ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 312

“พวกเจ้ากลับมาแล้วหรือ?”

สองพี่น้องกลับไปนานถึงแปดเก้าวัน เมื่อซูเฉินเห็นพวกเขากลับมาจึงรู้สึกยินดีและประหลาดใจยิ่งนัก

หลายวันก่อนเขาได้สมัครเป็นทหารแล้ว และมะรืนนี้ก็คือวันรวมพลครั้งสุดท้าย ทว่าเนื่องจากน้องสาวและพี่ใหญ่ยังไม่กลับมา เขาจึงตั้งใจจะรอประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าพวกเขา

เขาคิดจะบอกแม่ซูก่อนล่วงหน้า แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มอันเปี่ยมสุขของนาง ทั้งยังไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบของเขาด้วยความห่วงใย เขาก็ไม่รู้จะเอ่ยปากอย่างไรดี

เขาตัดสินใจเรื่องนี้โดยพลการ สถานการณ์ในสนามรบแนวหน้านั้นผันผวนยากคาดเดา การไปครั้งนี้อาจเป็นการอำลาชั่วนิรันดร์ แม้เขาจะมั่นใจว่าสามารถปกป้องตนเองได้ แต่ด้วยนิสัยของแม่ซู หากนางล่วงรู้เข้า เกรงว่าจะต้องด่าทอเขาอย่างหนักและไม่ยอมให้เขาไปเป็นแน่ มิหนำซ้ำอาจจะร้องไห้ฟูมฟายจนล้มป่วยลงได้

บัดนี้ซูหว่านและพี่ใหญ่กลับมาแล้ว เขาจึงคิดจะให้พวกเขาทั้งสองช่วยเกลี้ยกล่อมแม่ซู พี่ใหญ่เป็นผู้ที่ห่วงใยบ้านเมืองและราษฎร เขาคงจะเข้าใจความคิดที่อยากจะปกป้องแคว้นของเขาได้กระมัง?

ส่วนซูหว่านนั้นคอยสนับสนุนการตัดสินใจของพี่ชายทุกคนเสมอมา ทั้งยังชี้แนะแนวทางที่ถูกต้องให้แก่พวกเขา นางก็น่าจะเห็นด้วยเช่นกัน

“อืม เรื่องทางบ้านจัดการเรียบร้อยแล้ว ข้ากับหวานหว่านจึงกลับมาที่เซียงโจวก่อน น้อยนักที่จะเห็นเจ้ามีสีหน้ากลัดกลุ้มเช่นนี้ มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือ?”

พี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่ เพียงชั่วพริบตาก็สังเกตเห็นความผิดปกติของน้องชายได้ นิสัยของน้องสามนั้นเรียบง่ายและจริงใจที่สุด เขาเป็นคนขยันหมั่นเพียร ซื่อสัตย์ และอ่านง่ายที่สุด

ซูจิ่งนั่งลงตรงข้ามเขา ซูหว่านเองก็นั่งลงตาม ตงเอ๋อร์ สาวใช้ที่ดูแลความสะอาดเรียบร้อยได้เข้ามารินชาให้พวกเขาหนึ่งกา

เมื่อถูกพี่ใหญ่ล่วงรู้ความคิดในใจ ซูเฉินจึงกัดฟันเล่าเรื่องที่เก็บซ่อนไว้ในใจออกมา

“พี่ใหญ่ หวานหว่าน ก่อนที่ข้าจะพูด ข้าต้องขอสารภาพผิดต่อพวกท่านก่อน!” เขาก้มหน้าลง หมัดที่กำแน่นบ่งบอกถึงความตึงเครียดในยามนี้ เพราะกลัวว่าจะถูกตำหนิ

ซูหว่านเห็นท่าทีของเขาเช่นนั้นก็เข้าใจในทันที พี่สามของนางคงจะตัดสินใจลงมือไปก่อนแล้วจึงค่อยมาบอกกล่าว เขาได้สมัครเป็นทหารแล้วเป็นแน่

ขณะที่ซูจิ่งเองก็ตระหนักได้ว่า เรื่องที่น้องสามกำลังจะพูดนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย

“เราล้วนเป็นพี่น้องร่วมอุทร เจ้าไม่ได้ทำสิ่งใดผิดต่อพวกเรา จะสารภาพผิดเรื่องอันใดกัน? มีเรื่องอะไรก็ว่ามาเถิด” ไม่ว่าอย่างไร ซูจิ่งซูจิ่งก็ไม่มีทางตำหนิน้องชายแท้ ๆ ของตนได้ลงคอ

เขาไม่ได้ทำเรื่องเลวร้ายผิดทำนองคลองธรรมเสียหน่อย แล้วจะมีโทษทัณฑ์อันใดกัน?

“ใช่แล้วพี่สาม ท่านอยากจะพูดอะไรก็พูดเถิด อยากจะทำอะไรก็ทำเถิด เพียงทำตามหัวใจของตนเอง ตราบใดที่มันดีต่อตัวตนเองและไม่รู้สึกผิดต่อมโนธรรม เช่นนั้นก็พอแล้ว ท่านพี่ไม่ได้ทำผิดต่อผู้ใด และไม่ได้มีความผิดอันใดเลย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน