ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 353

ซูหว่านนั่งอยู่ด้วยกันกับเจียงอวี้ มู่หรงเซิงและกู้เย่ว์นั่งอยู่ตรงข้าม ทางด้านนายท่านกู้กับฮูหยินกู้ไม่เข้าร่วมกิจกรรมของคนหนุ่มสาวนี้

เพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีนางรำออกมาเต้นรำ นี่ก็คือสิ่งจำเป็นสำหรับงานเลี้ยงของเชื้อพระวงศ์

ไม่เหมือนงานเลี้ยงสังสรรค์ของชาวบ้านทั่วไป แค่ยกแก้วดื่มอย่างสนุกสนาน คนในเชื้อพระวงศ์เชิญแขก ก็จะขาดการร้องเพลงและการเต้นรำไม่ได้

ต่อมา มู่หรงเซิงเริ่มชวนคุย เรื่องที่คุยล้วนเป็นพวกเรื่องสัพเพเหระ มีเกี่ยวกับทุกคนชอบดอกไม้อะไร ชอบดื่มชาอะไร และชอบฤดูกาลอะไร ดนตรี หมากล้อม คัดลายมือ วาดภาพชอบสิ่งไหนเป็นพิเศษเป็นต้น

คงจะอยากสอบถามงานอดิเรกของเจียงอวี้ ใช้เรื่องนี้มาอนุมานแนวทางการปฏิบัติของเขา จากนั้นก็เอาใจในสิ่งที่เขาชอบ

เพียงแต่ เมื่อเขาอยู่ในงานแบบนี้ก็ยิ่งเย็นชา เหมือนเกิดมาก็ไม่ชอบยิ้ม ถนอมคำเหมือนทองคำ มีบางครั้งพูดก็พ่นออกมาทีละคำ

ซูหว่านรู้สึกน่าเบื่อ มีอย่างเดียวที่ดูได้ก็คือการร้องเพลงและเต้นรำพวกนั้นแล้ว มองรูปร่างของนางรำพวกนั้น ทั้งนุ่มนวลและอ้อนแอ้น นางเท้าคางเดาะลิ้นอยู่ภายในใจ

จุ๊ ๆ เอวบางร่างน้อย สุดยอดจริง ๆ

ที่จริงผู้หญิงก็ชอบมองสาวสวยเหมือนกัน และนางก็ไม่ยกเว้น นางยังคิดอยู่ว่า เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว นางทำอะไรไม่เป็นเลย พูดตลอดว่าอยากเรียน แต่ไม่ได้ลงมือปฏิบัติ ประกาศความตั้งใจไม่เคยหยุด แต่ไม่เริ่มลงมือปฏิบัติจริง ๆ

ในระหว่างที่นางใจลอย กู้เย่ว์ที่อยู่ตรงข้ามเรียกนางอยู่หลายครั้ง ยังเป็นเจียงอวี้ที่เคาะไหล่ของนางเบา ๆ ถึงรู้สึกตัว

เก็บสายตรงหันไปถามกับกู้เย่ว์

“ว่าอะไรนะ เมื่อครู่ไม่ได้ตั้งใจฟัง”

เห็นเพียงกู้เย่ว์ไม่รู้ไปเอาพิณคงโหวมาจากไหน แล้วนำมาตั้งไว้ตรงนั้น การร้องรำทำเพลงในงานก็หยุดลง นางรำต่างถอยออกไปกันหมดแล้ว

“ในหนึ่งปีมานี้ ข้าก็ไม่ได้อยู่ว่าง ๆ เรียนทักษะทางดนตรีมานิดหน่อย เลือกไปเลือกมา ข้ายังคงชอบพิณคงโหวที่สุด ตอนนี้ฝึกมาสองสามเพลง อยากให้เจ้าช่วยข้าฟังหน่อยได้ไหม?” กู้เย่ว์มองซูหว่านอย่างคาดหวัง ท่าทางยิ้มอย่างจริงใจมาก

ซูหว่านหัวใจหล่นวูบ นั่งตัวตรง คิดในใจ โอ้โห! แข่งขันกันเอง อวดฝีมือใช่ไหม

ในหนึ่งปีมานี้ นางนอกจากหาเงินเล็กน้อย ไม่ถนัดพิณ หมากล้อม พู่กัน ภาพวาด และกวีเลยสักอย่าง

กู้เย่ว์คนนี้ ไม่ว่าเมื่อไรก็อยากจะเหนือกว่านาง น่าชังนัก นางก็อยากจะแข่งขันด้วยเหมือนกัน อย่างไรก็ต้องเรียนเครื่องดนตรีสักอย่าง วันไหนกลับมาจะได้สร้างความตื่นตะลึงให้คนทั้งงาน

“ตกลง เจ้าดีดเถอะ ข้าขอลองฟังหน่อยว่าใช้ได้หรือไม่” ซูหว่านแสร้งทำท่าเหมือนเข้าใจมาก การโต้ตอบจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

กู้เย่ว์เริ่มบรรเลงขึ้น สองมือวางบนสายพิณ ซูหว่านไม่เข้าใจดนตรี รู้เพียงเพราะกับไม่เพราะเท่านั้น

การเล่นของนาง ก็แค่เพราะแบบธรรมดาทั่วไปใช่ไหม

ในด้านนี้ เจียงอวี้อาจเข้าใจกว่านางมาก เขาน่าจะฟังออกว่ามันดีหรือไม่ดี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน