ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 419

เนื้อหมูสามชั้นมันเเต่ไม่เลี่ยน ละลายในปาก

ยังมีปลานึ่งที่ราดด้วยซีอิ๊วสูตรทำเอง โรยต้นหอมลงไปหน่อยก็หอมอร่อยอย่างเหลือเชื่อ

นอกจากนี้ยังมีอาหารอีกหลายอย่างที่คิดค้นขึ้นเอง ทั้งเเบบเผ็ดเเละเเบบจืด การจัดจานก็ปราณีต หากในอนาคตเปิดร้านอาหารแล้ว เน้นความปราณีตเป็นหลัก อาหารก็จะมีราคาสูงขึ้นได้

“ว้าว ปราณีตมากเลย ล้วนเป็นอาหารที่ข้าชอบกินทั้งหมด!” ซูหว่านมองไปรอบๆไม่มีจานไหนเลยที่ไม่ใช่ของโปรดของนาง

พี่สี่ก็ยังปากเเข็ง ทั้งๆที่เห็นอยู่ว่าเขาตั้งใจทำเพื่อนางโดยเฉพาะ ไปโรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซีไม่เสียเที่ยวจริงๆ

“ใช่เเล้ว พี่สี่ของเจ้าปากเเข็งจะตาย ความจริงเเล้วเขาเป็นห่วงเจ้าที่สุด” แม่ซูตั้งใจพูดแบบนี้ ทำให้ซูอวิ๋นรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เเละยังคงปากเเข็งต่อ

“เชอะ ไม่มีสักหน่อย ที่ทำอาหารพวกนี้ก็เพราะข้าได้ยินว่าครอบครัวของน้าชายจะมาต่างหาก ไม่ได้ทำให้นางเป็นพิเศษสักหน่อย”

ต่อให้ฟ้าถล่มลงมา ปากของซูอวิ๋นก็คงแข็งอยู่ดี

“ยังจะปากเเข็งอีก โตเป็นผู้ใหญ่เเล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ ไม่ไปตักข้าวให้น้าชายของเจ้าอีก!”

พ่อซูทนไม่ไหวเเล้ว เด็กคนนี้ต้องโดนเขาดุถึงจะยอมหยุดปาก

ปกติพ่อซูจะไม่ค่อยพูดกับลูกๆเเต่ถ้าได้พูดเเล้ว เเม้เเต่พี่ใหญ่ที่อยู่บ้านก็ยังต้องฟังอย่างตั้งใจ

เห็นไหมล่ะ ซูอวิ๋นรีบไปตักข้าวอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าแม้เเต่จะบ่นสักคำ

บนโต๊ะอาหาร น้าชายได้นำสมุดบัญชีของร้านอวี้เหยียนถัง ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมามาให้ด้วย เดียวซูหว่านกินข้าวเสร็จเเล้วจะดูอย่างละเอียด ในนั้นมีทั้งรายรับ รายจ่าย และบันทึกการจ่ายเงินเดือนให้คนงาน

เขายังเล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับร้านอวี้เหยียนถังในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาให้ฟังด้วย

คนงานยิ่งมายิ่งเยอะ โรงผลิตก็ขยายใหญ่ขึ้น ทำให้มีคนไม่หวังดีมากมายที่อิจฉา ถึงกับหาวิธีติดสินบนทาสในร้านอวี้เหยียนถังให้ช่วยขโมยสูตร

โชคดีที่น้าชายระมัดระวังตัว เเละเริ่มป้องกันเรื่องพวกนี้ไว้ตั้งเเต่เนิ่นๆ โดยจัดให้คนไว้ใจได้ไปจับตาดูในหอพักของพนักงานเเต่ละคน

ในบรรดาทาสกลุ่มเเรกๆที่เข้ามา อย่างเช่นหมังจ้งกับเสียวหม่าน พวกเขาตั้งใจทำงานอย่างซื่อสัตย์ เชื่อถือได้ รวมถึงต้าสู่กับเสียวสู่ก็ไว้ใจได้เช่นกัน

เขาจัดให้พวกเขาแทรกซึมไปในห้องพักต่างๆ เพื่อจับตาดูคนอื่นๆ เผื่อว่าจะมีใครคิดไม่ซื่อ

เเล้วก็เป็นไปตามคาด เขาสามารถจับคนได้จริงๆ

หลังจากเกิดเรื่องขึ้น เขาก็รีบเรียกทุกคนออกมาอบรมสั่งสอนทันที

เขาบอกว่าสัญญาซื้อขายทาสทั้งหมดอยู่ในมือของนายหญิง หากใครช่วยคนนอกทำงาน ก็อย่าคิดจะได้หลุดพ้นจากการเป็นทาสไปตลอดชีวิต

เเต่ถ้าไม่พูดอะไรเลยก็ไม่ได้เช่นกัน ดังนั้นซูหว่านจึงเล่าเรื่องของเจียงอวี้ให้ฟัง เพื่อให้พ่อเเม่เเละพี่ชายของนางรับรู้ว่านางไม่ได้ไปเที่ยวเล่น เเต่มีเรื่องสำคัญที่ต้องช่วยเจียงอวี้จริงๆ

เรื่องราวค่อนข้างน่าตื่นเต้น เเต่ซูหว่านไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่ถูกลอบสังหารระหว่างทางเลยสักคำ

พ่อซูกับแม่ซูคิดในใจว่า ถึงขั้นพาไปหาท่านปู่เเล้ว เเสดงว่าเด็กสองคนนี้น่าจะชอบพอกันเเล้วแน่ๆ

“เเล้วท่านปู่ของอาอวี้ ตอนนี้ร่างกายดีขึ้นหรือยัง”

พ่อซูเเม่ซูเป็นคนมีเหตุผลและเข้าใจง่าย พวกเขาก็ชอบเจียงอวี้เช่นกัน ถ้ามาเป็นลูกเขยก็ถือว่าดีมาก

หนำซ้ำ ซูหว่านยังพูดว่า ท่านปู่ของเจียงอวี้ให้ความสำคัญกับนางมาก

“ตอนนี้หายดีเเล้ว เพียงเเต่ขั้นตอนการรักษานั้นอันตรายมาก เกือบจะช่วยไว้ไม่ได้เเล้ว หนำซ้ำข้ายังมีเรื่องดีๆจะบอกพวกท่านด้วย”

ซูหว่านตั้งใจจะเล่าเรื่องพี่รองกับหลิงเอ๋อร์ให้พ่อแม่ได้ดีใจ

“ข่าวดีอะไรเหรอ” เเม่ซูกับน้าสะใภ้ได้ยินก็สนใจขึ้นมาทันที วิญญาณนักเม้าท์ลุกโชนขึ้นมา

“ทานพ่อท่านเเม่ พวกท่านยังจำหลิงเอ๋อร์ที่เป็นหลานสาวของหมอเทวดาซุนได้ไหม”