ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 493

ในวังพระราชทานผ้าสำหรับตัดเสื้อผ้าให้จวิ้นจู่มากมาย เหนียงเหนียงจากตำหนักต่าง ๆ ก็ส่งมาไม่น้อย มีผ้าครบทุกชนิด ผ้าสู่จิ่น ผ้าอวิ๋นต่วน ผ้าเจวียนซา มากมายจนนับไม่ถ้วน

ซูหว่านหาช่างปัก ออกแบบเองหลากหลายรูปแบบ แล้วให้พวกช่างปักทำเสื้อผ้าให้นาง

เมื่อไม่นานมานี้ เพิ่งส่งมาสองสามชุด ซูหว่านได้โอกาสใช้พอดี

กลางเดือนสี่ อากาศไม่ร้อนไม่หนาว ใส่กระโปรงหม่าเมี่ยนเหมาะสมที่สุด

นางสวมกระโปรงหม่าเมี่ยนผ้าอวิ๋นต่วนลายผีเสื้อร้อยตัวผ่านดอกไม้ สีชมพูอ่อนและสีขาว ทำให้นางดูสดชื่นมาก

สีสันงดงามถึงแปดส่วน ขอแค่แต่งตัวอีกสองส่วนก็เพียงพอแล้ว หากแต่งตัวอีกเจ็ดแปดส่วน จะยิ่งสวยขึ้นไปอีก

วันนี้ ซูจิ่งกับซูเฉินก็ต้องไปอวยพรวันเกิดเซียงหวังเฟย

วันนี้เป็นงานที่แขกชายหญิงนั่งรวมกัน หมายความว่าชายหญิงไม่ได้แยกโต๊ะกัน สามารถเห็นลูกหลานตระกูลสูงศักดิ์จากพระราชวังจำนวนมาก

งานแบบนี้ ก็คล้ายงานหาคู่ขนาดใหญ่ หญิงสาวและชายหนุ่มที่อยู่ในวัยเหมาะสม อาจจะทีการถูกตาต้องใจกันก็ได้

แม่ซูแต่งตัวค่อนข้างอนุรักษนิยมและดั้งเดิม ซูหว่านเป็นคนเลือกให้นาง ถึงอย่างไรก็ไม่พบข้อบกพร่องใด ๆ

เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว สองแม่ลูกก็ไปยังจวนเซียงอ๋องก่อน ส่วนทางซูจิ่งกับซูเฉินลงจากว่าราชกิจแล้วถึงจะไป

เมื่อมาถึงจวนเซียงอ๋อง หน้าประตูมีรถม้าจอดอยู่หลายคัน และด้านหลังยังมีคนทยอยมาเรื่อย ๆ

เด็กรับใช้เข้ามาต้อนรับซูหว่าน พ่อบ้านยืนอยู่ใต้ชาย เด็กรับใช้พาพวกนางขึ้นบันได

หลิวอวิ๋นมอบของขวัญ และแนะนำตัวว่ามาจากตระกูลไหน

“ฮูหยินเฒ่ากับเซวียนเล่อจวิ้นจู่แห่งจวนรองเจ้ากรมซู ขอแสดงความยินดีกับหวังเฟยเหนียงเหนียงเนื่องในวันเกิดอันล้ำค่า”

เมื่อได้ยินว่าคือเซวียนเล่อจวิ้นจู่ พ่อบ้านก็แสดงความเคารพทันที และน้อมตัวคำนับและกล่าวว่า

“บ่าวคารวะเซวียนเล่อจวิ้นจู่ ทักทายฮูหยินเฒ่า รีบเชิญเข้าไปยังที่นั่งในจวน”

ซูหว่านพยักหน้า เด็กรับใช้พานางเข้าไป ผ่านโถงหน้า จนมาถึงสวนดอกไม้หลังจวนเซียงอ๋อง

จวนอ๋องก็คือจวนอ๋อง ใหญ่กว่าจวนซู ในสวนดอกไม้มีฮูหยินและบุตรสาวบางส่วนมารวมตัวกัน

ไปคารวะหวังเฟยเหนียงเหนียงตรงห้องรับแขกก่อน ถึงจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ขันทีน้อยตรงปากประตูได้ยินคำพูดของเด็กรับใช้ผู้นำทาง ก็รีบประกาศเสียงดังว่า

“เซวียนเล่อจวิ้นจู่และฮูหยินซูแห่งจวนรองเจ้ากรมขุนนางมาถึงแล้ว”

“เจียเฉิง เจ้าก็เป็นจวิ้นจู่ อีกเดี๋ยวต้องพาเซวียนเล่อจวิ้นจู่เดินชมจวนอ๋องของพวกเราให้ดี ๆ”

จวนเซียงอ๋องยังมีลูกสาวคนเล็กอีกหนึ่งคน หวังเฟยให้กำเนิดตอนอายุสามสิบกว่า จึงมีคนจำนวนไม่น้อยแอบหัวเราะนางว่าเป็นหอยนางรมแก่ผลิตไข่มุก

แต่ไม่เป็นไร ท่านอ๋องอยากได้ลูกสาวอีกคนมิใช่หรือ อยากหัวเราะก็หัวเราะไป เก่งนักก็มาหัวเราะต่อหน้านาง จึงจะถือว่าพวกนางเก่ง

เจียเฉิงจวิ้นจู่นั่งข้าง ๆ หวังเฟยเหนียงเหนียง ได้ยินแบบนั้น ก็ยืนขึ้นและคารวะซูหว่าน

ซูหว่านเพิ่งนั่งลง ก็ต้องลุกอีกครั้ง สองจวิ้นจู่ต่างคารวะกัน

รูปโฉมของเจียเฉิงจวิ้นจู่นับว่างดงามยิ่ง คิ้วเข้มตาโต ริมฝีปากทาชาดสีแดงสด ซึ่งขับให้ผิวของนางขาวนวลยิ่งขึ้น

เครื่องแต่งกายของเจียเฉิงจวิ้นจู่ก็งดงามมาก จวิ้นจู่ในนิยายซึ่งได้รับความโปรดปรานจากทุกคน แสดงออกอย่างเสรี งดงามและเชื่อมั่นในตัวเองก็คือคำอธิบายถึงนาง

“เซวียนเล่อจวิ้นจู่ ให้ข้าพาท่านไปเดินชมตอนนี้ดีหรือไม่?”

เจียเฉิงเลิกคิ้วใส่นางเล็กน้อย ซูหว่านพอจะเข้าใจอะไรบางอย่าง จึงหันไปมองท่านแม่ของตน และมองฮูหยินเสิ่น ความหมายก็คือ ขอให้ท่านช่วยดูแลหน่อย

ฮูหยินเสิ่นผงกหัวพร้อมรอยยิ้ม ซูหว่านถึงได้ตอบรับคำพูดชวนของเจียเฉิงจวิ้นจู่