ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 450

“ท่านคงเป็นลุงหยวนใช่ไหม ข้าได้ยินพี่ใหญ่เอ่ยถึงท่านอยู่บ่อยๆ” ซูหว่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลุงหยวนได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า

“ใช่ ข้าคือลุงหยวน ท่านจอหงวนซูเคยมาอาศัยอยู่ที่นี่ครึ่งปี ข้าก็ได้ยินเขาพูดถึงน้องสาวของเขาว่านางเป็นสตรีที่แสนดีเพียงใด วันนี้ได้พบกับนางแล้ว” ลุงหยวนเพิ่งได้ยินจากอาหนานว่าสตรีนางนี้คือว่าที่ซื่อจื่อฮูหยิน

ตำแหน่งซื่อจื่อเองก็มีหลายขั้น ยามเจียงอวี้เป็นซื่อจื่อแห่งจวนกั๋วกง ภรรยาที่เขาจะแต่งงานด้วยในภายหน้าก็สามารถเรียกได้ว่าซื่อจื่อฮูหยินเท่านั้น

ทว่าเซียงอ๋องซื่อจื่อเป็นเชื้อพระวงศ์สายตรง ดังนั้นภรรยาของเขาจึงต้องถูกเรียกว่าซื่อจื่อเฟย

ซูหว่านและซูอี้ติดตามเขาเข้ามาในเรือนน้อยฝูหรง เมื่อเข้ามาแล้วก็รู้สึกราวกับได้เข้ามาในอุทยานซูโจวอย่างนั้น

“คุณหนูซู คุณชายซู มาที่นี่ก็ให้ถือว่าเป็นบ้านของตัวเอง มีเรื่องอะไรก็สั่งข้าได้เลย” ลุงหยวนเบิกบานใจยิ่งนัก ปกติแล้วเรือนเล็กแห่งนี้ก็มีแค่เขากับบ่าวรับใช้ไม่กี่คน รู้สึกเงียบเหงาไปหน่อย

ตอนนี้ในที่สุดก็มีคนมาเยือน และสตรีผู้นี้ยังเป็นคนโปรดของซื่อจื่อ มีหรือที่เขาจะไม่ทุ่มเทดูแลนางอย่างดีที่สุด

“รบกวนท่านลุงหยวนแล้ว การมาของพวกเราคงต้องลำบากท่านลุงช่วยดูแลแล้ว” ซูหว่านกล่าวด้วยความเกรงใจ

“ไม่ลำบากเลย ไม่ลำบากเลย ท่านคือว่าที่ซื่อจื่อฮูหยินของเรา จะเรียกว่าลำบากได้อย่างไร นี่เป็นสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว'"

คำพูดที่ตรงไปตรงมาของลุงหยวนทำเอาซูหว่านรู้สึกเขินอายไม่น้อย ส่วนซูอี้ที่อยู่ข้างๆ ทันทีที่ได้ยินคำว่าซื่อจื่อฮูหยิน ก็อดไม่ได้ที่จะแอบกลอกตา

หากไม่ใช่เพราะเห็นว่าลุงหยวนอายุมากแล้ว อย่างไรเขาก็คงต้องโต้แย้งกลับไปบ้าง

แม้ว่าเรือนน้อยฝูหรงจะเป็นเรือนที่มีสองส่วน แต่พื้นที่นั้นค่อนข้างกว้างขวางทีเดียว ลานด้านหน้าก็ว่าใหญ่แล้วไม่คิดเลยว่าลานด้านหลังจะยิ่งใหญ่กว่า

ไม่เพียงมีสระน้ำขนาดใหญ่เท่านั้น แต่ยังมีต้นฝูหรงปลูกอยู่อีกหลายต้น ไม่แปลกใจที่เรือนนี้มีชื่อว่าเรือนน้อยฝูหรง

ปลาหลีฮื้อในสระล้วนเป็นปลานำโชคที่คัดสรรมาอย่างดี แต่ละตัวนั้นมีราคาสูงมาก

ห้องของซูหว่านอยู่ข้างห้องนอนใหญ่เดิมของเจียงอวี้ ส่วนซูอี้พักอยู่ในห้องที่พี่ใหญ่เคยพักอยู่

การตกแต่งภายในห้องมีความประณีตและสง่างาม แม้จะไม่มีความหรูหราอลังการเหมือนงานแกะสลักทองคำและหยก แต่กลับเผยให้เห็นถึงความสง่าอันสูงส่งในทุกมุมมอง

เนื่องจากเครื่องเรือนและของประดับตกแต่งแต่ละชิ้นในห้อง ล้วนแล้วแต่สร้างจากไม้มีราคาและหายาก

หลังจากการเดินทางที่ต้องรอนแรมมาครึ่งเดือนทำเอาซูหว่านรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เนื้อตัวเมื่อยขบ คอก็ปวดไปหมด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน