ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 43

เถ้าแก่เนี้ยก็ตอบตกลง นางเข้าใจความหมายของซูหว่าน ถ้านางอยากทำธุรกิจนี้ไปนานๆ ก็ย่อมต้องรักษาสัญญา

ซูหว่านรับสัญญามาแล้วส่งให้ซูเฉินทันที ฝากเขาช่วยเก็บรักษาไว้ให้ดี

“ไปกันเถอะเจ้าค่ะ พี่สาม พี่ห้า พวกเราไปหาเถ้าแก่จางกัน!”

ซูเฉินและซูอี้ยิ้มพลางพยักหน้า สามคนพี่น้องออกจากร้านขายของชำแล้วตรงไปยังที่พักของเถ้าแก่จาง

เขาเป็นคนปล่อยเงินกู้ อาศัยการกินดอกเบี้ยจนร่ำรวย ตอนนี้ในอำเภอชิงเหอเขาก็มีเรือนทั้งหมดสามหลังแล้ว

ที่หน้าประตูมีคนคุ้มกันยืนเฝ้าอยู่ ซูเฉินอธิบายถึงจุดประสงค์ที่มาอย่างชัดเจน หลังจากที่พวกเขาเข้าไปรายงานแล้ว พวกคนคุ้มกันก็ออกมาเชิญให้พวกเขาเข้าไป

“นายท่านของเราเชิญพวกท่านให้เข้าไปคุยกันข้างใน!” คนที่ออกมาคือลูกน้องคนสนิทของเถ้าแก่จางเมื่อครั้งที่แล้ว

ซูเฉินได้ยินดังนั้นก็หันไปพูดกับน้องชายและน้องสาวว่า

“พี่เข้าไปคนเดียว น้องห้า ดูแลหวานหว่านให้ดีๆ พานางไปรอที่ปากซอย!”

เพื่อความปลอดภัย ซูเฉินตัดสินใจเข้าไปคนเดียว

ซูอี้พยักหน้าตกลง ซูหว่านยื่นเงินสามสิบตำลึงที่เตรียมไว้ ให้ซูเฉิน แล้วตามพี่ห้าไปรอที่ปากซอย

เถ้าแก่จางไม่น่าจะเล่นตุกติกอะไร ในนิยายพี่น้องทั้งห้าคนก็ยังอยู่ดีจนจบ

แน่นอน หลังจากรอไปประมาณครึ่งชั่วยาม ซูเฉินก็ออกมา

เมื่อเห็นเงาของเขาปรากฏขึ้นที่ปลายซอยแต่ไกล ซูหว่านก็รีบดึงซูอี้ไปรับเขาอย่างใจร้อน

จู่ๆ ซูอี้ก็ถูกมือเล็กๆ ที่อบอุ่นกุมไว้ เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็มีความรู้สึกมั่นคงตามมา

“พี่สาม เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ พวกเขาไม่ได้รังแกพี่ใช่หรือไม่?”

ซูเฉินที่เห็นซูหว่านร้อนรนใจ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง เขายื่นมือไปปัดเส้นผมที่หลุดรุ่ยบนใบหน้าของนางไปทัดไว้ที่หลังหู

“พวกเขาไม่ได้รังแกพี่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ!”

“แล้วท่านพี่ได้เห็นเขาฉีกสัญญากู้ยืมด้วยตาตัวเองหรือไม่เจ้าคะ?”

นี่คือจุดสำคัญ ถ้าสัญญาไม่ถูกทำลาย เงินที่คืนไปก็ไร้ประโยชน์

ซูเฉินยังคงพยักหน้า

“เถ้าแก่จางคืนสัญญากู้ยืมให้พี่หลังจากรับเงินแล้ว เดี๋ยวพวกเราก็เอาไปเผาทิ้งซะ เราไม่ติดหนี้พวกเขาแล้ว!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน