ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 443

ซูหว่านไม่สนใจ เพราะนางเจอบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน นางพบว่าด้านล่างของแหวนหยกนี้สามารถเปิดออกได้

นางมองไปที่ซูจิ่งและซูอี้อย่างตื่นเต้น จากนั้นนางก็เปิดมันออก ผ่านไปไม่นานตัวหยกก็ได้แยกออกจากฐานแหวน

ภายในนั้นมีปริศนาซ่อนอยู่ ภายในฐานของแหวนมีม้วนกระดาษเล็กๆ อยู่ มันถูกพับอย่างเป็นระเบียบ

ซูหว่านหยิบมันออกมาและเตรียมที่จะเปิดออกดู แต่ซูจิ่งกลับมาแย่งไป

ในเวลานี้หัวใจของเขาเต้นแรง และสัมผัสได้ว่าลมหายใจของตัวเองเร็วขึ้นเล็กน้อย

เนื่องจากว่าเป็นของคุณหนูสามเสิ่นมอบให้กับเขา ดังนั้นปกติแล้วเขาให้ความสำคัญกับมันมาก เวลานำมันออกมาดูก็ดูเงียบๆ ไม่ได้เจาะจงหาความลับอะไรเป็นพิเศษ

ตอนนี้ซูหว่านค้นพบความลับอย่างง่ายดาย ทำให้เขาทั้งตกใจและดีใจ

“พี่ใหญ่รีบเปิดออกดูสิว่าข้างในเขียนว่าอะไร” ซูหว่านแทบทนไม่ไหวที่จะรู้เนื้อหาข้างใน

ซูจิ่งวางหยกและฐานของแหวนวางลงบนโต๊ะ จากนั้นจึงคลี่ม้วนกระดาษออกดู

ม้วนกระดาษขนาดเล็กมาก ในนั้นเขียนตัวอักษรไว้หนึ่งแถว ซูหว่านกับซูอี้เองก็มองไม่เห็น เห็นเพียงแต่ซูจิ่งกวาดสายตามองแวบหนึ่งแล้วใบหน้าของเขาก็แดงแปร๊ดขึ้นทันที ใบหน้าของเขามีรอยยิ้ม มุมปากของเขายกขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

เขาถือม้วนกระดาษ แต่ซูหว่านร้อนใจแทบบ้า

“พี่ใหญ่เขียนอะไรเอาไว้กันแน่ รีบบอกมาเร็วเข้าสิเจ้าคะ！”

จะให้ซูจิ่งพูด เขาเองยังลำบากใจ ดังนั้นเขาจึงส่งม้วนกระดาษให้กับซูหว่าน

ม้วนกระดาษถูกเขากำในฝ่ามือจึงยับยู่ยี่ แต่ยังสามารถมองเห็นตัวหนังสือได้อย่างชัดเจน

ซูอี้เองก็ยื่นหน้าเข้ามา สองพี่น้องดูด้วยกัน

ลายมืออันสวยงามปรากฏขึ้นสู่สายตาทำให้ซูหว่านละอายใจ แค่ตัวอักษรก็สามารถมองออกได้ว่าคนที่เขียนนั้นเป็นหญิงสาวผู้มีความสามารถ

บนนั้นเขียนเอาไว้ว่า

หวังว่าจะได้ครองใจ อยู่กันจนแก่เฒ่า

ตอนนั้นท่านเองก็เป็นผู้สูงศักดิ์คนใหม่ในราชสำนักแล้ว ทั้งยังหนุ่มแน่น พอถึงตอนนั้นให้ท่านพ่อกับท่านแม่ไปสู่ขอให้กับท่าน เรื่องก็จบแล้วมิใช่หรือ

ส่วนที่ท่านบอกว่ากลัวจะทำคุณหนูสามเสิ่นเสียเวลา เรื่องนั้นไม่มีอยู่เลย มันจะกลายเป็นเรื่องที่ดี อย่างเช่น คุณหนูสามเสิ่นกับจอหงวนซูพึงใจต่อกัน ต่อให้อยู่กันคนละที่ เพื่อรอคนในดวงใจแล้วคุณหนูสามเสิ่นยิมไม่แต่งกับคนอื่น นางรออย่างลำบากอยู่หลายปี ส่วนท่านจอหงานนั้นไม่ทำลายความหวังชาวประชาไปสร้างเขื่อนที่แม่น้ำเสวียนเหอเพื่อความสุขของชาวบ้าน เมื่อกลับมาที่เมืองหลวงเรื่องแรกที่ทำคือสู่ขอคุณหนูสามเสิ่น ในที่สุดทั้งสองคนก็สมหวัง เรื่องโรแมนติกเช่นนี้เขียนนิยายได้เลยนะ

ปากเล็กๆ ของซูหว่านพูดไม่หยุดอย่างได้อรรถรส นางทำมือทำไม้ ไม่ต่างอะไรกับนักเล่าเรื่องเลย

ซูจิ่งที่ถูกพูดปลอบประโลมเองก็ยอมรับคำพูดของซูหว่าน

ในตอนนี้เขาอยากจะตอบรับคุณหนูสามเสิ่นมาก แต่ถ้าหากตอนนี้เขาส่งจดหมายไป จะกะทันหันเกินไป วิธีเดียวคือแบบที่ซูหว่านพูด นางไปพบเสิ่นชิงหลีสักครั้งแล้วส่งสานส์ด้วยตัวเอง ยิ่งแสดงออกถึงความสำคัญที่เขามีต่อเรื่องนี้

ตอนนี้เขาไม่คู่ควรกับนนางจริงๆ แต่รอให้เขื่อนแม่น้ำเสวียนสำเร็จแล้วก็ไม่น่า อย่างน้อยฝ่าบาทแต่งตั้งเขาเป็นขุนนางขั้นสาม

“เช่นนั้นบุพเพที่ดีในภายภาคหน้าของพี่ใหญ่ คงต้องลำบากหวานหว่านแล้ว”

“พี่ใหญ่เกรงใจไปแล้ว นี่เป็นเรื่องที่หวานหว่านควรทำ ท่านสนแค่ตั้งใจทำงานที่แม่น้ำเสวียนเถอะ เรื่องพี่สะใภ้ข้าจะจัดการให้”