ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 34

เพราะบุญคุณที่ช่วยชีวิต เจียงอวี้จึงแอบช่วยเหลือนางมากมาย ต่อมาก็ถูกความเฉลียวฉลาดและความเมตตาของนางดึงดูดใจ จนเกิดความรู้สึกชอบพอนาง

แต่ในตอนนั้นนางเอกกำลังมีความสัมพันธ์อันร้อนแรงกับพระเอก จึงไม่ได้ชอบเขา เขาก็ทำได้แค่ เฝ้ารอเงียบ ๆ จากนั้นก็ ถอนตัวออกจากเรื่องนี้ไปอย่างเงียบ ๆ เช่นกัน และอยู่อย่างโดดเดี่ยวไปจนแก่ตาย

เจียงอวี้เป็นคนที่มีเกียรติและสง่างาม มีคุณสมบัติทุกอย่างที่พระรองในนิยายควรจะมี เขาเป็นดั่งดอกไม้สูงศักดิ์บนยอดเขา ทั้งยังเป็นแสงจันทร์สีขาวนวล

นางยื่นมือไปดึงหน้ากากเขี้ยวออกจากใบหน้าของเขา เผยให้เห็นใบหน้าที่ซีดขาว แต่กลับงดงามจนน่าตกใจ

มุมปากมีคราบเลือด ดวงตาแดงก่ำบวมเป่ง ความงามที่ดูอ่อนแอ บอบบาง และบอบช้ำจากการต่อสู้แบบนี้ ทำให้ซูหว่านเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ

"พี่รองเจ้าคะ เราต้องช่วยเขา ต้องช่วยเขาให้ได้นะ!"

"จะช่วยอย่างไร เจ้ากำลังละเมอเพ้อฝันอะไรอยู่?"

ซูหว่านตั้งสติให้มั่นคง นางพยายามนึกย้อนกลับไปว่ากู้เย่ว์ช่วยเจียงอวี้ได้อย่างไรในนิยาย

กู้เย่ว์ไม่สนใจการขัดขวางของซูมู่ พาเขากลับไปที่บ้านตระกูลซู จากนั้นก็ให้ซูเฉินขี่ม้าของนายพรานเจียงไปยังหัวเมือง และช่วยชีวิตเจียงอวี้ไว้ได้ในนาทีสุดท้าย

"เราพาเขากลับบ้านไปก่อนเถอะพี่รอง เชื่อข้าเถอะนะ เขาไม่ใช่คนไม่ดี พี่รองเป็นหมอ หมอจะทนเห็นคนตายได้อย่างไรเจ้าคะ? ถึงแม้จะมีความหวังแค่หนึ่งในสิบ พี่รองก็ต้องลองดูมิใช่หรือ?

ได้โปรดเถอะเจ้าค่ะพี่รอง ช่วยเขาหน่อยได้หรือไม่?"

ซูหว่านร้อนใจมาก คำพูดก็รีบร้อน สีหน้าเต็มไปด้วยความวิงวอน แต่สิ่งนี้ก็ได้ทำให้ซูมู่ลังเล

ใช่แล้ว เขาเป็นหมอ หมอจะทนเห็นคนตายโดยไม่ช่วยได้อย่างไร?

ถ้าทำเช่นนั้น เขาก็ไม่ใช่หมอที่มีคุณสมบัติเหมาะสมแล้ว

เขาไม่ได้ตอบอะไร แต่ทำหน้าบึ้งตึงแล้วเข้าไปประคองเจียงอวี้ เพราะบาดแผลถูกดึงรั้ง เจียงอวี้เจ็บจนสูดหายใจเฮือกหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะครางออกมาเบา ๆ

…

ในเวลาเดียวกัน บรรยากาศในบ้านตระกูลซูก็เต็มไปด้วยความสุข เพราะการกลับมาของกู้เย่ว์

ทันทีที่นางก้าวเข้ามา ก็พบว่านางแต่งกายอย่างหรูหราด้วยเสื้อผ้าแพรพรรณ รองเท้าปักลายจากผ้าต่วน และเครื่องประดับผมกับกำไลที่เปล่งประกายจนผู้คนไม่กล้าสบตา

สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่กู้เย่ว์ในอดีตไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการถึง ข้างกายนางยังมีคนรับใช้ คนขับรถม้า และสาวใช้สองคนคอยปรนนิบัติ ความยิ่งใหญ่ของนางนั้นช่างน่าประทับใจจริงๆ

พี่ชายทุกคนต่างก็ดีใจ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างพวกเขากับนาง

พวกเขากับนางอยู่กันคนละระดับกันแล้ว

ซูอวิ๋นรู้สึกเศร้าอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ยังคงต้อนรับกู้เย่ว์อย่างกระตือรือร้น ถามไถ่ว่านางเป็นอย่างไรบ้างที่บ้านตระกูลกู้ กินดีอยู่ดีหรือไม่ นอนหลับสบายไหม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน