ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 379

“อามู่ เจ้าไปจัดการบาดแผลให้เขาเสียหน่อย” หมอเทวดาซุนมอบหมายงานนี้ให้แก่ศิษย์ของตนโดยตรง

บัดนี้เขาต้องให้ความสำคัญกับการตรวจสอบสิ่งของต้องสงสัยภายในห้องทีละชิ้นอย่างละเอียด

ซูมู่พยักหน้ารับแล้วลุกขึ้น เชิญเจียงอวี้ไปยังห้องข้าง ๆ เพื่อทำแผลที่ปริออกใหม่อีกครั้ง

ทางด้านเจียงอวิ๋นเฮ่อได้สั่งให้คนเข้ามาเปลี่ยนเครื่องเรือนและข้าวของทั้งหมดภายในห้องของเจ้าสำนักเฒ่าเป็นของใหม่หมดจด แม้กระทั่งผ้าห่ม ถ้วยชาสำหรับดื่มน้ำ หรือพรมบนพื้นก็ล้วนเปลี่ยนใหม่สิ้น

หมอเทวดาซุนถือเข็มเงินเดินไปตรวจวัดทั่วทุกที่ แต่ก็ไม่พบสิ่งใดผิดปกติ

ส่วนกำไลข้อมือเส้นนั้น หลังจากแช่น้ำแล้วนำมาทดสอบอีกครั้ง ปรากฏว่าเข็มเงินเปลี่ยนเป็นสีดำในอีกครึ่งชั่วยามต่อมา ซึ่งพิสูจน์ได้ว่านี่คือยาพิษชนิดออกฤทธิ์ช้าจริง

โดยปกติแล้วในการทดสอบพิษ เข็มเงินจะเปลี่ยนเป็นสีดำในทันที ทว่าพิษชนิดนี้กลับรอถึงครึ่งชั่วยามจึงค่อยแสดงผล ซึ่งสร้างความสับสนและตบตาผู้คนได้อย่างง่ายดาย ผู้ที่ลอบวางยาช่างใจคดนัก

……

ทางด้านเจียงอวี้ ซูมู่ช่วยลงยาและพันแผลให้เขาใหม่ ทั้งบาดแผลบริเวณหน้าอกและแขนต่างก็ปริออกหมดสิ้น อยู่ในสภาพที่น่าหวาดหวั่น

ซูมู่มองบาดแผลใหม่ที่ทับซ้อนบนแผลเก่าของเขาแล้ว ก็เริ่มกังวลขึ้นมาว่าการที่น้องสาวของตนมีใจให้เขาจะเป็นเรื่องดีแน่หรือ

เขาควรจะเกลี้ยกล่อมให้นางไตร่ตรองให้ดีหรือไม่ ว่าการอยู่กับเจียงอวี้จะมีอนาคตจริง ๆ หรือ?

ต้องเผชิญกับภยันตรายและการต่อสู้ฆ่าฟันอยู่ทุกวัน ไม่เคยมีวันใดที่ได้อยู่อย่างสงบสุข

“หากเจ้ายังคงบาดเจ็บเช่นนี้ต่อไป ทั่วทั้งร่างคงไม่เหลือหนังดี ๆ อยู่แล้ว ที่สำคัญคือบาดเจ็บแล้วยังไม่รู้จักสงบเสงี่ยม ไม่รู้ว่าจะทำให้อายุสั้นลงหรือไม่!”

เจียงอวี้รู้สึกไม่เข้าใจต่อวาจาประชดประชันที่หลุดออกมาอย่างกะทันหันของซูมู่

ทว่าเมื่อก้มลงมองบาดแผลบนร่างกายตนเองแล้ว ดูเหมือนว่า ก็ไม่ได้กล่าวผิดไป

“ต่อไปข้าจะระวังให้มากขึ้น”

“ข้าว่าข้าควรจะเกลี้ยกล่อมหว่านหว่านให้ดี ให้นางลองไตร่ตรองดูให้ถี่ถ้วนว่าคนฐานะเช่นเจ้า เหมาะสมที่จะเป็นคู่ครองที่ดีของนางจริงหรือไม่ บางครั้งฐานะที่สูงส่งเกินไปก็อาจไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป” ซูมู่กล่าวตำหนิด้วยใบหน้าเรียบเฉยขณะเก็บกล่องยาของตน

สำหรับเขาแล้วมันเป็นเพียงประโยคธรรมดา ทว่ากลับทำให้ใจของเจียงอวี้กระตุกวูบและลนลานขึ้นมา

“พี่รองโปรดวางใจ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็จะไม่ยอมให้นางต้องเจ็บแม้แต่น้อย และไม่ให้เสียใจแม้แต่นิดเดียว” เจียงอวี้รีบแสดงจุดยืน

“ข้าทราบดี ข้าจะทำอย่างแน่นอน!” ในใจของเจียงอวี้ ซูหว่านสำคัญอย่างแท้จริง ซึ่งเห็นได้จากรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย

……

ภายในหอไจซิง ซูหว่านเดินเตร็ดเตร่อยู่ภายในอย่างเบื่อหน่าย นางไปยังห้องนอน ห้องตำรา และลานฝึกยุทธ์ของเจียงอวี้ ราวกับต้องการมองเห็นภาพของเจียงอวี้ในวันวานผ่านสถานที่เหล่านี้

นางไม่กล้าเดินเที่ยวชมไปทั่วทั้งสำนักเฟิงเย่ว์ จึงทำได้เพียงเดินเล่นอยู่แค่ในบริเวณนี้เท่านั้น

สายตาของนางจับจ้องไปยังแถวอาวุธที่ตั้งเรียงรายอยู่บนแท่นฝึกยุทธ์ บนนั้นล้วนเป็นหอกและทวน แต่นางกลับยกขึ้นไม่ไหวแม้แต่เล่มเดียว เพราะมันหนักเหลือเกิน

หลิวอวิ๋นและหลิวอิ๋งที่มองอยู่ด้านข้าง ต่างรู้สึกว่าคุณหนูของตนช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง

เจียงอวี้นี่ช่างน่าเบื่อเสียจริง ในหอไจซิงนี้ไม่มีสิ่งใดน่าสนใจเลยสักนิด นางจึงได้แต่หาที่นั่งลง แล้วครุ่นคิดถึงเรื่องที่เจ้าสำนักเฒ่าถูกพิษอยู่ในใจ นางพยายามรื้อฟื้นความทรงจำเกี่ยวกับเนื้อเรื่องในต้นฉบับ เพื่อหาเบาะแสแม้เพียงเล็กน้อย

นางเรียบเรียงสถานการณ์ของเจ้าสำนักเฒ่าอย่างละเอียด พี่รองบอกว่าสงสัยเป็นการวางยาพิษแบบเรื้อรัง แต่กลับหาสาเหตุของการถูกพิษไม่พบ จึงไม่สามารถตัดสินได้ว่าเป็นพิษชนิดใด

เจียงอวี้บอกว่า เจ้าสำนักเฒ่าเริ่มมีร่างกายที่อ่อนแอลงเมื่อหลายปีก่อน ทั้งที่ก่อนหน้านั้น ร่างกายของท่านแข็งแรงกำยำมาโดยตลอด ไม่เคยมีโรคภัยไข้เจ็บ เจ้าสำนักเฒ่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ วรยุทธ์สูงส่งไร้ผู้เทียมทาน ตามหลักแล้ว การเจ็บป่วยเพียงเล็กน้อยไม่น่าจะทำลายเขาจนมีสภาพเช่นนี้ได้