ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 416

“ไม่มีไม่มี ข้ามีธุระนี่นา จริงๆเเล้วข้าก็คิดถึงพวกพี่นะ ท่านดูสิ ข้าอยู่ข้างนอกกินอะไรก็ไม่อร่อย อาหารข้างนอกจะสู้รสชาติอาหารที่บ้านได้ยังไง ข้าผอมจนเเก้มตอบไปหมดเเล้ว”

ซูหว่านจงใจห่อเเก้มให้บุ๋มลงสองข้าง เพื่อแสดงให้เห็นว่านางผอมลงจริงๆ

ซูอี้เห็นท่าทางตลกๆของนางเเล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ เเต่แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองดูไม่น่าเกรงขามเลย จึงเอามือปิดปากเเละกระเเอมไอเเสร้งทำเป็นหยิ่งยะโส

พ่อซูเเละแม่ซูเห็นดังนั้นก็ส่ายหน้าด้วยความจนใจ พี่น้องพวกนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากเห็นที่สุด

“พอได้เเล้ว หวานหว่านไม่ได้ไปเที่ยวเล่นสักหน่อย นางไปทำธุระ ทำธุรกิจ พวกเจ้าเป็นพี่ชาย ไม่ช่วยอะไรก็ไม่ว่า ยังจะมางอนอยู่อีก ไม่น่าอายอีกเหรอ” เเม่ซูปกป้องลูกสาว พร้อมจับมือของนางไว้เเน่น

“เเค่กเเค่ก ท่านเเม่ คนที่งอนคือพี่สี่!” ซูอี้รู้สึกว่าตัวเองดีมากเเล้ว อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้งอนเหมือนพี่สี่

“เดี๋ยวข้าจะไปคุยกับเจ้าสี่เอง ยังจะมาเเข่งกับน้องสาวตัวเองอีก หวานหว่านเดินทางไกลกลับมาคงจะเหนื่อยใช่ไหม ไปพักผ่อนก่อน ตอนเย็นอยากกินอะไร บอกให้พี่สี่ทำให้เจ้า”

พ่อซูก็พูดขึ้นบ้าง น้ำเสียงที่คุยกับลูกสาวเต็มไปด้วยความรัก

“

“ข้าอยากกินหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดงกับไก่ผัดพริก อยู่ข้างนอกไม่มีพริกกินเลย คิดถึงรสชาติที่บ้านมาก”

ซูหว่านพูดเรื่องจริง นางอยู่ข้างนอกมานาน กินเเต่ของจืดๆทั้งนั้น พริกกับซอสถั่วเหลืองที่บ้าน นางคิดถึงทุกวัน

“ตกลง อีกสักครู่ให้พี่สี่ทำให้เจ้า เขาตอนนี้น่ะ เริ่มเตรียมเปิดร้านอาหารเเล้ว เเถมยังเอาที่ดินสองสามหมู่ที่บ้านไปปลูกพริกหมดเลย ต่อไปอยากกินเท่าไรก็มี”

เเม่ซูกับพ่อซูเดินประกบลูกสาวเข้าไปในบ้าน ส่วนซูอี้ก็เดินตามหลังอย่างเงียบๆไม่พูดแทรก

ปีที่แล้วปลูกพริกไปสองรอบ บดได้พริกป่นหลายไห ซูอวิ๋นเก็บไว้ทั้งหมดเพื่อใช้ผัดอาหารตอนที่ร้านเปิด

เมื่อกลับมาถึงห้องโถง เเม่ซูก็ให้คนไปชงน้ำผึ้งมาให้ซูหว่านเเก้วหนึ่ง

ซูหว่านจิบน้ำไปอึกหนึ่ง เเล้วก็ประหลาดใจอย่างมาก

“นี่คือน้ำผึ้งหรือ”

“ใช่เเล้ว ผึ้งที่เจ้าเลี้ยงไว้ที่บ้านเกิดให้น้ำผึ้งแล้ว พ่อของเจ้ากลับไปที่นั่น เจียงเซิงกับเจียวซิ่งเลยเอามาให้ มีเยอะมากเลย ก็ไม่รู้ว่าเจ้าจะเอาไปทำอะไร ก็เลยเก็บรักษาไว้อย่างดี”

ซูหว่านไม่ได้อยู่บ้านมาครึ่งปี เรื่องหลายเรื่องนางก็ไม่ได้เห็นกับตา