ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 407

เจียงอวี้รินน้ำชาดื่มไปหลายจอก ก่อนจะนั่งเงียบ ๆ อยู่เป็นเพื่อนซูหว่านแช่เท้า

“วันนี้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้พวกเราค่อยมาเรียนพิณกันต่อเถิด แต่ก่อนหน้านั้น ข้ามีของสิ่งหนึ่งอยากจะให้ท่าน”

ซูหว่านเองก็ตระหนักว่าคืนนี้ดึกเกินไปแล้ว นางจึงไม่คิดจะรั้งให้เขาอยู่เป็นเพื่อนนางต่ออีก ทั้งนางยังตั้งใจจะมอบของแทนใจให้แก่เขาชิ้นหนึ่ง

“ของสิ่งใดรึ” เจียงอวี้รู้สึกสงสัยใคร่รู้ขึ้นมาบ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่นางจะมอบของให้เขา จึงรู้สึกตั้งตารออยู่ไม่น้อย

หลิวอวิ๋นและหลิวอิ๋งถอยออกไปอย่างรู้ความ ให้คนทั้งสองได้อยู่ตามลำพัง

ซูหว่านวิ่งไปรื้อค้นในกล่องเครื่องประดับของตนเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบแหวนทองวงใหญ่ที่ติดตัวนางทะลุมิติมาด้วยออกมา

แหวนทองนี้แท้จริงแล้วเป็นแหวนสำหรับบุรุษ ตอนนั้นนางเพียงเห็นว่ามันดูน่าสนุกดี จึงคิดจะสวมเล่น ตอนนั้นยังเคยถอนใจว่าแหวนวงนี้ช่างหนักอึ้ง สวมบนนิ้วหัวแม่มือของนางแล้วยังหลวมไปหนึ่งรอบ

หลังจากนั้น เรื่องไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้น แหวนวงนี้ได้กลายเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้นางหวนระลึกถึงโลกยุคปัจจุบันในต่างโลกนี้

บัดนี้ นางเตรียมพร้อมที่จะมอบแหวนวงนี้ให้แก่เจียงอวี้ เพื่อใช้เป็นของแทนใจ

นางซ่อนแหวนไว้ในอุ้งมือ เดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าเจียงอวี้ พลางบอกให้เขายื่นมือออกมาแล้วหลับตาลง

เจียงอวี้ทำตามอย่างว่าง่าย รู้สึกได้ว่าบนนิ้วหัวแม่มือข้างขวาของตนมีวัตถุเย็นเยียบและหนักอึ้งสิ่งหนึ่งสวมอยู่

ซูหว่านบอกให้เขาลืมตาได้ ครั้นเขาลืมตาขึ้นมอง ก็พบว่าบนนิ้วหัวแม่มือของตนมีแหวนทองที่งดงามประณีตวงหนึ่งสวมอยู่?

“นี่คือ?” เจียงอวี้มองแหวนทองอันหนักอึ้งบนมือของตนอย่างงุนงง

แหวนทองวงนี้เมื่อสวมอยู่บนนิ้วของเขากลับพอดี ทั้งรูปแบบยังดูแปลกใหม่ เป็นแหวนทองแท้ลายตาข่าย กล่าวโดยรวมแล้วก็นับว่างดงามยิ่งนัก

“แหวนทองอย่างไรเล่า ท่านอย่าได้ใส่ใจเลยว่ามันคือสิ่งใด ขอเพียงรู้ว่ามันมีความหมายต่อข้ายิ่งนัก ตอนนี้ข้ามอบมันให้ท่านแล้ว ท่านต้องเก็บรักษามันไว้อย่างดีด้วย”

ซูหว่านไม่ได้บอกที่มาของแหวนวงนี้ให้เขารู้ นางเพียงคิดว่าแหวนวงนี้มีความหมายที่พิเศษสำหรับนาง และนางต้องการมอบความรู้สึกที่พิเศษนี้ให้แก่คนที่พิเศษในใจของนาง

“เหตุใดเจ้าจึงมีแหวนของบุรุษได้?” เจียงอวี้เพียงมองปราดเดียวก็รู้ว่าแหวนวงนี้มิใช่ของที่สตรีจะสวมใส่ ไม่ว่าจะมองจากรูปทรงภายนอกหรือขนาดก็ตาม

เจียงอวี้ช่างมีวิธีคิดที่แปลกประหลาดนัก เมื่อได้ยินคำถามของเขา ซูหว่านจึงถึงกับพูดไม่ออก

เจียงอวี้ยอมให้นางผลักตนเองไปจนถึงหน้าประตู

หลังจากกล่าวราตรีสวัสดิ์ต่อกัน ทั้งสองก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน

ซูหว่านวุ่นวายมาครึ่งค่อนคืนจึงรู้สึกเหนื่อยล้า หลังจากชำระล้างร่างกายเรียบร้อยก็ล้มตัวลงนอนทันที

ตรงกันข้ามกับเจียงอวี้ที่เมื่อกลับไปถึงห้องแล้วก็นอนอยู่บนเตียง จ้องมองแหวนทองบนนิ้วโป้งของตนพลางยิ้มอย่างโง่งมอยู่คนเดียว ไม่เคยมีใครเห็นเขายิ้มได้ดูซื่อขนาดนี้มาก่อน

นี่เป็นของชิ้นแรกที่หวานหว่านมอบให้เขาอย่างเป็นทางการ ทั้งยังเป็นแหวนทองที่ตั้งใจทำขึ้นเพื่อเขาโดยเฉพาะ แม้แต่ตอนนอนเขาก็ยังสวมมันไว้ ประคบประหงมยิ่งนัก

ส่วนซูหว่านที่เมื่อคืนอยู่จนดึกดื่น กว่าจะได้นอนก็รุ่งสางแล้ว เป็นเหตุให้วันขึ้นปีใหม่นางนอนยาวจนเกือบเที่ยงวัน พอตื่นขึ้นมาก็ยังไม่ทันได้กินอะไร ก็รีบร้อนไปยังสวนสมุนไพรเพื่อดูอาการของซุนหลิงเอ๋อร์

เมื่อคืนนี้นางข้อเท้าเคล็ด เป็นพี่รองที่แบกนางกลับมา สองพี่น้องตอนนี้ความสัมพันธ์ดีเพียงนี้ เรื่องแรกที่นางทำหลังจากตื่นนอนจึงเป็นการไปเยี่ยมนาง

ตอนเที่ยงเจียงอวี้มาหาซูหว่านเพื่อกินมื้อกลางวันด้วยกัน แต่กลับพบว่านางไม่ได้อยู่ในห้อง หากแต่ไปที่สวนสมุนไพรแล้ว เขาจึงตามไปที่นั่นด้วย

ซูมู่นั้นพักอาศัยอยู่กับหมอเทวดาซุนที่สวนสมุนไพร เมื่อคืนเท้าของซุนหลิงเอ๋อร์ไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย ที่ต้องพยายามปิดบังซูมู่ก็เพื่อจะสร้างโอกาสให้เจียงอวี้ได้มีเวลาอยู่กับซูหว่านตามลำพังเท่านั้น