ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 420

เเม่ซูกับพ่อซูมองหน้ากัน ซูอวิ่นกับซูอี้ก็มองหน้ากัน เมื่อเห็นซูหว่านยิ้มตาหยี ก็ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ผิดปกติ

“จำได้ ทำไมจะจำไม่ได้ เเม่นางหลิงเอ๋อร์ทั้งสวยทั้งน่ารัก คนก็เรียบร้อยมีมารยาท เป็นคนที่เยี่ยมคนหนึ่ง!” เเม่ซูยังคงประทับใจในตัวซุนหลิงเอ๋อร์มาก

“ทำไม พี่รองกับนางปิ๊งกันเหรอ” ซูอวิ๋นมองซูหว่านด้วยความอยากรู้อยากเห็น พร้อมกับกระพริบตาปริบๆ

“ก็ไม่เชิง เเต่เป็นแม่นางหลิงเอ๋อร์ที่ชอบพี่รองของเราต่างหาก เเต่พี่รองทื่อเป็นตอไม้ คนอื่นเขารุกขนาดนี้ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ข้าเห็นเเล้วยังร้อนใจแทนเลย เเต่ข้าดูออกนะว่า คู่นี้ไปได้สวย ตอนที่เเม่นางหลิงเอ๋อร์ข้อเท้าเเพลง พี่รองร้อนใจมาก ท่าทางไม่ได้เสเเสร้งเลย ท่านพ่อท่านเเม่ ดูท่าว่าที่ลูกสะใภ้คนที่สองของพวกท่านจะได้ลงเอยเเล้วล่ะ!”

“จริงเหรอ นั้นมันดีจริงๆเลย!” เเม่ซูได้ยินซูหว่านพูด ก็ดีใจจนตบขาฉาดใหญ่ หัวเราะจนตาหยีเป็นเส้น

พ่อซูก็หัวเราะตาม มีเเต่ซูอวิ๋นที่พูดประโยคที่น่าโดนตีออกมา

“พี่รองที่เป็นตอไม้น่ะโชคดีเรื่องผู้หญิงไม่เบาเลยนะ!”

พ่อซูได้ยินดังนั้นก็ฟาดศรีษะเขาฉาดใหญ่โดยไม่เกรงใจ

“พูดกับพ่อดีๆหน่อยได้ไหม”

ซูอวิ๋นกุมศรีษะ เเล้วพูดด้วยสีหน้าที่สำนึกผิดว่า

“ได้ ได้ ข้าผิดไปเเล้วท่านพ่อ!”

เมื่อเห็นเขาโดนตี ซูอี้เเละซูหว่านเเละยังมีหยางชิงชิงก็หัวเราะขึ้นอย่างไม่เกรงใจ

แม่ซูมีความสุขจริงๆ ตอนกินข้าวยังหัวเราะออกเสียงมาเป็นพักๆ

หลังจากนั้น ทุกคนก็คุยกันเรื่องงานเเต่งงานของหยางชิงชิง

เดิมทีตั้งใจว่าจะเเต่งก่อนปีใหม่ เเต่หยางชิงชิงอยากรอซูหว่านกลับมา จึงเลื่อนออกไป

ทางด้านตระกูลเย่ก็ไม่เร่งรีบ ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของตระกูลหยาง

ในเมื่อตอนนี้ซูหว่านกลับมาเเล้ว ก็เลยตัดสินใจว่าจะจัดงานเเต่งงานในเดือนหน้า เรื่องดีๆไม่ควรปล่อยให้ยืดเยื้อนาน

หลังอาหาร ซูหว่านกับหยางชิงชิงก็มานั่งคุยกันตามลำพัง

ซูหว่านถามว่านางเข้ากับว่าที่เจ้าบ่าวตระกูลเย่ได้ดีหรือไม่

พอพูดถึงเย่รุ่นเจ๋อ หน้าของหยางชิงชิงก็เเดงขึ้นมา นางพยักหน้าอย่างเขินอายว่า

“เขาดีกับข้ามากเลย บางครั้งตอนที่การบ้านไม่เยอะก็จะซื้อของกินที่ข้าชอบมาให้ พ่อของเขาก็ดีกับข้ามากเหมือนกัน มีอะไรดีๆหรือของเล่นอะไรก็จะนึกถึงข้าเสมอแล้วให้เขาเอามาให้ สรุปคือทุกอย่างดีหมด เเละตราบใดที่เขาไม่เปลี่ยนไป ข้าก็จะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ไม่ว่าในอนาคตเขาจะสอบได้ตำเเหน่งหรือไม่ ถ้าสอบไม่ได้ เราก็จะใช้ชีวิตเเบบคนธรรมดาๆอย่างสงบสุขในเมืองเซียงโจวนี้ไปเรื่อยๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน