ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 371

หลังจากนั้น เหล่าท่านหมอก็ช่วยเช็ดคราบโลหิตบนร่างกายของเขาจนหมดจด ก่อนจะโรยผงยาและพันแผลให้เรียบร้อย หากมิใช่เพราะต้องสวมใส่เสื้อผ้า เกรงว่าสองหนุ่มสาวคงไม่ยอมปล่อยมือที่กุมกันไว้อย่างแน่นอน

เมื่อเจียงอวี้สวมชุดชั้นในสีขาวเรียบร้อยแล้ว เฟิงอิ่งก็นำเสื้อคลุมตัวนอกมาสวมให้เขา ก่อนจะพาท่านหมอถอยออกจากห้องไปด้วยกัน

หลังจากจัดการธุระของตนเองเสร็จ เขาก็ยกชามยาที่วางไว้บนโต๊ะจนอุ่นแล้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด

ซูหว่านจึงค่อยหาที่นั่งลงข้างกายเขา

เขานั่งอยู่บนตั่งกุ้ยเฟย มิใช่บนเตียงนอน ดังนั้นการนั่งอยู่ด้วยกันจึงมิใช่เรื่องเสียหายอันใด

“พวกเรายังต้องเดินทางอีกนานเท่าใดจึงจะถึงสำนักเฟิงเย่ว์หรือเจ้าคะ?” เมื่อเห็นบรรยากาศเงียบงัน ซูหว่านจึงเป็นฝ่ายเอ่ยชวนคุยขึ้นก่อน

“คาดว่าพรุ่งนี้เช้าก็น่าจะถึงแล้ว สำนักเฟิงเย่ว์อยู่บนภูเขาและยังตั้งอยู่บนน้ำด้วย เมื่อถึงแล้วยังต้องเดินเท้าขึ้นเขาไปอีก” เจียงอวี้คาดคะเน เขาเคยเดินทางผ่านเส้นทางน้ำนี้มาแล้วหลายครั้ง

อยู่บนน้ำ ทั้งยังอยู่บนภูเขา ฟังดูช่างสูงส่งอลังการยิ่งนัก

ซูหว่านสังเกตเห็นแววตาที่อ่อนล้าของเขา ก็รู้ว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเขาต้องผ่านการต่อสู้อย่างดุเดือดจนได้รับบาดเจ็บสาหัส บัดนี้จึงต้องการการพักผ่อนให้ดี

นางลุกขึ้นไปหยิบหมอนและผ้าห่มจากบนเตียงมาหนุนหลังให้เขา

“ท่านพักผ่อนให้ดีเถิด นอนหลับสักงีบหนึ่ง เรื่องของท่านตา ถึงท่านจะร้อนใจไปก็มิอาจบินไปหาได้ในทันที สู้พักฟื้นร่างกายให้ดีก่อน หลังจากนี้ท่านยังต้องรับมือกับน้าชายที่ไม่ได้เรื่องของท่านอีก!”

เมื่อเอ่ยถึงน้าชายที่สมควรตายคนนั้น ซูหว่านก็พลันรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมา ใบหน้าบึ้งตึง อยากจะต่อว่าเขาสักร้อย ๆ ประโยค

“ได้ ข้าจะฟังเจ้า!”

เจียงอวี้เอนกายลงอย่างว่าง่าย ซูหว่านเห็นเขาส่งเสียงเจ็บออกมาขณะขยับตัว จึงรีบเข้าไปประคอง

ช่างน่าแปลกนัก ก่อนหน้านี้ตอนที่บาดเจ็บสาหัสปานนั้นตอนกลับบมา นางยังไม่เคยได้ยินเขาร้องออกมาสักคำ

เขาทำได้เพียงนอนตะแคง เพราะด้านหลังและแขนยังมีบาดแผล ซูหว่านช่วยเขาห่มผ้า แล้วนั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบงัน

เพียงมีนางอยู่ข้างกาย ในยามนี้จิตใจของเจียงอวี้ก็สงบ เขาลองหลับตาลงเพื่อข่มตานอน ภายในห้องอบอุ่น ซูหว่านรู้สึกเบื่อหน่ายจึงไปหยิบตำราเล่มหนึ่งมาอ่าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน