ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 387

“ที่เจ้าพูดมาล้วนมีเหตุมีผล ข้าจะไม่เชื่อได้อย่างไรกัน? แต่สิ่งที่ข้ากังวลในตอนนี้ก็คือ เรื่องเช่นนี้จะส่งผลกระทบอันใดต่อเจ้าหรือไม่ เป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่?” เขายื่นมือไปอังหน้าผากของนาง อุณหภูมิเป็นปกติ ไม่ได้ป่วยไข้

เรื่องนี้ช่างน่าพิสดารยิ่งนัก จะให้เชื่อ ก็ดูแปลกประหลาดเกินไป ครั้นจะไม่เชื่อ หลักฐานและเรื่องราวในอดีตก็ประจักษ์อยู่ตรงหน้า ไม่เหมือนเป็นของปลอม อีกทั้งหว่านหว่านเองก็ดูไม่เหมือนคนชอบพูดปด

หากเชื่อเสียก็ดี พฤติกรรมที่ผิดแผกไปทั้งหมดของนางก็จะมีเหตุผลมารองรับ

“ย่อมต้องเป็นเรื่องดีอยู่แล้ว มิเช่นนั้นแล้ว สถานการณ์เลวร้ายเหล่านั้นคงมิอาจกอบกู้ได้ แล้วสร้างความเจ็บปวดให้แก่ทุกคนมิใช่หรือเจ้าคะ?”

“พี่ใหญ่สมปรารถนาได้เป็นจอหงวน เดินบนเส้นทางขุนนางที่ท่านเฝ้าใฝ่ฝัน เจียงอวี้รอดชีวิตมาได้และได้รู้จักกับตระกูลซูของเรา ความพยายามของพี่รองก็เป็นที่ประจักษ์แก่หมอเทวดาซุน ทำให้วิชาแพทย์ของท่านมีโอกาสก้าวหน้าไปอีกหลายขั้น ยังมีท่านพ่อท่านแม่ที่วันนี้ยังคงแข็งแรงดี นี่มิใช่เรื่องดีหรอกหรือเจ้าคะ?”

“เจ้าสำนักเฒ่าก็เช่นกัน หากมิใช่เพราะข้าล่วงรู้ล่วงหน้า ป่านนี้ท่านคงสิ้นอายุขัยไปแล้ว และนั่นย่อมสร้างบาดแผลในใจให้แก่เจียงอวี้! ข้าหยุดยั้งความน่าเสียดายเหล่านี้ไว้ได้ทันท่วงที ไม่ดีหรือเจ้าคะ? เพียงผลลัพธ์ออกมาดีก็พอแล้วกระบวนการจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ”

สิ่งที่ซูหว่านพูดล้วนมีเหตุผล ทุกถ้อยคำคือความจริง ทว่าซูมู่จับใจความสำคัญบางอย่างจากคำพูดของนางได้

“เรื่องที่ข้าได้รู้จักกับท่านอาจารย์ ก็อยู่ในการคาดการณ์ของเจ้าด้วยหรือ?”

เมื่อเผชิญหน้ากับแววตาสำรวจของพี่รอง ซูหว่านก็ถึงกับพูดไม่ออกอีกครั้ง

“ข้า... ข้าก็แค่หวังดีต่อท่าน พี่รองอย่าโกรธข้าเลยได้หรือไม่?”

นางกลัวว่าพี่รองจะรู้สึกหนักใจ

แต่คาดไม่ถึงว่าซูมู่กลับหัวเราะออกมา ทั้งยังเป็นรอยยิ้มที่สดใสอย่างยิ่ง

“เหตุใดข้าต้องโกรธด้วยเล่า? ต่อให้เจ้าเป็นคนทอดสะพานให้ข้าก็จริง แต่เจ้าคิดว่าการจะได้เป็นศิษย์ของท่านอาจารย์เป็นเรื่องง่ายดายนักหรือ?”

“ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะข้าผ่านบททดสอบมาได้ หากข้าไร้ซึ่งความสามารถที่แท้จริง จะเอาอะไรไปทำให้ท่านอาจารย์ยอมรับได้? เพียงเพราะข้าช่วยชีวิตเจียงอวี้ไว้อย่างนั้นรึ?”

ซูมู่เป็นคนที่มองโลกตามความเป็นจริงและเข้าใจเหตุผลอย่างถ่องแท้ เหตุใดเขาต้องรู้สึกเป็นภาระด้วยเล่า เพียงเพราะโอกาสนี้เป็นสิ่งที่น้องสาวหามาให้งั้นหรือ?

แต่การมีโอกาสก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องสำเร็จเสมอไป ทุกสิ่งล้วนขึ้นอยู่กับความสามารถของตนเองต่างหาก

การที่พี่รองคิดเช่นนี้ได้ช่างวิเศษนัก ซูหว่านลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

“พี่รอง ท่านสุดยอดจริง ๆ เป็นเทพของข้าตลอดไป!” ซูหว่านชูนิ้วโป้งให้เขา พลางเผยสีหน้าคล้ายสตรีที่คลั่งไคล้

ซูมู่ถูกท่าทีของนางทำให้ยิ้มออกมา เสียงหัวเราะทุ้มต่ำเปี่ยมเสน่ห์เล็ดลอดออกมาจากลำคอ