ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 453

ไม่ซื้อข้าวของอันใดแล้ว รีบหันหลังกลับจวนทันทีเพื่อไปส่งข่าวให้คุณหนูของตน จากนั้นจึงนัดหมายเวลาเพื่อให้คนของลุงหยวนกลับไปแจ้งแก่ซูหว่าน

ทางด้านลุงหยวนก็ได้แจ้งแก่ซูหว่านว่า พรุ่งนี้ช่วงเช้า คุณหนูสามเสิ่นได้นัดพบนางเพื่อล่องเรือที่ทะเลสาบไท่หู

เมื่อซูหว่านและซูอี้ได้ฟังดังนั้น ก็รู้สึกโล่งใจ ขอเพียงนัดพบได้เป็นพอ กลัวก็แต่จะนัดไม่ได้ แล้วของที่เตรียมไว้ก็ไม่สามารถส่งให้ได้

เมื่อพิจารณาจากท่าทีของคุณหนูสามเสิ่นแล้ว ซูหว่านก็พอจะมั่นใจได้ว่านางมีใจให้พี่ใหญ่อย่างแน่นอน

หาไม่แล้ว คงไม่รีบร้อนนัดพบถึงเพียงนี้ หากมิใช่เพราะว่าค่ำแล้ว ป่านนี้นางคงจะมาหาซูหว่านในทันที

ใกล้จะได้พบหน้าว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่แล้ว ซูหว่านตื่นเต้นจนเข้านอนดึกดื่น

นางได้หารือกับพี่ห้าแล้วว่า พรุ่งนี้จะพาหลิวอวิ๋นและหลิวอิ๋งไปตามนัดเพียงลำพัง อย่างไรเสียคุณหนูสามเสิ่นก็เป็นหญิงสาวที่อยู่ในเรือน อีกทั้งเมืองหลวงแห่งนี้ยังเคร่งครัดเรื่องขนบธรรมเนียมเหล่านี้ที่สุด

การให้ซูอี้ติดตามไปด้วยนั้นไม่เหมาะสม และหากคนรู้จักของคุณหนูสามเสิ่นมาพบเห็นเข้า จนเกิดเสียงซุบซิบนินทาในทางที่ไม่ดีขึ้นมา ก็คงจะไม่ดี

เพื่อชื่อเสียงของว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่แล้ว ซูหว่านจึงต้องระวังแล้วระวังอีก รอบคอบแล้วรอบคอบอีก

อย่างไรเสียนางก็ยังต้องอยู่ที่เมืองหลวงอีกอย่างน้อยสองเดือน รอจนได้หยั่งเชิงความรู้สึกของนาง และรอจนนางยอมรับความในใจที่มีต่อพี่ใหญ่ด้วยตนเองแล้ว หลังจากนั้นเมื่อทั้งสองค่อย ๆ สนิทสนมกันมากขึ้น โอกาสที่จะได้พบหน้ากันย่อมมีอีกมากมาย

ซูหว่านยังคิดถึงขั้นว่า เมื่อถึงเวลานั้น จะขอให้พี่ห้าวาดภาพเหมือนของว่าที่พี่สะใภ้ใหญ่สักสองภาพ ภาพหนึ่งส่งไปให้พี่ใหญ่ที่ยังอยู่ที่อำเภอโยวอันห่างไกลเพื่อบรรเทาความคิดถึง ส่วนอีกภาพหนึ่งก็ตั้งใจจะนำกลับไปให้ท่านพ่อท่านแม่ได้ดู ให้พวกท่านได้ดีใจกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น ซูหว่านตื่นขึ้นมาก็บรรจงแต่งกายอย่างดีและเปลี่ยนอาภรณ์ชุดใหม่

แต่ทุกอย่างล้วนพอเหมาะพอดี ไม่ได้เน้นที่สีสันฉูดฉาดสะดุดตา ยิ่งเรียบง่ายสดใสยิ่งดี

ทว่าที่เหมาะกับซูหว่านที่สุด ก็ยังคงเป็นการมีองค์ประกอบสีแดงแต้มอยู่บนกาย ซึ่งจะทำให้นางดูงดงามยิ่ง

ไม่รู้ว่าวันนี้สวรรค์เป็นใจด้วยหรือไม่ เดิมทีอากาศกลางเดือนสิบของเมืองหลวงเริ่มจะหนาวเย็นแล้ว ยามออกไปข้างนอกยังต้องมีผ้าคลุมบาง ๆ แต่เช้านี้กลับมีแสงแดดสาดส่องลงมาอย่างหาได้ยาก

เสิ่นชิงหลีรอคอยอยู่บนเรือนานแล้ว นางได้เช่าเรือลำหนึ่งไว้ที่ทะเลสาบไท่หู และยังได้จัดแจงให้เล่อเอ๋อร์ซึ่งเป็นสาวใช้คนสนิทมารอรับซูหว่านที่ท่าเรือ

คนที่นำทางซูหว่านมาคือเด็กรับใช้ที่ไปส่งข่าวเมื่อวาน และเป็นเขาที่ตามหาเล่อเอ๋อร์จนพบเพื่อส่งสาส์น

เล่อเอ๋อร์มองเห็นเด็กรับใช้ผู้นั้นแต่ไกล และเห็นซูหว่านที่เดินตามหลังเขามาด้วย

รอจนกระทั่งพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ เล่อเอ๋อร์จึงก้าวขึ้นไปย่อกายคารวะ

“ใช่คุณหนูซูหรือไม่เจ้าคะ?”

ซูหว่านเองก็คาดเดาได้ว่านี่คือสาวใช้ของคุณหนูสามเสิ่น นางยิ้มพลางพยักหน้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน