ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 355

ไม่ได้ยินที่เขาบอกว่าจะให้ซูหว่านหรือ? จ่ายราคาสูงมากแค่ไหนก็ไม่ขาย

มู่หรงเซิงคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะปฏิเสธได้ตรงและเด็ดขาด ไม่มีความลังเลเลยแบบนี้ ในเวลาสั้น ๆ เขาก็ไม่รู้จะพูดต่ออย่างไร

“พิณหงส์ตามหารักมอบให้แก่คนที่รักเท่านั้น อภัยที่เติมเต็มความปรารถนาขององค์ชายห้าไม่ได้” เจียงอวี้พูดกับเขาอย่างเสียใจอย่างยิ่ง

“ไม่เป็นไร เป็นท่านแม่ไม่มีวาสนากับพิณหงส์ตามหารัก ดึงดันไม่ได้ ความรักความทุ่มเทที่เจียงซื่อจื่อมีต่อแม่นางซู ทำให้คนอิจฉาจริง ๆ”

คนเขาไม่ขาย มู่หรงเซิงก็ดึงดันไม่ได้ และฐานะของเจียงอวี้ก็แสดงอยู่ชัดเจน ไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาทั่วไป ยังคงต้องให้เกียรติอยู่

ชื่อพิณหงส์ตามหารัก ฟังดูสูงส่ง กู่เจิงตัวนั้นฟังแล้วคงจะระดับเก่าแก่ เจียงอวี้บอกจะให้นางง่าย ๆ แบบนี้เลย?

หลังจากคุยจบ เจียงอวี้ก็จูงมือของนางกลับไปนั่งที่เดิม ในตอนนี้สาวใช้คนหนึ่งยกนมร้อนเข้ามา เตรียมจะวางตรงหน้าซูหว่าน ปรากฏว่าไม่ทันระวังทำหกไปบนตัวนางเต็ม ๆ

ซูหว่านไม่ได้ระวังตัวเลย กระโปรงเปียกจนโปร่งใส นมยังร้อนอยู่ หกบนตัวยังเหนียวเหนอะหนะอีก ทำให้คนไม่สบายตัวสุด ๆ

“แม่นางซูโปรดอภัย บ่าวไม่ได้ตั้งใจเจ้าค่ะ”

สาวใช้คนนั้นรีบคุกเข่าขอร้องอย่างหวาดกลัว

ซูหว่านจะเอาเรื่องกับสาวใช้คนหนึ่งอย่างนางหรือ? เป็นไปไม่ได้ สุดท้ายไม่ได้พูดอะไร ก็ให้นางถอยไปแล้ว

เจียงอวี้รีบถามนางโดนลวกเป็นแผลหรือเปล่าอยู่ข้าง ๆ โชคดีที่ชุดกระโปรงตัวนี้หนาพอ ไม่ถึงขั้นโดนลวก ทางมู่หรงเซิงก็ถามนางว่าเป็นอะไรหรือเปล่า นางส่ายหน้าแสดงว่าไม่เป็นไร

กู้เย่ว์ก็มองดูเฉย ๆ ไม่ได้ เสนอออกมาว่าจะพานางไปเปลี่ยนชุดใหม่

“ที่ข้ายังมีชุดกระโปรงใหม่ ๆ หลายชุดที่ไม่เคยใส่ เจ้าตามข้าไปเปลี่ยนชุดใหม่เถอะ!”

นางเน้นว่าเป็นของใหม่ไม่เคยใส่ คงจะคิดเหมือนกันว่าซูหว่านไม่อยากสวมชุดที่นางเคยสวมใส่

ความเหนียวเหนอะหนะ และกลิ่นนมทั้งตัว ทำให้ซูหว่านไม่สบายจริง ๆ ดังนั้นจึงลุกขึ้นตามนางไป

ก่อนจะไป นางไม่ลืมพูดกับเจียงอวี้ว่า

“ข้าไม่เป็นไร ไปไม่นานเดี๋ยวก็มา ไม่ต้องเป็นห่วง”

เจียงอวี้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นมองนางออกไปพร้อมกับกู้เย่ว์

ทั้งสองคน คนหนึ่งอยู่หน้า คนหนึ่งอยู่หลังเดินบนถนนเล็กของสวนด้านหลัง ผ่านเรือนหลายหลังกว่าจะมาถึงเรือนของกู้เย่ว์

ในเรือนของนางมีสาวใช้คอยรับใช้อยู่หลายคน ในลานยังปลูกต้นไม้ดอกไม้ที่มีผล แต่ที่ทำให้นางสงสัยก็คือ มานานขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะไม่เจอเฉินอิ้งหง นางเป็นคนคลั่งกู้เย่ว์ เป็นสาวใช้คนสนิทของนางไม่ใช่หรือ? นางหายไปไหนแล้ว?

ดูเหมือนกู้เย่ว์รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ จู่ ๆ เอ่ยปากว่า

ดังนั้นนางนั่งลงด้านข้างก่อน

“เจ้าว่ามาเถอะ!”

กู้เย่ว์เห็นก็นั่งลงไปด้วย แต่เว้นระยะห่างกับนาง ตรงกลางยังนั่งได้อีกสองคน

ใต้ระเบียงมีโคมไฟแขวนอยู่เป็นแถว ดังนั้นแสงสว่าง ไม่ถือว่ามืดสลัวนัก

“ข้าก็ไม่อ้อมค้อมกับเจ้าแล้ว ข้าอยากให้เจ้าช่วยพูดเกลี้ยกล่อมเจียงซื่อจื่อ ให้เขาพิจารณาช่วยองค์ชายห้ายืนมั่นคงในราชสำนัก

แน่นอนว่าข้าจะไม่ให้เจ้าช่วยเปล่า ๆ มีค่าตอบแทน เจ้าเสนอเงื่อนไขได้ตามสบาย หลังจากสำเร็จแล้ว เจ้าต้องการอะไร ข้าจะคิดหาทุกวิถีให้เจ้าพอใจ ไม่ว่าจะเงินทอง หรือว่าอะไรอย่างอื่น ข้าจะพยายามทำให้เจ้าพอใจ”

ซูหว่านคิดไว้แล้วว่าเป็นเรื่องนี้ นางเป็นนายหญิงที่ผ่านเกณฑ์คนหนึ่งจริง ๆ วางแผนให้พระเอกทุกอย่าง

ซูหว่านอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ถามอย่างจงใจว่า

“ถ้าเช่นนั้นข้าอยากเป็นองค์หญิงก็ได้หรือ?”

“หากในอนาคตพี่เซิงมีอำนาจใหญ่ในมือ ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้”