ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 291

นางเอ่ยปากชวนซูหว่านไปเป็นเพื่อน ซูหว่านควรจะยินดี ทว่าปัญหาก็คือนางเองก็เป็นเพียงกุลสตรีในห้องหอที่ยังมิได้ออกเรือน การไปยังสถานที่เช่นนั้นจึงไม่เหมาะสมนัก แต่ครั้นจะปฏิเสธหยางชิงชิงก็ทำได้ยากนัก

“พวกท่านนัดพบกันที่ใดหรือ?”

“ที่ร้านสุราตระกูลเฉิน” หยางชิงชิงตอบ

“มีเพียงท่านคนเดียวหรือ?”

“ยังมีแม่สื่อที่ชักนำให้พวกเราอยู่ด้วย แต่พวกนางวาจาเป็นเลิศราวกับโปรยปรายบุปผา เรื่องที่ตายแล้วยังสามารถพูดให้กลับเป็นขึ้นมาได้ ข้ากลัวว่าจะถูกหว่านล้อมจนคล้อยตามไป”

หยางชิงชิงนับว่าเฉลียวฉลาดที่รู้จักหาคนนอกมาช่วยดูสถานการณ์

ร้านสุราตระกูลเฉินนางเคยไปมาก่อน ที่นั่งแต่ละโต๊ะจะมีม่านมู่ลี่ไม้ไผ่กั้นไว้ ทำให้มีความเป็นส่วนตัวยิ่งนัก

“เช่นนี้แล้วกันเจ้าค่ะ ข้าจะไม่ไปปรากฏตัวพร้อมกับท่าน แต่จะนั่งอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ คอยแอบฟังแทน อย่างไรเสียข้าก็ยังไม่ได้หมั้นหมายกับผู้ใด ไม่ควรปรากฏตัวในที่เช่นนี้”

หยางชิงชิงรีบพยักหน้าเห็นด้วย ในที่สุดสองพี่น้องจึงทำข้อตกลงกันได้

นี่เป็นวันที่สี่แล้วที่เจียงอวี้หลบหน้าไป เขาไม่ปรากฏตัวเลยแม้แต่น้อย แม้ว่ายามค่ำคืนซูหว่านจะพลิกตัวไปมาจนนอนไม่หลับ ทำให้ตนเองยิ่งจมอยู่กับความวิตกกังวล เดี๋ยวก็รู้สึกว่าตนเองพูดจารุนแรงเกินไป จนเกิดความลังเลว่าควรจะไปหาเขาเพื่อพูดคุยอีกครั้งดีหรือไม่

แต่ครู่ต่อมาก็กลับรู้สึกว่าตนเองไม่ได้ทำผิดอันใด นางเพียงต้องการคำตอบที่หนักแน่นเท่านั้น มันจะยากเย็นปานนั้นเชียวหรือ?

ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้นางอัดอั้นตันใจ นางจึงแอบสาบานในใจว่า หากผ่านไปครึ่งเดือนเขายังไม่ปรากฏตัวอีก เขาก็จะหมดสิทธิ์ทันที

หลายวันมานี้ รอยคล้ำใต้ตาของซูหว่านยิ่งเด่นชัดขึ้น แม่ซูนึกว่านางทำงานเหนื่อยเกินไปจึงนอนไม่หลับ ไม่รู้ไปหาหมอนยามาจากที่ใดให้นางหนุนนอน ทว่าซูหว่านไหนเลยจะเหนื่อยล้าจากการงาน ที่นางยุ่งนั้น คือยุ่งอยู่กับการคิดฟุ้งซ่านต่างหาก ในความเป็นจริงแล้วนางแทบไม่ได้ออกแรงทำงานอะไรเลย

ซูหว่านใช้แป้งหอมกลบรอยคล้ำใต้ตา แล้วจึงแต้มชาดที่ริมฝีปากเพื่อขับให้ใบหน้าดูสดใสขึ้น ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังสถานที่นัดดูตัวของหยางชิงชิง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน