ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 461

“ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอก เเค่คิดว่าไปกินข้าวที่บ้านธรรมดาๆก็พอแล้ว” มารดาของเสิ่นชิงหลีเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก นางไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก

“นั่นไม่ได้หรอก นี่เป็นการไปเยี่ยมบ้านครั้งแรก เเถมยังเป็นจวนมหาบัณฑิตด้วย พ่อของท่านเป็นถึงมหาบัณฑิต เป็นขุนนางขั้นหนึ่ง พวกเราไม่เคยเจอขุนนางใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย จะไม่ให้ให้ความสำคัญได้ยังไง” ซูหว่านทำท่าทางเหมือนไม่เคยเจอโลกกว้าง ทำให้เสิ่นชิงหลีหัวเราะอีกครั้ง

เเต่ก็จริง ซูหว่านยังสงสัยว่า ขุนนางใหญ่เเเบบนี้จะเหมือนกับในละครโทรทัศน์หรือไม่ ที่เวลาพวกเขานั่งลงจะดูน่าเกรงขาม สวมชุดขุนนางสีเเดง ท่าทางสง่างาม ดูน่าเกรงขามโดยไม่ต้องเเสดงความโกรธ

“เเล้วอีกเรื่องล่ะ” ซูหว่านเพิ่งรู้เรื่องแรกเท่านั้น

จากนี้ไป เรื่องที่เสิ่นชิงหลีจะพูดเป็นเรื่องที่ช่วยซูหว่านได้มาก

“ช่วงนี้เจ้าไม่ได้กำลังกังวลเรื่องหาผู้จัดการร้านที่เหมาะสมอยู่เหรอ ก่อนหน้านี้ก็เคยบ่นกับข้า ตอนนี้ข้ามีตัวเลือกที่ดีมากจะแนะนำให้ หลังจากที่เจ้าบอกข้าไป ข้าก็กลับไปถามเเม่ของว่ามีผู้หญิงคนไหนที่เก่งทั้งเรื่องการค้าและการบริหาร และต้องเป็นคนที่รอบรู้เเละมีจิตใจซื่อตรงบ้างไหม เเม่ของข้าคิดไปรอบๆเเล้วก็นึกถึงคนหนึ่งขึ้นมา ซึ่งเหมาะสมที่สุดเลย!”

“ใครเหรอ” ซูหว่านเริ่มสนใจเมื่อได้ยินเสิ่นชิงหลีพูดแบบนี้ เเถมยังเป็นคนที่เสิ่นฮูหยินเเนะนำอีกด้วย นางก็อยากจะรู้จักคนๆนี้ขึ้นมาทันที

“หยางมามา แต่ว่านางอายุสี่สิบกว่าเเล้ว เข้าวังตั้งเเต่อายุสิบห้าปีเเละทำงานในสำนักนางใน จากนั้นด้วยความสามารถที่โดดเด่นทำให้นางได้รับตำเเหน่งนางกำนัลใหญ่ประจำสำนักนางในเมื่ออายุเพียงยี่สิบห้าปี เเละเมื่ออายุสามสิบปีก็ได้เป็นถึงขุนนางหญิงตำเเหน่งซือจื้อ ซึ่งเป็นผู้ช่วยนางกำนัลใหญ่ดูแลค่าใช้จ่ายในวัง เเต่วังมีกฏว่านางกำนัลทั่วไปสามารถออกจากวังได้เมื่ออายุยี่สิบห้า ส่วนนางกำนัลใหญ่ต้องออกเมื่ออายุสี่สิบปี หยางมามาจึงออกจากวังตามกฏหมายเพื่อไปใช้ชีวิตบั้นปลาย ตอนนี้นางซื้อบ้านเเล้ว เเต่นางไม่ยอมเเก่ ก่อนหน้านี้เเม่ของข้าเคยพบนาง เเละนางบอกว่าออกจากวังมาเเล้วก็อยากหาอะไรทำเพื่อหารายได้เพิ่ม

นางไม่เคยเเต่งงานเเละไม่มีลูกหลาน เเม้ตอนทำงานในวังจะเก็บเงินได้เล็กน้อย เเต่หลังจากออกจากวังเเล้ว เงินส่วนใหญ่ก็ใช้ไปกับการซื้อบ้านในเมืองหลวง เเละยังต้องเก็บไว้ใช้ยามแก่เฒ่าด้วย เเม่ของข้าเดิมอยากเชิญนางมาเป็นผู้จัดการในจวน เเต่หยางมามาบอกว่าเพิ่งออกมาจากวังอันกว้างใหญ่ ก็ไม่อยากจะขังตัวเองไว้ในเรือนชั้นในอีก ดังนั้นข้าจึงคิดว่านางอาจจะเหมาะสมที่จะช่วยเจ้าทำงานจริงๆ ด้วยประสบการณ์และความสามารถของนางแล้ว จะต้องช่วยเจ้าบริหารอวี้เหยียนถังได้อย่างเเน่นอน”

เป็นผู้สูงอายุที่เกษียณจากวังหลวง แถมยังเคยเป็นถึงนางกำนัลใหญ่ ประสบการณ์กว่ายี่สิบปีนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ การทำงานในวังเเละยังสามารถก้าวไปถึงตำแหน่งนั้นได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความสามารถของนางได้เเล้ว ที่สำคัญงานในวังนั้นต้องละเอียดอ่อนมาก ห้ามผิดพลาดแม้เเต่น้อย หากมีข้อผิดพลาดอาจต้องเอาชีวิตเข้าเเลก หากหยางมามาคนนี้เต็มใจที่จะช่วยนางบริหารอวี้เหยียนถัง นางก็พร้อมจะจ้างด้วยเงินเดือนสูงๆ

“คนที่ท่านกับเสิ่นฮูหยินเเนะนำ ข้าย่อมไว้ใจได้อยู่แล้ว และอย่างที่พี่ว่า นางเป็นนางกำนัลใหญ่ที่ออกมาจากวังหลวง ย่อมเหมาะสมกับงานของข้า งานของข้าก็ค่อนข้างอิสระ ไม่ต้องถูกจำกัด หากหยางมามาอยากจะใช้รายได้จากงานนี้เพื่อใช้ชีวิตบั้นปลาย ก็คงจะเหมาะสมที่สุดเลย พี่เสิ่น ได้โปรดเเนะนำข้าให้รู้จักด้วย!”

ซูหว่านตัดสินใจทันทีว่าจะต้องไปพบกับหยางมามาคนนี้ให้ได้ ถ้าทำได้ล่ะก็ จะต้องให้นางอยู่ทำงานเพื่อตัวเองให้ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน