้น จึงจะเทียบเคียงรัศมีกับไม้หวงฮวาหลีได้

จวนหนิงป๋อก็เคยรุ่งเรืองมาก่อน ในจวนจึงไม่ขาดเครื่องเรือนที่ทำจากไม้จันทน์ แต่สำหรับไม้หวงฮวาหลีนั้น มีเพียงฮูหยินผู้เฒ่าเท่านั้นที่มีกระจกสัมฤทธิ์ด้ามจับทำจากไม้หวงฮวาหลีอยู่ชิ้นหนึ่ง เพียงของชิ้นเล็ก ๆ แค่นั้น ก็มีมูลค่ากว่าพันตำลึงแล้ว