ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 492

กินข้าวเสร็จ ซูหว่านก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงลานบ้าน บนศีรษะสวมกวานอันหนักอึ้ง นั่งให้ซูอี้วาดรูปอย่างเชื่อฟัง

“พี่ห้า ท่านวาดศีรษะก่อนได้หรือไม่? ข้าเมื่อยคอ!” นางกล่าวอ้อนวอน

ซูอี้ผงกหัว เขาร่างเค้าโครงไว้ก่อน จากนั้นให้ซูหว่านถอกกวานออก วางไว้ข้างเขา เพื่อให้เขาวาดรายละเอียดตาม

ตอนวาดเสร็จ ซูหว่านในรูปภาพงดงามมาก เมื่อติดรูปกับกระดาษแข็งเรียบร้อย ซูหว่านก็ยกไปในเรือนของตนเอง และหาห้องแขวนไว้

เรื่องแต่งตั้งเป็นจวิ้นจู่ของนางจบลงแล้ว ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดของตระกูลซูก็คือเรื่องการแต่งงานของซูจิ่งกับตระกูลเสิ่น

ทุกคนต่างเตรียมการอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะเกิดความผิดพลาด

……

ในวันมอบสินสอด พ่อซูกับซูจิ่งได้เชิญเสนาบดีกรมขุนนางมาเป็นสักขีพยาน พาแม่สื่อ และสินสอดไปยังตระกูลเสิ่น

จวนมหาบัณฑิตก็เตรียมการไว้แล้ว เสิ่นชิงหลีหลบอยู่ในเรือนของตัวเอง วันนี้ห้ามปรากฏตัว โดยทางท่านพ่อท่านแม่ได้เตรียมวันเดือนปีเกิดของนางเอาไว้เรียบร้อย เพื่อหาฤกษ์แต่งงาน

รายการสินสอดที่ซูจิ่งนำมา แม่สื่ออ่านหมดแล้ว มาตรฐานถือว่าสูงมาก ไม่ถือว่าดูถูกจวนมหาบัณฑิต มหาบัณฑิตกับฮูหยินเสิ่นพอใจอย่างยิ่ง

สามสื่อหกพิธีการทำตามลำดับ เมื่อนำดวงชะตามาเทียบกัน ก็พบว่าดวงของทั้งสองคนเหมาะสมกันมาก ทั้งสองล้วนเป็นผู้สูงศักดิ์ เมื่อจับคู่กันถือว่าสมบูรณ์แบบมาก

ซูจิ่งกับมหาบัณฑิตเห็นพ้องกันว่า งานแต่งยิ่งจัดเร็วยิ่งดี อย่างไรปีนี้เสิ่นชิงหลีก็อายุยี่สิบปีแล้ว หากยังไม่แต่งงาน คงจะกลายเป็นที่หัวเราะเยาะจริง ๆ แล้ว

ดังนั้น งานแต่งงานจึงถูกกำหนดให้เป็นเดือนหน้า ซึ่งก็คือต้นเดือนห้า ตอนนี้คือต้นเดือนสี่ ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือน

เมื่อกำหนดวันเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองฝ่ายก็เร่งเตรียมงาน ช่วงเวลาหนึ่งเดือนนี้ ทุกคนควรทำอะไรก็ไปทำ ถึงอย่างไรงานแต่งนี้ก็ไม่ต้องให้ลูก ๆ กังวลใจ เพราะแม่ซูแล้วก็พี่ชายใหญ่กังวลเองอยู่แล้ว

ทว่า แม่ซูเพิ่งมาเมื่อหลวง ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ของเมืองหลวง กฎเกณฑ์เหล่านี้ต้องไปขอให้ฮูหยินเสิ่นสอน ต้องเชิญคนอย่างไร งานเลี้ยงวันแต่งงานควรจะเตรียมอะไรบ้าง บัตรเชิญเขียนอย่างไร ยังมีกฎการแต่งงานของเมืองหลวง ล้วนต้องขอให้สอนถึงจะใช้ได้

แม่ซูวิ่งเข้า ๆ ออก ๆ อยู่หลายครั้งเพื่อสิ่งนี้ ยุ่งสุด ๆ

ฮูหยินเสิ่นเข้าใจสถานการณ์ของตระกูลซู รู้ว่าฮูหยินเฒ่าซูมาจากชนบท ไม่ได้รังเกียจนาง เมื่อมีคำถามก็ต้องตอบ และยังทำบัญชีรายการแผ่นหนึ่ง ให้นางทำตามนั้นก็ใช้ได้แล้ว

แม่ซูก็ต้องไป ตอนนี้จวนซูยังไม่มีนายหญิง นางจึงเป็นนายหญิง พอเสิ่นชิงหลีแต่งเข้ามา งานแบบนี้ก็ไม่ต้องให้นางออกหน้าแล้ว

กลางเดือนเมษายน แม่ซูยังต้องพาซูหว่านไปจวนเซียงอ๋องเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิด

งานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ เป็นการรวมตัวของขุนนางผู้มีอิทธิพลทั้งเมืองหลวง ทั้งองค์ชายองค์หญิง หวังเฟยและจวิ้นจู่ จวนกั๋วกงทั้งสอง และผู้คนจากจวนโหวทุกแห่งต่างก็มาร่วมงาน นี่ถือว่าเป็นโอกาสสำคัญ

แม่ซูไม่เคยไปงานแบบนี้ กลัวว่าตนจะทำให้ซูจิ่งขายหน้า ก่อนวันงานสองคืนนางนอนไม่หลับ ซูมู่ต้มยาสงบจิตให้นาง และฝังเข็มให้นาง ถึงทำให้แม่ซูหลับสบาย ไม่อย่างนั้นวันถัดไปคงได้ไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดเซียงหวังเฟยด้วยรอยคล้ำใต้ตาแน่

วันเกิดครั้งนี้ ซูหว่านได้เลือกของขวัญที่เหมาะกับวันเกิดไปด้วย แถมยังต้องเหมาะสมกับสถานะอย่างจวนเซียงอ๋อง

ซูหว่านเลือกปะการังสีเลือดชิ้นหนึ่ง ล้ำค่ามาก เป็นของที่ท่านตาของเจียงอวี้มอบให้นาง

ปะการังที่พวกเขาหามาได้จากทะเลใต้ ทำเป็นของประดับ ตอนซูหว่านไปเยี่ยมเขา ไม่เคยกลับบ้านมือเปล่าเลย ต้องถูกบังคับให้กลับไปพร้อมสิ่งของมากมาย

เช้าวันรุ่งขึ้น ซูหว่านแต่งตัวเรียบร้อย ตอนนี้นางคือจวิ้นจู่ ชุดสำหรับไปงานสำคัญต้องเหมาะสมกับฐานะของตัวเอง จะดูเรียบเกินไปไม่ได้