ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 375

เขาเป็นคนที่ไม่ยอมประนีประนอม หากไม่ใช่คนที่พึงใจแล้ว แม้แต่จะเข้าใกล้เขาก็ไม่ยินยอม

“แม่หนู ร่างกายของตาเจ้าก็เห็นแล้ว เกรงว่าจะอยู่ไม่ถึงวันแต่งงานของพวกเจ้าสองคน ดังนั้น ตาขอมอบของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เจ้าชิ้นหนึ่ง เจ้าอย่าได้รังเกียจเล่า”

เจ้าสำนักเฒ่าได้เรียกตนเองว่าตากับซูหว่านแล้ว เขาสามารถดูออกได้จากลักษณะภายนอกและแววตาอันใสซื่อของนาง เด็กสาวผู้นี้มิใช่คนที่มีจิตใจชั่วร้าย

เขาถอดสร้อยประคำไม้จันทน์แดงออกจากข้อมือ สร้อยประคำเส้นนี้มีสีคล้ายตับหมูดิบ แต่ละเม็ดถูกขัดเกลาจนกลมมนเรียบเนียน เปล่งประกายวาววับ

แตกต่างจากสร้อยไม้จันทน์แดงที่ซุนหลิงเอ๋อร์มอบให้ เม็ดประคำไม้จันทน์นั้นมีขนาดเล็กกว่า ทั้งยังไม่กลมมนและเกลี้ยงเกลาเท่าใดนัก ทว่าประคำไม้จันทน์แดงที่เจ้าสำนักเฒ่ามอบให้เส้นนี้ แต่ละเม็ดล้วนมีขนาดใหญ่และกลม อย่างน้อยคงมีขนาดราวยี่สิบมิลลิเมตรได้

“นี่เป็นของที่ยายของเจียงอวี้ทิ้งไว้ให้ ข้าพกติดตัวมาหลายปี นางเคยบอกไว้ว่าของชิ้นนี้จะมอบให้แก่หลานสะใภ้ในอนาคต ตอนนี้ข้ามอบมันให้เจ้า ก็ถือว่าได้ทำตามความประสงค์ของนางแล้ว...”

ซูหว่านมองไปยังเจียงอวี้ แล้วจึงหันไปมองพี่รองของตน นางไม่รู้ว่าควรจะรับไว้ดีหรือไม่ สิ่งสำคัญคือต้องรอให้พี่รองพยักหน้าเสียก่อน นางจึงจะกล้ารับ

ซูมู่รู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด การทำตามความปรารถนาของผู้อาวุโสย่อมสำคัญที่สุด เขาจึงพยักหน้าให้นาง เจียงอวี้เองก็ส่งสัญญาณให้นางรับไว้เช่นกัน ซูหว่านจึงยื่นมือทั้งสองข้างออกไป ก้มศีรษะลงเล็กน้อย แล้วรับสร้อยประคำไม้จันทน์แดงจากเจ้าสำนักเฒ่าด้วยท่าทีนอบน้อม

“ขอบคุณท่านตาเจ้าค่ะ”

“อืม เด็กดี!” เจ้าสำนักเฒ่าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

จากนั้น เขาก็หันไปมองเจียงอวิ๋นเฮ่อ

“อวิ๋นเฮ่อเอ๋ย สมุดบัญชีรายชื่อที่ข้าให้เจ้าไปก่อนหน้านี้ คือรายการสินสอดทองหมั้นที่เตรียมไว้ให้เจียงอวี้... ในภายภาคหน้า เจ้าก็คือผู้อาวุโสของเขา ถึงเวลานั้นเจ้าจงนำสินสอดตามรายการในสมุดบัญชีนั้น ไปสู่ขอแม่หนูสกุลซูให้เขาด้วยเถิด”

เขาได้เตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว และเริ่มเตรียมการมานานแล้ว เพราะเขารู้ดีว่าร่างกายของตนเองคงจะทนอยู่ได้อีกไม่นาน

เมื่อเจียงอวิ๋นเฮ่อได้ยินดังนั้น ก็นึกถึงสมุดบัญชีเล่มหนานั้น ดูท่าว่าท่านผู้เฒ่าคงจะเตรียมสินสอดไว้ไม่น้อยทีเดียว

“ท่านอาจารย์ ท่านวางใจเถิด ข้าถือว่าเจียงอวี้เป็นบุตรชายแท้ ๆ เรื่องของเขา ข้าจะจัดการด้วยตนเองอย่างแน่นอนขอรับ” เจียงอวิ๋นเฮ่อให้คำมั่น

อันที่จริงแล้ว เรื่องการแต่งงานของเจียงอวี้นั้นควรเป็นหน้าที่ของจวนเจียงกั๋วกง แต่เพราะความเข้าใจผิดบางอย่างในอดีต ทำให้เจียงกั๋วกงไม่เป็นที่ยอมรับของพ่อตา หรือก็คือทั้งสองฝ่ายต่างไม่ไปมาหาสู่กัน หากในอนาคตซูหว่านได้แต่งให้เจียงอวี้ นางจะได้รับสินสอดทองหมั้นอันล้ำค่าถึงสองชุด

อาการป่วยของเจ้าสำนักเฒ่านั้นแปลกประหลาดพิกล แม้จะสงสัยว่าถูกพิษ แต่กลับไม่พบร่องรอยหรือหลักฐานใด ๆ ที่จะยืนยันได้ว่าเป็นพิษ ช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อยิ่งนัก

จากสถานการณ์ในสำนักเฟิงเย่ว์ช่วงหลายวันที่ผ่านมา ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อนับเป็นคนที่เจ้าสำนักเฒ่าไว้วางใจที่สุด ทว่าเขากลับคอยระแวดระวังผู้อาวุโสอวี๋อยู่เสมอไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม กล่าวได้ว่าผู้อาวุโสอวี๋ผู้นี้มีปัญหา

สิ่งที่เขากลัวในตอนนี้ก็คือ การต่อสู้แย่งชิงภายในสำนักจะลุกลามมาถึงซูหว่าน

เมื่อมาถึงหอไจซิง หลิวอวิ๋นและคนอื่น ๆ ก็เริ่มจัดแจงห้อง บ่าวรับใช้ในหอไจซิงยกเตาถ่านเข้ามาให้พวกนางได้ผิงไฟคลายหนาว ซุนหลิงเอ๋อร์ตั้งใจจะอยู่เป็นเพื่อนนาง เพื่อที่นางจะได้ไม่รู้สึกเบื่อหน่ายตามลำพัง

เพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ซูมู่ก็พลันเอ่ยขึ้นว่า

“หว่านหว่าน นำกำไลไม้จันทน์เส้นนั้นของเจ้ามาให้ข้าดูหน่อย”

ซูหว่านก้มลงมองกำไลไม้จันทน์แดงเส้นใหญ่บนข้อมือของตน แล้วจึงเงยหน้ามองพี่รองด้วยความสงสัย แต่ก็ยังถอดมันออกมาอย่างว่าง่าย