ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 311

“หากทำเงินได้ เรื่องนั้นก็ว่ากันไปอีกอย่าง”

จริงดังว่า ของสิ่งใดก็ตามหากตีราคาดีได้ สิ่งนั้นย่อมเป็นของดี

ซูหว่านยังต้องไปทุ่งดอกไม้เพื่อตรวจดูรังผึ้งกว่ายี่สิบลังที่นำไปตั้งไว้ ว่าเริ่มสร้างรวงและผลิตน้ำผึ้งแล้วหรือไม่ หากสำเร็จ ปีหน้าค่อยขยายพื้นที่ปลูกดอกไม้เพิ่มอีกหลายหมู่เพื่อขยับขยายกิจการเลี้ยงผึ้งนี้ต่อไป

พอดีกับที่สองสามีภรรยาเจียงเซิงกำลังยุ่งอยู่ในทุ่งดอกไม้ พวกเขากำลังรดน้ำดอกไม้อยู่

เมื่ออากาศร้อนขึ้น ฝนก็น้อยลง ดอกไม้เหล่านี้จึงต้องรดน้ำวันเว้นวัน เวลานี้พวกมันเบ่งบานอย่างงดงามแล้ว รังผึ้งที่ตั้งอยู่ใต้ร้านดอกไม้ทุกรังต่างก็สร้างรวงและมีน้ำหวานอยู่ไม่น้อย

อีกสองเดือนก็สามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตได้

สองสามีภรรยาเจียงเซิงรู้ตั้งแต่เมื่อวานว่าซูหว่านกลับมาแล้ว แต่เห็นว่าพวกนางมีธุระยุ่ง จึงไม่ได้ไปหา

เพราะทำงานให้ซูหว่าน ทุกเดือนที่บ้านจึงมีรายได้ประจำ ร่างกายของมารดาเจียงเซิงก็ดีขึ้นมาก เจียวซิ่งเองก็สูงขึ้นและมีน้ำมีนวลขึ้น ผิดกับรูปร่างผอมแห้งในอดีต ตอนนี้ดูดีขึ้นมาก

แม้ว่านางจะพูดไม่ได้ แต่ยามยิ้มกลับเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา เพียงแค่นางยืนนิ่ง ๆ แล้วยิ้มให้ ซูหว่านก็อ่านจากรอยยิ้มนั้นได้ว่านางมีเรื่องมากมายอยากจะพูด ทว่าไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกมาได้ จึงกลั่นออกมาเป็นความรู้สึกตื้นตันใจ

เจียงเซิงคำนึงว่าภรรยายังเยาว์วัย จึงยังไม่เคยร่วมหอกับนาง ด้วยเกรงว่าหากนางตั้งครรภ์และมีบุตรในตอนนี้จะเป็นการทำร้ายร่ายกายจนเกินไป

ท่านป้าสกุลเจียงเองก็ไม่รีบร้อน เรื่องนี้เป็นนางที่กำชับบุตรชายไว้ รอให้เจียวซิ่งโตอีกสักสองปีก็ยังไม่สาย อย่าให้เป็นเหมือนนางที่ร่างกายบอบช้ำ สุดท้ายต้องล้มป่วยอยู่บนเตียง

วาสนาของเจียวซิ่งนับว่ายังดี ที่ได้แต่งกับเจียงเซิงบุรุษผู้รู้จักถนอมภรรยา แม้บ่าของเขาจะไม่หนาพอ แต่ความรับผิดชอบที่มีก็นับว่าดีมากแล้ว แม่สามีเองก็ดีกับนาง คอยดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี

ดูการดูแลสวนดอกไม้นี้ แม้แต่หญ้าต้นเดียวยังหายาก ดอกไม้ก็บานสะพรั่งสดใส เพราะรดน้ำอย่างขยันขันแข็ง ลานบ้านของตระกูลซู ปกติก็ได้พวกเขาช่วยดูแลปัดกวาดให้เรียบร้อย

พ่อซูเป็นบุรุษหยาบกระด้าง ทุกวันเอาแต่เฝ้าที่ดินไม่กี่หมู่ ยามบุตรและภรรยาไม่อยู่บ้าน ตนเองก็ใช้ชีวิตอย่างไม่ใส่ใจ จะมาดูแลสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร?

ดังนั้น เงินเดือนที่ซูหว่านจ่ายให้พวกเขานับว่าคุ้มค่ายิ่งนัก

ที่บ้านไม่มีเรื่องใดเป็นพิเศษ เพียงแค่กำชับพวกเจียงเซิงว่าอีกเดือนกว่าก็จะเก็บน้ำผึ้งได้แล้ว

ที่เซียงโจวยังมีงานเลี้ยงของท่านผู้ตรวจการที่ยังไม่ได้ไปร่วม

และทันทีที่เข้าสู่ประตูเมือง ซูหว่านก็พบว่ามีการเกณฑ์ทหารอยู่ ดูท่าว่าชายแดนคงกำลังจะเกิดสงครามขึ้นแล้ว นี่หมายความว่าพี่สามของนางกำลังจะต้องจากบ้านมุ่งสู่สมรภูมิในไม่ช้า

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของซูหว่านก็รู้สึกเจ็บปวด ท้ายที่สุดแล้วแนวหน้ามันคือสมรภูมิที่เต็มไปด้วยคมดาบและคมกระบี่ ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงภัย พี่สามคงต้องเผชิญกับความยากลำบากไม่น้อยเลย

เมื่อกลับถึงเรือนน้อยฝูหรง เด็กรับใช้ที่เฝ้าประตูก็เข้ามาช่วยจูงม้าไปยังคอกม้า ในเรือนมีสาวใช้สองคนกำลังปัดกวาดอยู่ พอเห็นซูหว่านและซูจิ่งกลับมาก็เอ่ยทักทายอย่างนอบน้อมตามธรรมเนียม

แม่ซูไม่ได้อยู่ที่เรือน คาดว่าคงจะอยู่ที่อวี้เหยียนถังหรือไม่ก็โรงงาน เมื่อดูเวลาแล้วอีกสักพักก็คงจะกลับมา

ซูหว่านคาดไม่ถึงว่าพี่สามจะอยู่ที่เรือน ต้นฝูหรงในลานแย้มบานเพียงครึ่ง ทว่าทั่วทั้งลานกลับอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของมัน

พี่สามกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ใต้ต้นไม้ ไม่รู้ว่ากำลังครุ่นคิดเรื่องใดอยู่ จนกระทั่งซูหว่านและซูจิ่งเดินมาจนถึงข้างกาย เขาจึงเพิ่งรู้สึกตัวแล้วเงยหน้าขึ้นมองพวกเขา