ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 366

เติบใหญ่จนป่านนี้ นับเป็นครั้งแรกที่เขาทำสิ่งใดแล้วต้องกังวลมากมายเช่นนี้ หากเป็นเขาในกาลก่อน เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมสงบเยือกเย็นได้อย่างที่สุดและไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใด

ดังนั้น คนเราจึงมิควรมีจุดอ่อนโดยแท้ เมื่อใดที่มีจุดอ่อนแล้ว ก็จะกลายเป็นเช่นเขาในยามนี้ ที่มีเรื่องให้ต้องกังวล มากมายเหลือเกิน

ทว่าหากจุดอ่อนนั้นคือซูหว่าน เขากลับไม่นึกเสียใจแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังรู้สึกเป็นเกียรติยิ่ง ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งนางมาเคียงข้างกาย เดิมทีเขาเคยคิดว่าชั่วชีวิตนี้ตนจะไม่มีวันมีจุดอ่อนเสียแล้ว

ซูหว่านได้ยินเขาพูดเช่นนั้น ก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร นางคิดว่าหากถึงขั้นนั้นจริง ๆ นางอาจจะเลือกหนีไป นางมิใช่คนที่ทุ่มเทให้ความรักจนไม่ลืมหูลืมตา เพราะนางตระหนักอยู่เสมอว่าบนโลกนี้ยังมีบิดามารดาและพี่ชายรอคอยการกลับบ้านของนางอยู่ หากตนเป็นอะไรไป พวกเขาจะเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใดกัน?

นี่เรียกว่าเห็นแก่ตัวหรือไม่? บางทีอาจจะใช่!

นางรู้สึกผิดมากเช่นกัน ที่ไม่อาจสละทุกสิ่งเพื่อร่วมตายไปกับเขาได้ ครอบครัวและคนรักล้วนสำคัญยิ่ง ตอนนี้นางจึงยินดีที่จะลองเสี่ยงเดิมพันไปกับเขาสักครั้ง

“ข้าเชื่อใจท่าน ท่านเองก็โปรดเชื่อมั่นในตนเองเถิด พวกเราจะต้องได้พบหน้าท่านตาของท่านอย่างปลอดภัยแน่นอน”

เจียงอวี้อืมเบา ๆ เป็นการตอบรับ

ล่วงเข้ากลางดึก ซูหว่านก็ผล็อยหลับไป เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งฟ้าก็สางแล้ว พวกนางกำลังอยู่บนถนนหลวงอันกว้างขวางที่สองข้างทางขนาบด้วยภูเขา เดินทางอีกเพียงวันครึ่งก็จะถึงเขาอวี้เฟิง

ไม่รู้ว่าทางด้านของเฟิงอิ่งเป็นอย่างไรบ้าง ระหว่างทางได้เผชิญกับการซุ่มโจมตีหรือไม่

พวกเขาเผชิญหน้ากับการลอบสังหารอีกหลายครั้ง แต่เป็นเพียงขนาดเล็ก บางแห่งมีสิ่งกีดขวางบนเส้นทาง มีก้อนหินขนาดใหญ่ขวางอยู่กลางถนน ทำให้ต้องอ้อมไปใช้เส้นทางอื่น

แต่โชคดีที่ทุกอย่างคลี่คลายไปได้อย่างราบรื่น ฝั่งของเจียงอวี้เสียหายไม่มากนัก ทั้งยังคุ้มครองซูหว่านไว้ได้อย่างดี

ทว่าเขาตระหนักดีว่าศึกใหญ่ที่แท้จริงอยู่ไม่ไกลแล้ว เพียงข้ามเขาอวี้เฟิงไป และเดินทางทางน้ำอีกสองวัน กิจการเดินเรือของสำนักเฟิงเย่ว์อยู่ในแม่น้ำโม่ ตอนนี้คนของเขาแทรกซึมเข้าไปแล้ว

ขอเพียงไปสมทบกับคนของกิจการเดินเรือได้ก็จะปลอดภัย จากนั้นจึงจะสามารถมุ่งตรงไปยังสำนักเฟิงเย่ว์ได้

เขาอวี้เฟิงคือแนวป้องกันสุดท้ายของอวี๋อู๋ชาง เขาย่อมต้องวางกำลังนักฆ่าจำนวนมากซุ่มรออยู่

ตลอดเส้นทาง มีทั้งการโจมตีซึ่งหน้า ลอบฆ่าในที่ลับ ทั้งยังมีการลอบยิงด้วยธนูลับอีกไม่น้อย หากไม่ใช่เพราะเส้นทางกลับสำนักเฟิงเย่ว์มีอยู่หลายสาย และเพื่อความไม่ประมาท อวี๋อู๋ชางจำเป็นต้องวางกำลังป้องกันไว้ทุกเส้นทาง ทำให้กำลังคนกระจัดกระจายออกไป

หากเขารวบรวมนักฆ่าทั้งหมดไว้ที่เดียวกัน ต่อให้เป็นทวยเทพก็มิอาจต้านทานไหว

“ข้าไปก่อนก็ได้ แต่ท่านไปกับข้าด้วยได้หรือไม่ พวกเราแฝงตัวไปอย่างมิดชิด ปลอมตัวให้แนบเนียนกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือ?”

ซูหว่านมีสติสัมปชัญญะดีและนางหวงแหนชีวิตยิ่งนัก นางย่อมไม่เอาชีวิตตนเองไปเสี่ยง แต่ก็ไม่อาจทนมองเจียงอวี้เผชิญอันตรายได้ ตอนที่นางมา ไม่เคยคาดคิดเลยว่าเส้นทางสายนี้จะอันตรายและยากลำบากถึงเพียงนี้

หลังจากผ่านการลอบสังหารมานับครั้งไม่ถ้วน นางถึงได้เข้าใจว่าเจียงอวี้ต้องเผชิญกับภยันตรายเช่นนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต

“ใช่แล้วขอรับนายน้อย ข้าน้อยสามารถสวมใส่เสื้อผ้าของท่านปลอมเป็นท่านได้ จากนั้นท่านค่อยลอบไปกับคุณหนูหกซูอย่างเงียบ ๆ”

เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเจียงอวี้ก็คิดเช่นเดียวกัน พวกเขาทุกคนล้วนยินยอมพร้อมใจที่จะตายแทนเขาได้โดยไม่มีคำตัดพ้อใด ๆ

“อวี๋อู๋ชางไม่ใช่คนโง่ คนของเขาก็เช่นกัน หากข้าไม่อยู่ พวกเขาย่อมมองออกในเวลาไม่นาน วิธีที่ดีที่สุดคือให้พวกเขาพาเจ้าไปก่อน ส่วนข้าจะรอความช่วยเหลือจากเฟิงอิ่ง ตราบใดที่เขามาทันเวลา ข้าก็มีโอกาสหกส่วนที่จะถอนตัวได้อย่างปลอดภัย”

เจียงอวี้ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว เขาสวมเสื้อคลุมสีดำสำหรับเดินทางยามค่ำคืนให้ซูหว่านและผูกเชือกให้เรียบร้อย จากนั้นจึงสวมหมวกให้นาง

“วางใจเถิด ตอนข้าเกิด ท่านพ่อเคยให้ราชครูทำนายดวงชะตาให้ข้าแล้ว ข้าไม่มีทางอายุสั้นจากไปก่อนวัยอันควร ชะตาของข้ามีอายุยืนยาว ดังนั้น รอข้าได้หรือไม่?”