ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 296

“ป้าของข้ามักจะนอนไม่หลับเพราะกลัวว่าข้าจะหาเมียไม่ได้” เจียงอวี้ถอนหายใจ

นั่นทำให้ซูหว่านสนใจ นางยกมือเท้าคางรอให้เขาพูดต่อ

“ยังไงเหรอ”

เจียงอวี้ลำบากใจเล็กน้อย พูดไม่ออก เเต่เขาตั้งใจจะสารภาพทุกอย่างในวันนี้ จะปิดบังไม่ได้

“คนในเมืองหลวงค่อนข้างจะพิถีพิถัน ให้ความสำคัญกับทายาท ลูกหลานตระกูลร่ำรวยในเมืองหลวงเมื่ออายุย่างเข้าสิบสี่ปี ที่บ้านจะจัดให้มีสาวใช้ข้างห้องหลายคน เพื่อวัตถุประสงค์ในการเรียนรู้เรื่องผู้หญิง รายละเอียดเหล่านี้ข้าจะไม่เล่าให้เจ้าฟังอย่างละเอียดนัก จำได้ว่าปีนั้นข้ากลับจวน ป้าก็หาสาวใช้ข้างห้องสองคนมาปรนนิบัติข้า ผลปรากฏว่าข้าไล่พวกนางออกไปหมด ป้าคิดว่าข้าไม่ชอบ ก็เลยส่งมาให้ใหม่ เเต่ก็ถูกข้าไล่ออกไปหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น ป้าของข้าจึงคิดว่าข้าเป็นคนไม่สมประกอบ ถึงกับหาหมอตรวจโรคที่ซ้อนเร้นของข้า เเต่ใครจะรู้ว่าร่างกายข้าเเข็งเเรงดี ไม่มีโรคอะไรเลย

ไม่รู้ทำไม ก่อนที่จะเจอเจ้า ข้ามักจะเฉยชาต่อความรักระหว่างชายหญิงเสมอ ข้าก็ไม่ชอบอยู่คนเดียวกับผู้หญิงด้วย ดังนั้นในสายตาคนนอก ข้าจึงเป็นคนไม่เข้าใกล้ผู้หญิง มีนิสัยเย็นชา แม้เเต่คนที่ปรนนิบัติอยู่ในเรือนก็เป็นผู้ชายทั้งหมด ทำให้ป้าของข้าคิดว่าข้าชอบผู้ชาย ยิ่งนอนไม่หลับหนักกว่าเดิม จนถึงตอนนี้ก็ยังอธิบายให้ป้าฟังไม่ได้

ตามนิสัยของข้า ถ้าผู้หญิงคนหนึ่งกับข้าไม่เกี่ยวข้องกันเลย ไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน ด้วยนิสัยของข้า คิดว่าคงจะไม่ริเริ่มผูกมิตร ไม่ว่าอีกฝ่ายจะสวยงามเเค่ไหน ข้าก็จะไม่ได้รับผลกระทบ เต่ข้ากับเจ้าไม่เหมือนกัน ข้าคิดว่าหลังจากนี้ข้าจะต้องรู้จักเจ้า เเละคุ้นเคยกับเจ้าอย่างเเน่นอน เมื่อข้าคุ้นเคยกับเจ้าเเล้ว ข้าก็จะยังคงชอบเจ้าเหมือนตอนนี้ เพียงเเต่ความชอบนั้นจะเปลี่ยนจากการตกหลุมรักตั้งเเต่เเรกพบ เป็นการค่อยๆรักกัน เมื่อเวลาผ่านไป ข้าจะถูกดึงดูดด้วยความฉลาดปราดเปรื่องของเจ้า เพราะเจ้าพิเศษมากเมื่อเทียบกับผู้หญิงทั่วไป ข้าจะอยากรู้อยากเห็นมาก เลยอยากรู้จักเจ้า จริงๆเเล้วข้ามีความรู้สึกว่า ข้ากับเจ้าถูกกำหนดมาให้คู่กันตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะเป็นชาติที่เเล้ว หรือชาติปัจจุบันนี้

ตอนที่ข้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้ารู้สึกตลอดเวลาว่า มีพลังเเปลกๆบางอย่างกำลังส่งผลกระทบต่อข้า ดึงดูดข้า ทำให้ข้าต้องใช้เเรงทั้งหมดไปที่ศาลเจ้าเเห่งนั้น ราวกับถูกครอบงำ ถ้าไม่อย่างงั้น ตามเเผนเดิมของข้า หลังจากกินยาต้านพิษเเล้ว ข้ายังมีเวลาอีกหกชั่วโมง สามารถกลับไปยังอำเภอเพื่อไปหาคนของข้าเอง ไม่ใช่รอตายอยู่ตรงนั้น

ทั้งชีวิตของเจียงอวี้ นอกจากตอนที่ปรึกษาหารือกับลูกน้อง เขาไม่เคยพูดมากขนาดนี้กับใครเลยจริงๆ

ในความคิดของเขา มันไม่คุ้มค่าที่จะเสียเวลาพูดมากขนาดนั้น

ก่อนที่จะชอบซูหว่าน เขาไม่เคยพูดมากกับผู้หญิงคนไหนเลยด้วยซ้ำ เขาก็ไม่เข้าใจว่า ผู้ชายคนหนึ่งจำเป็นต้องมีสามภรรยาสี่อนุภรรยาเลยหรือ ผู้หญิงมากมายรายล้อมอยู่ข้างๆจ้อแจ้ไม่หยุด ไม่รำคาญหรือ

จำเป็นต้องเเต่งงานกับผู้หญิงที่ฐานะเหมาะสมเเต่ตัวเองไม่ได้รักด้วยหรือ พวกนางเต็มใจที่จะใช้ผู้ชายคนเดียวกันกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆหรือ

เขาเคยคิดด้วยซ้ำว่า ชาตินี้ยอมตายไปโดยไม่มีคู่ดีกว่าที่จะเเต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่ชอบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน