ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 309

“ซูหว่าน เจ้าเก่งกาจนักนะ ถึงกับร่วมมือกับคนอื่นมารังแกพี่ชายแท้ ๆ ของตัวเอง ช่างเห็นคนนอกดีกว่าคนในเสียจริง”

“โธ่ พี่สี่~ ที่จริงแล้วเป็นข้าที่เริ่มก่อนเอง ข้าเป็นคนจูงมือเขาเองเจ้าค่ะ”

ซูหว่านดึงแขนเสื้อของเขา พลางอธิบายอย่างขัดเขิน

ซูอวิ๋นโมโหจนแทบคลั่ง ลูกสาวโตแล้วรั้งไว้ไม่อยู่ ลูกสาวโตแล้วรั้งไว้ไม่อยู่จริง ๆ

“ปล่อยข้า!” เขาสั่งให้หลิวอวิ๋นปล่อยมือ หลิวอวิ๋นหันไปมองซูหว่านโดยสัญชาตญาณ ซูหว่านพยักหน้า นางจึงยอมคลายมือออก

“ข้าไปหาเจ้าที่เรือนเพื่อจะเอาของไปให้ แต่พบว่าเจ้าออกไปแล้ว จึงมารอเจ้ากลับบ้านอยู่ที่หน้าประตู แต่เจ้ากลับเข้าข้างคนอื่นเสียได้ ทำข้าโมโหแทบตาย” ซูอวิ๋นน้อยใจเป็นที่สุด พลางขยับแขนของตนไปมา

ตอนนี้เขาไม่อยากจะหาเรื่องเจียงอวี้แล้ว เพียงแต่มองเขาแล้วรู้สึกขวางหูขวางตาไปหมด

เวลานี้ แม้แต่สตรีคนเดียวยังรับมือไม่ได้ ยิ่งมิต้องพูดถึงเจียงอวี้เลย

ซูอวิ๋นมีท่าทีขุ่นเคือง หันหลังเตรียมจะกลับเข้าบ้าน ทว่าซูหว่านรีบเข้าไปกอดแขนเขาไว้แล้วออดอ้อนว่า

“โธ่ พี่สี่ ข้าไม่ได้เข้าข้างคนนอกเสียหน่อย ท่านคือพี่ชายที่ข้ารักที่สุด อย่าโกรธไปเลยนะ ข้ายอมรับผิดแล้”

พอเห็นนางออดอ้อน ความโมโหของซูอวิ๋นก็มลายไปกว่าครึ่ง แต่ยังคงไว้ท่าทีหยิ่งผยองอยู่

“หลังจากเจ้าออกจากบ้านไปไม่นาน ก็มีคนนำของมาส่งให้มากมาย บอกว่าเป็นของที่ท่านพี่รองซื้อให้เจ้า ให้คนนำกลับมาให้เจ้า ดูเหมือนจะมีจดหมายด้วย ข้ายังไม่ได้เปิดดู” ที่เขามาหาซูหว่านก็ด้วยเรื่องนี้

“พี่รองให้ข้าหรือเจ้าคะ?” ซูหว่านประหลาดใจและยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“อืม ของจิปาถะตั้งหลายห่อ ไม่รู้ว่าข้างในมีอะไรบ้าง เจ้ากลับไปดูเองเถิด!” ซูอวิ๋นเองก็อยากรู้เช่นกันว่าคือสิ่งใด

พี่รองซื้อของให้ท่านแม่ด้วย แต่ของที่ให้ซูหว่านนั้นมากกว่ามากนัก

เจียงอวี้เดินตามอยู่ด้านหลังอย่างเงียบ ๆ ภาพที่เจ้าหนูน้อยปกป้องเขาเมื่อครู่นี้ ทำให้เขาพึงพอใจและเปี่ยมสุขอย่างยิ่ง ต่อให้ต้องโดนซูอวิ๋นทุบตีสักสองที เขาก็ยินยอมพร้อมใจ

เมื่อซูหว่านกลับถึงห้อง ซูอวิ๋นก็เดินตามเข้ามาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาเห็นห่อผ้าเล็กใหญ่ที่ห่อไว้อย่างดีวางอยู่เต็มโต๊ะ ยังมีจดหมายฉบับหนึ่งที่จ่าหน้าซองถึงนางโดยเฉพาะ บนนั้นเขียนว่า ถึงหวานหว่าน

นางเลือกเปิดจดหมายก่อน ในจดหมายขึ้นต้นว่าขอให้มีความสุขเมื่อเปิดอ่าน จากนั้นจึงเล่าว่าเขาได้ติดตามหมอเทวดาซุนไปยังที่ใดบ้าง ได้รักษาผู้ป่วยคนใดที่น่าประทับใจ และได้รวบรวมของพื้นเมืองที่เป็นเอกลักษณ์ระหว่างการเดินทาง และได้นำกลับมาให้นางด้วย

มีทั้งเสื้อผ้าพื้นเมืองของหมู่บ้านเล็ก ๆ ซึ่งคล้ายกับของชนกลุ่มน้อยในยุคปัจจุบัน ดูคล้ายกับอาภรณ์ของเผ่าเหมียว เพราะมีเครื่องประดับเงินตกแต่งด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน