ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 354

354 /616

เมื่อมีโอกาส นางจะไม่ปล่อยผ่านเป็นธรรมดา จะต้องเปิดหูเปิดตาอยู่แล้ว

และเขาบอกว่ายินดีสอนนาง เช่นนั้นนางก็เต็มใจเรียน ทักษะมากไม่หนักตัว กลัวแต่เจอครูสอนไม่ดี

“ตกลง เช่นนั้นข้าก็จะลองดู” ซูหว่านพยักหน้าตอบรับ

“ถ้าเช่นนั้น ต้องรบกวนองค์ชายห้า หากู่เจิงตัวหนึ่งมาแล้ว” เจียงอวี้ตกลงกับซูหว่านเสร็จ ถึงเอ่ยปากให้มู่หรงเซิงไปหยิบกู่เจิง

มู่หรงเซิงโบกมือ ไม่นานก็มีสาวใช้อุ้มกู่เจิงตัวหนึ่งวางตรงกลางศาลา

กู้เย่ว์ก็อยากรู้มากเช่นกัน ว่าฝีมือดนตรีของเจียงซื่อจื่อจะสุดยอดมากแค่ไหน?

เจียงอวี้จูงมือของซูหว่านออกจากที่นั่ง แล้วเดินมานั่งลงข้างโต๊ะพิณ ซูหว่านนั่งบนฟูก เจียงอวี้แค่จับมือของนางจากด้านหลังก็พอ

เจียงอวี้ตรวจสอบสายพิณเป็นอันดับแรก ทดสอบเสียง และตรวจสอบรอบข้าง ป้องกันความผิดพลาดสายพิณขาดระหว่างที่เล่น หากไม่ระวังดีดมาที่มือ มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เพราะพานางบรรเลงด้วย ดังนั้นเขาจึงระวังมากเป็นพิเศษ

และฝีมือการทำพิณตัวนี้ก็ธรรมดาทั่วไป พูดได้เพียงว่าพอใช้งานได้

ต่อมา เขาก็สองวิธีการวางมือ ทั้งสองคนท่าทางใกล้ชิด คนหนึ่งสอนอย่างจริงจัง อีกคนเรียนอย่างตั้งใจ ท่าทางเหมือนไม่มีคนอื่น

มู่หรงเซิงกับกู้เย่ว์ต่างดูออก เจียงซื่อจื่อคนนี้ไม่ได้มีนิสัยเย็นชา ไม่น่าเข้าใจ แต่ความอ่อนโยนและความอดทนของเขาขึ้นอยู่กับใครเท่านั้น

“เตรียมพร้อมแล้ว เช่นนั้นพวกเราเริ่มกันเลยดีไหม?” เจียงอวี้จับมือทั้งสองข้างของนาง กระซิบข้างหูนาง

ซูหว่านในตอนนั้น เหมือนถูกเขากอดอยู่ในอ้อมอก กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโอบล้อมนางไว้อย่างแน่นหนา พิงที่อกของเขา เหมือนยังรับรู้ได้ถึงจังหวะการเต้นหัวใจที่แข็งแกร่งของเขา

“อืม...” ซูหว่านตอบ ตามด้วยพิณใต้มือก็เริ่มเกิดเสียงดนตรีออกมา

เขาบอกให้นางผ่อนคลาย ยกมือของตัวเองให้เขา เขานำนางบรรเลงอย่างชำนาญมาก

“ผ่อนคลายนิ้ว ไม่ต้องกลัว” รู้สึกถึงความแข็งที่นิ้วของนาง เขาจึงพูดปลอบโยนเบา ๆ

บทเพลงนี้ฟังแล้วไพเราะอ่อนหวาน ลื่นไหลสละสลวย ไม่ใช่โน้ตสูงมากแบบนั้น ตั้งแต่ต้นจนจบค่อนข้างสงบ ส่วนที่สูงค่อนข้างน้อย โปรดอภัยความไม่รู้ของนาง ไม่รู้จริง ๆ ว่าบทเพลงนี้มีชื่อว่าอะไร

บทเพลงหนึ่งจบลง ซูหว่านรู้สึกผ่านไปอย่างรวดเร็ว มือของนางยังคงถูกเขากุมเอาไว้ บรรเลงจบหนึ่งบทเพลง คนที่เล่นนอกจากมั่งคงก็ยังเป็นความมั่นคง คนฟังก็สามารถฟังออกถึงทักษะในนั้น ถึงอย่างไรต้องนำคนบรรเลง ยังเล่นได้ระดับนี้ พูดได้ว่าฝีมือของเจียงอวี้ สั่งสมฝีมือมาไม่ต่ำกว่าสิบปี

เพลงจบลง มู่หรงเซิงก็เริ่มปรบมือไปพลาง พูดอย่างสนุกไปพลาง

“เป็นเพลงหงส์ตามหารักที่ยอดเยี่ยม เจียงซื่อจื่อสง่างามเกินไปแล้ว!”