ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 477

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงคิดว่าเจียงกั๋วกงซื่อจื่อมีใบหน้าที่อัปลักษณ์

อีกคนหนึ่งที่มาพร้อมกับเขาคือเจียงเยี่ยนน้องชายต่างมารดา

เจ้าคนไร้ค่าผู้นี้ไม่เคยสร้างคุณงามความดีใดๆ ในสนามรบ เอาแต่ทำตัวเป็นคนเฉื่อยชา และเจียงอวี้ก็ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

มู่หรงไหวเองก็มาด้วย เขาตรงเข้าไปหาซูเฉิน และบรรดาแม่ทัพต่างก็เข้ามาทักทายเขา

เจียงอวี้ทักทายเจียงกั๋วกงแล้วจึงเดินมาทางนี้

เมื่อนั่งลง เขาสัมผัสได้ถึงความขึงขังของซูเฉินที่แผ่ออกมาทันที

มู่หรงไหวเห็นว่าเขาใส่ชุดขุนนางสีน้ำเงินก็อดล้อเล่นไม่ได้

"เฮ้! พูดก็พูดเถอะ ไม่คิดว่าพี่เฉินใส่ชุดนี้แล้วดูเข้าท่ามากเลยนะ จริงไหมพี่เจียง”

เจียงอวี้พยักหน้ารับคำเล็กน้อย จากนั้นก็รินสุราหนึ่งจอกคารวะซูเฉิน

"ขอแสดงความยินดีด้วย แม่ทัพซู ตำแหน่งรองผู้บัญชาการประจำกองรักษาการณ์เมืองช่างเป็นตำแหน่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

เมื่อก่อนในค่ายทหาร พวกพ้องต่างก็เรียกเขาว่ารองแม่ทัพซู แต่บัดนี้เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นแม่ทัพอย่างเป็นทางการแล้ว ต่อหน้าผู้คนเขาจึงถูกเรียกขานว่าแม่ทัพซู

อย่างไรก็ตาม ซูเฉินเหลือบมองเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ดื่มเหล้าเงียบๆ ไปหนึ่งจอก แล้ววางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างแรง ไม่เอ่ยรับคำใดๆ แถมยังส่งเสียงฟึดฟัดอย่างเย็นชา พลางมองเจียงอวี้ด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

มู่หรงไหวถึงกับงุนงง เกิดอะไรขึ้นน่ะ

“พี่เจียง เจ้าไปทำให้พี่เฉินไม่พอใจหรือเปล่า”

เจียงอวี้เองก็งุนงงไม่แพ้กัน เขาไม่รู้ว่าตนไปทำอะไรให้ซูเฉินขุ่นเคืองเข้า

เมื่อหันหน้าไป ก็สบเข้ากับสายตาของซูจิ่งพอดี ซูจิ่งเพียงมองเขาอย่างเรียบเฉยแล้วหันหน้าออกไป

เหตุใดตระกูลซูสองคนนี้ถึงได้มีท่าทีไม่เป็นมิตรกับเขาเพียงนี้ เจียงอวี้เองก็สับสนไม่ต่างกัน

แต่ตอนนี้เขากำลังคิดหาวิธีว่าอีกสักครู่จะทำอย่างไรถึงจะได้พบหน้าซูหว่าน

ซูหว่านอยู่ที่ตำหนักเว่ยยาง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไรนัก เกือบสามปีที่ไม่ได้เจอกัน คนที่เขาคิดถึงที่สุดก็คือซูหว่าน เขาอยากจะรีบวิ่งไปพบนางที่ตำหนักเว่ยยางเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ

ซูเฉินไม่เคยมีท่าทีแบบนี้กับเขามาก่อน เจียงอวี้ไม่เข้าใจ จนกระทั่งฮ่องเต้เสด็จมา เขาจึงต้องกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

ทั้งสองคนต่างมองหน้ากันจากระยะไกล แต่ซูเฉินยังคงมีท่าทีเย็นชา ดูเหมือนคนกินยาผิดอย่างไรอย่างนั้น

ที่แท้เป็นเพราะหลังจากที่ทั้งสองแยกจากซูหว่าน ซูจิ่งก็ได้บอกเรื่องที่น้องสาวของตนกับเจียงอวี้รักใคร่ชอบพอกันให้เขาทราบแล้ว

ซูเฉินถูกปิดบังเรื่องนี้มาตลอดสามปีเต็มๆ เขาจะไม่โกรธได้อย่างไร

เขารู้มาตลอดว่าเจียงอวี้มีหญิงสาวที่ตนชอบ แต่ไม่เคยนึกเลยว่าหญิงคนนั้นคือน้องสาวแท้ๆ ของเขาเอง

สหายสนิทที่สุดของเขาแอบหมั้นหมายกับน้องสาวของเขาเอง โดยที่เขาไม่รู้เรื่องเลย มาล่วงรู้ความจริงเมื่อหลายปีผ่านไป ทั้งยังรู้จากปากของพี่ใหญ่เสียอีก เช่นนี้จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร