ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 415

“พี่ซวี่ซวี่ ท่านทำไมถึงทำขนาดนี้” ซูหว่านไม่รู้จะพูดอะไรกับนางดี

ใครจะรู้ว่า พี่ซวี่ซวี่คุกเข่าลงทันที ทำให้ซูหว่านตกใจอีกครั้ง เเละรีบเดินไปประคอง

“ลุกขึ้นเถอะ ท่านทำเเบบนี้ข้ารับไม่ไหว ข้าตัดสินใจจะใช้ท่านเเล้ว ก็จะเชื่อใจท่าน”

“นายหญิง ท่านยอมให้โอกาสข้า นับเป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตของข้า ครึ่งชีวิตที่ผ่านมาของข้าต้องร่อนเร่พเนจร เผชิญกับความสิ้นหวังหลายครั้ง เเละหลังจากนั้นก็พบกับอุปสรรคทุกหนทุกแห่ง จนในที่สุดก็ได้รับโอกาสที่ดี ข้าต้องทะนุถนอมมันให้ดี ท่านมอบกิจการใหญ่ขนาดนี้ให้ข้าดูเเล ข้าต้องทำให้ท่านสบายใจอย่างเต็มที่ ท่านอยู่ไกลถึงเซียงโจว ไม่สามารถมาดูได้ตลอดเวลา ข้าจึงทำได้เพียงใช้สิ่งนี้เเสดงความจงรักภักดีต่อท่าน”

เป้าหมายของพี่ซวี่ซวี่เรียบง่ายมาก นั่นคือการทำให้ซูหว่านสบายใจว่านางจะไม่ทำสิ่งใดที่ทรยศ นางในตอนนี้คือคนของซูหว่านแล้ว

ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ ซูหว่านก็ทำได้แค่ปล่อยให้นางทำตามที่นางต้องการ จะบอกว่าสบายใจอย่างสมบูรณ์ก็ยังไม่ใช่ เเต่ตอนนี้ก็เหมือนได้ยาคลายความกังวลอย่างแท้จริง

การเข้าเเทรกแซงของทางการทำให้สัญญาซื้อขายเป็นทาสมีผลบังคับใช้ เเละไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากสถานะทาสได้ หากยกเลิกสัญญาก่อนครบกำหนดห้าปี เเละซูหว่านเเจ้งความ นางก็จะกลายเป็นทาสที่หลบหนี ซึ่งถ้าถูกจับได้ก็จะลงโทษด้วยการประหารชีวิต

ส่วนการหนีออกนอกประเทศก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี เพราะชายเเดนกำลังเกิดสงคราม ผู้คนจากเเคว้นจิ้นจะถูกมองว่าเป็นสายลับ เเละจะจบชีวิตลงอย่างน่าสังเวชยิ่งกว่า

ดังนั้น วิธีการแสดงความจงรักภักดีของซวี่ซวี่ครั้งนี้ จึงเป็นการตัดทางหนีของตัวเองอย่างสิ้นเชิง เรียกได้ว่าไม่เคยมีใครทำมาก่อนเเละไม่มีใครทำอีกในอนาคต

“พี่ซวี่ซวี่ ข้าเห็นความจริงใจของท่านเเล้ว ข้าเป็นคนเข้าถึงง่าย ตราบใดที่พี่ทำงานให้ข้าอย่างเต็มที่ ในอนาคตก็จะได้เงินเดือนเพิ่ม หรือแม้เเต่โบนัสสิ้นปี ถ้าผลงานดี ข้าอาจจะให้บ้านพักก็ได้ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ใช่ปัญหา การอยู่กับข้าไม่มีอะไรมาก เราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เข้าอกเข้าใจกัน โอกาสของข้าจะมอบให้เเต่ผู้หญิงที่มีเรื่องราวเเละมีความสามารถอย่างพวกท่านเท่านั้น”

ซูหว่านให้โอกาสเฉพาะผู้หญิงเท่านั้น เเต่กับน้าชายก็แตกต่างกันไป เพราะเขาคือน้าชายที่ควรให้ความช่วยเหลือ เเต่ผู้จัดการร้านอวี้เหยียนถังสาขาเซียงโจวที่นางเลือกคือหยางชิงชิง

“ข้ารู้ว่านายหญิงท่านเป็นคนดีมาก ดังนั้นข้าถึงได้เต็มใจทำงานให้ท่าน ได้โปรดวางใจ ข้าจะใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ในชีวิตนี้เพื่อดูเเลอวี้เหยียนถังสาขาจงโจวให้ดีที่สุด”

ซวี่ซวี่โขกศรีษะให้นางหนึ่งครั้ง ซึ่งเป็นครั้งเเรกในชีวิตของซูหว่านที่ถูกคนที่อายุมากกว่าโขกศรีษะให้

อายุของซวี่ซวี่สามารถเป็นเเม่ของนางได้เลย

วันรุ่งขึ้น อวี้เหยียนถังเปิดทำการ ซูหว่านนั่งมองจากโรงน้ำชาฝั่งตรงข้ามโดยไม่ได้ไปต้อนรับลูกค้าด้วยตัวเอง สาวๆที่ซวี่ซวี่จัดหามาทำงานในร้านเป็นคนที่ซื้อมาจากสำนักงานซื้อขายที่ดิน เนื่องจากนางโปรโมทได้ดี วันเเรกที่เปิดร้านอวี้เหยียนถังจึงเต็มไปด้วยผู้คน ผู้คนเบียดเสียดกันอยู่ที่ประตู กล่องของขวัญราบรื่นเเละโชคดีหนึ่งพันห้าร้อยชุดถูกขายหมดภายในครึ่งวัน

สินค้าคงคลังหลายพันชิ้นก็หมดเกลี้ยงในวันเดียว โชคดีที่โรงงานยังมีสต็อกเพียงพอ

สบู่กลิ่นดอกเหมยผสมนมเเพะที่ออกใหม่ขายดีเป็นพิเศษ คนจงโจวมีเงิน ส่วนใหญ่ซื้อแบบย้อมสี ส่วนแบบธรรมดาไม่มีคนสนใจเท่าไร คงต้องรอดูยอดขายอีกสักสองสามวัน ถ้ายังไม่มียอดขายก็จะลดกำลังการผลิตลง เเละเพิ่มการผลิตแบบย้อมสีแทน