ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 490

แม้ซูเฉินจะไม่เข้าใจว่าคำพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร แต่วันนี้เขาก็ได้ระบายโทสะออกไปแล้ว จึงเอ่ยเตือนเจียงอวี้

“ครั้งหน้าหากเจ้ากล้าบุกรุกเรือนของน้องสาวข้ายามค่ำคืนอีก ข้าจะไม่มีวันออมมือให้แน่!”

เช้าวันพิธีแต่งตั้ง ซูหว่านตื่นแต่เช้าไปชำระล้างร่างกาย จากนั้นจึงสวมเครื่องราชสำนัก มวยผมเรียบกริบไร้ที่ติ และแต่งหน้าบางๆ

มารดาซูเห็นบุตรสาวในชุดนี้ก็ปลื้มใจ

“ไอหย๋า ลูกแม่ช่างงดงามเสียจริง เครื่องราชสำนักของจวิ้นจู่ช่างงดงาม”

“ท่านแม่ รอลูกได้สามมงกุฎแล้ว จะต้องงดงามกว่านี้แน่ๆ” ซูหว่านพูดพลางหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้ามารดาอย่างร่าเริง

“รอเจ้ากลับมา แล้วให้พี่ห้าวาดภาพให้สักภาพดีหรือไม่?” ซูอี้คิดว่าจะต้องบันทึกวันนี้ของซูหว่านเอาไว้

นั่นเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว เพราะนี่คือช่วงเวลาสูงสุดในชีวิตของซูหว่าน จะอย่างไรก็ต้องมีภาพวาดเก็บไว้เป็นที่ระลึก

“ดีเลย ขอบคุณพี่ห้า”

“กับพี่ยังพูดคำว่าขอบคุณอีกหรือ?” ซูอี้พูดพลางยกมือลูบปลายจมูกของนางอย่างเอ็นดู

ซุนหลิงเอ๋อร์เองก็มองซูหว่านด้วยสายตาอิจฉา ในชาตินี้นางไม่เคยยอมให้กับหญิงสาวคนไหน แต่ซูหว่านคือคนเดียวที่ทำให้นางยอมได้

ทุกคนต่างพร้อมใจกันมาส่งนาง มองดูนางขึ้นรถม้าไปที่วัง

ซูหว่านลงจากรถม้าที่หน้าประตูเสวียนอู่ แม่นมจินยืนรออยู่นานแล้ว นางนำคนมาด้วยและเตรียมเสลี่ยงไว้ เพื่อพาซูหว่านไปยังตำหนักว่านฮวาเพื่อทำพิธีแต่งตั้ง นี่คือกฎระเบียบ

ซูหว่านนั่งบนเสลี่ยง มีคนสี่คนยกเสลี่ยง ข้างๆ มีแม่นมจินเดินตามติด

เมื่อถึงตำหนักว่านฮวาแล้ว ซูหว่านก็คุกเข่าลงบนเบาะ พิธีแต่งตั้งจัดขึ้นที่ลานด้านหน้า ไม่นานฮองเฮาก็มาถึง วันนี้นางสวมเครื่องราชสำนักลายหงส์ สวมมงกุฎที่ทำขึ้นเฉพาะ

เมื่อฮองเฮายืนอยู่ตรงหน้า ซูหว่านคำนับให้นาง ฮองเฮายิ้มอย่างสง่างาม

ขันทีคนหนึ่งอ่านคำอวยพรยาวเหยียด ซูหว่านไม่รู้ว่าเขาอ่านอะไร เพียงแค่ก้มหน้าคุกเข่าอย่างว่าง่าย บอกให้ไหว้ก็คือไหว้ บอกให้คำนับก็คือคำนับ กระบวนการต่อเนื่องยาวนานจนเหนื่อยล้า

ซูหว่านคุกเข่าจนขาชา ในที่สุดก็มาถึงขั้นตอนสุดท้าย ฮองเฮานำมงกุฎของจวิ้นจู่มาสวมบนศีรษะของนาง มงกุฎนี้ทำอย่างประณีต เข้ากับเครื่องราชสำนักได้อย่างงดงามลงตัว

มันหนักมาก ตอนที่สวมลงไปบนศีรษะ ก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักอย่างแท้จริง

หลังจากฮองเฮาสวมให้เรียบร้อย ก็ประคองนางลุกขึ้น