ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 365

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ นางก็วางใจลงได้บ้าง

ไม่นานนัก เสียงต่อสู้ก็หยุดลง เจียงอวี้ถือกระบี่เปื้อนเลือดก้าวออกจากความมืด ปลายกระบี่หยดเลือดไหลลงไม่ขาดสาย เขาสวมผ้าคลุมดำ หลายวันมานี้เขาล้วนแต่งชุดดำ เพื่อสะดวกในการเคลื่อนไหวในรัตติกาล และเบี่ยงเบนสายตาคู่อริ

ผ้าคลุมถูกฟันขาด เขาดึงออกแล้วโยนลงกองไฟ จากนั้นส่งกระบี่เปื้อนเลือดให้คนของตนจัดการต่อ

ซูหว่านเปิดประตูรถม้า ก็เห็นภาพนั้น เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วจึงกระโดดลงม้า วิ่งตรงไปหาเจียงอวี้

นางตั้งใจจะคว้ามือเขาเพื่อตรวจดูว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่ยังไม่ทันถึงก็ถูกเขาห้ามไว้ว่า

“อย่าเพิ่งเข้ามา ข้าตัวเปื้อนอยู่!”

เจียงอวี้ยิ้มให้นาง เขาเพิ่งฆ่าคนมา เลือดเปรอะทั่วตัว กลิ่นคาวก็แรง เขามิอยากให้นางต้องแปดเปื้อน

ซูหว่านเข้าใจดี จึงยืนนิ่งอย่างเชื่อฟัง แล้วได้ยินเขากล่าวต่อว่า

“อย่ากังวล ข้ามิได้บาดเจ็บ”

มิได้รับบาดเจ็บก็ดีแล้ว ซูหว่านจึงวางใจลง

เหล่าองครักษ์เมื่อสู้เสร็จ ก็ช่วยดูแลบาดแผลกันเอง ไม่มีใครตายหรือล้มลง ล้วนแต่เป็นแผลถลอกเท่านั้น

แม้เหล่ามือสังหารจะผ่านการฝึกมาอย่างดี แต่ฝีมือไม่จัดว่าแข็งแกร่ง อีกทั้งนี่เป็นศึกแรกในหลายวัน แต่ละคนยังมีกำลังเต็มเปี่ยม จึงจัดการได้อย่างราบรื่น

เพียงแต่หากเหตุลอบสังหารเกิดขึ้นอีกหลายครา จะบั่นทอนทั้งกำลังใจและเรี่ยวแรง หากคนบาดเจ็บเพิ่มขึ้น ก็ยากจะรับมือ

ยังดีที่คนของเจียงอวี้ล้วนผ่านการฝึกโดยเจ้าของสำนัก เอง ฝีมือการต่อสู้ยอดเยี่ยมเหนือชั้น ไม่เหมือนคนอันธพาลทั่วไปในยุทธภพ

มีบางคนได้รับบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ แต่ก็เป็นเพียงแผลเล็กๆ บางคนเผลอถูกฟัน บาดแผลไม่ลึกมาก อีกยังมีโอสถล้ำค่าของหมอเทวดาซุนช่วยห้ามเลือดและฟื้นตัวไว

บัดนี้ยังต้องรอเฟิงอิ๋งนำคนมาสมทบที่เขาหยู่เฟิง มิเช่นนั้นหากการลอบฆ่ายืดเยื้อ ก็ยากจะรับไหว

เมื่อองครักษ์พันแผลเสร็จ ก็เริ่มเก็บกวาดสมรภูมิอย่างรู้หน้าที่ ซากศพของพวกมือสังหารมิได้ให้ซูหว่านเห็น แต่แค่นางคิดว่ามีคนตายรอบตัวมากมาย ก็ตัวเย็นวาบ รีบกลับขึ้นรถม้าอีกครั้ง

หลิวอิ๋งนำไก่ย่างห่อดินที่เพิ่งทำเสร็จร้อนๆ มาให้นาง แต่เวลานี้นางไร้ซึ่งความอยากอาหาร คลื่นไส้จนกินมิลง