ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 401

นางดึงตัวพี่รองมาช่วยเขียนจดหมายด้วยกัน ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะลายมือของนางไม่งาม

จดหมายถูกส่งออกไปแล้ว คาดว่ากว่าทางเซียงโจวจะได้รับก็คงเป็นช่วงต้นปีใหม่พอดี

หารู้ไม่ว่า การที่นางเงียบหายไปนานถึงเพียงนี้ พี่ชายทั้งสองที่บ้านแทบจะระเบิดอยู่แล้ว

ซูอวิ๋นฝึกฝีมือจากโรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซีจนสำเร็จแล้ว เดิมทีเขากำลังรอซูหว่านกลับมาเพื่อหารือเรื่องการเลือกทำเลเปิดโรงเตี๊ยมในปีหน้า แต่ใครจะรู้ว่าน้องสาวคนนี้พอโตแล้วไม่ฟังใคร มีคนในใจแล้วก็ไม่คิดจะกลับบ้านเลย

ส่วนซูอี้ ในช่วงหลายเดือนที่ซูหว่านไม่อยู่บ้าน ชื่อเสียงของเขาในเซียงโจวก็ยิ่งขจรขจาย ตอนนี้ได้กลายเป็นผู้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในเมืองไปแล้ว

แล้วพ่อซูแม่ซูเล่า นับตั้งแต่ได้รับจดหมายจากบุตรสาวที่บอกว่ามีเรื่องเร่งด่วนต้องติดตามเจียงอวี้ไปยังจงโจว ขอให้พวกเขาอย่าได้เป็นห่วง แต่จะให้ไม่เป็นห่วงได้อย่างไรกัน?

เมื่อเห็นว่าวันปีใหม่ใกล้เข้ามาทุกที นี่เป็นครั้งแรกที่ตระกูลซูรู้สึกว่าบรรยากาศของปีใหม่ช่างจืดชืดและเงียบเหงาวังเวงถึงเพียงนี้

เมื่อก่อนตอนคนในบ้านยังอยู่กันพร้อมหน้า แม้จะไม่มีเงินทอง ทว่าพอถึงช่วงปีใหม่กลับครึกครื้นยิ่งนัก เด็ก ๆ ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าววิ่งเล่นกัน แม้ไม่มีเสื้อผ้าใหม่ให้สวมใส่ก็ไม่เคยรู้สึกทุกข์ใจ กลับกันยังเปี่ยมด้วยความสุข ขอเพียงมีเนื้อให้กินก็พอใจแล้ว

ปีก่อนซูหว่านกลับมาฉลองปีใหม่เป็นครั้งแรก ทั้งครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พี่ชายน้องสาวรักใคร่ปรองดองกัน แต่ใครจะคิดว่ายังไม่ทันข้ามปีดี คนที่ต้องเข้ารับตำแหน่งก็ไป คนที่ต้องออกเดินทางรอนแรมก็ไป คนที่ต้องไปเป็นทหารก็ไป คนที่ต้องไปทำการค้าก็ไปทำการค้า

ยิ่งลูก ๆ เติบโตขึ้น เรื่องราวก็ดูเหมือนจะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น พ่อแม่เช่นพวกเขากลับกลายเป็นเพียงผู้ที่เฝ้ารอคอยอยู่ที่บ้านในทุกวัน

หิมะโปรยปรายลงในเซียงโจว แม้จะเป็นเพียงหิมะบางเบาที่ไม่อาจทับถมกันได้ แต่นี่เป็นภาพที่จะได้เห็นเพียงปีละครั้ง เมื่อบรรยากาศมาถึง ความรู้สึกนั้นก็บังเกิดขึ้น

ซูอวิ๋นและซูอี้นั่งอยู่ใต้ระเบียง ทอดสายตามองเกล็ดหิมะที่ร่วงหล่น เรือนน้อยฝูหรงเงียบสงัด สองพี่น้องนั่งเคียงข้างกัน ใบหน้าคล้ายคลึงกันถึงหกเจ็ดส่วน หากแต่บุคลิกแตกต่างกันเท่านั้น

“ซูอี้ เจ้าว่าซูหว่านจะกลับมาทันก่อนวันสิ้นปีหรือไม่? นี่นางจากไปเกือบสี่เดือนแล้วนะ” ซูอวิ๋นบ่นพลางนับนิ้วอย่างขุ่นข้องใจ

“ข้าก็ไม่รู้ หวานหว่านไม่ได้ส่งข่าวมานานแล้ว แต่การที่นางอยู่กับพี่รองก็น่าจะไม่เป็นอะไร” ซูอี้มิได้แสดงสีหน้าทุกข์ร้อนเช่นซูอวิ๋น เขาเป็นคนเก็บซ่อนความรู้สึกได้ดีกว่า

“นางอยู่กับพี่รองไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ปัญหาก็คือเจียงอวี้ก็อยู่ด้วย เจ้าว่าเขาทำเกินไปหรือไม่? มีคนแบบเขาที่ไหนกัน? บ้านเรายังไม่ทันได้ตอบตกลงเรื่องของพวกเขาสองคนเลยด้วยซ้ำ ก็เอาแต่นำน้องสาวข้าไปร่อนเร่พเนจรอยู่ทุกวัน เขาหมายความว่าอย่างไรกัน อย่าให้ข้าได้เจอเขานะ ข้าจะอัดเขาให้ตายเลย” ซูอวิ๋นยิ่งพูดยิ่งมีอารมณ์จนถึงกับถลกแขนเสื้อขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน