ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 494

“เช่นนั้นขอรบกวนจวิ้นจู่ด้วย”

พูดจบ นางก็พูดกับท่านแม่ของตนเบา ๆ ว่า

“ข้าไปก่อนล่ะ จำสิ่งที่ข้าสอนไว้ ฮูหยินเสิ่นก็อยู่ด้วย ท่านไม่ต้องกังวล”

แม่ซูได้ยินแบบนั้น ก็พยักหน้า ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม นางเชื่อฟังจริง ๆ พอเข้าจวนอ๋องก็ยิ้มไว้ตลอด

ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น แต่นางก็ต้องรักษาความสง่างามและกิริยาเอาไว้

ซูหว่านและเจียเฉิงออกไปแล้ว วันนี้ลมพัดอ่อน ๆ แดดกำลังดี ในสวนดอกไม้นานาชนิดบานสะพรั่ง

เมื่อทั้งสองคนเดินออกมา บรรดาสตรีผู้สูงศักดิ์ก็มองมายังทั้งสองคน เดินผ่านใคร คนนั้นก็ต้องโค้งคำนับ

เจียเฉิงยิ้มให้แล้วเดินผ่านไป จากนั้นก็เอ่ยถามซูหว่านว่า

“เซวียนเล่อจวิ้นจู่ ปีนี้ท่านอายุเท่าไหร่หรือ?”

นางอยากรู้ว่าทั้งสองใครอายุมากกว่ากัน

“ต้นเดือนหน้าก็สิบเจ็ดแล้ว” ซูหว่านตอบตามความจริง

“เช่นนั้นท่านก็อายุมากกว่าข้าไม่กี่เดือน ข้าเกิดเดือนแปด ต่อไปข้าจะเรียกท่านว่าพี่หญิง” เจียเฉิงเข้ากับคนง่ายมาก

ซูหว่านพยักหน้า และบอกว่าได้สิ

เจียเฉิงพาซูหว่านไปหาที่นั่ง บรรดาหญิงสูงศักดิ์รอบกายต่างเข้ามารุมล้อม

งานเลี้ยงพระราชวังครั้งก่อน ทุกคนเคยเจอกันแล้ว ทุกคนต่างทราบสถานะของซูหว่านในตอนนี้

บรรดาหญิงสูงศักดิ์มารวมตัวกัน แค่พูดคุยกันเท่านั้น ต่างฝ่ายต่างพูดคุยกัน หัวข้อโดยส่วนใหญ่คือเสื้อผ้าเครื่องประดับและชาดทาแก้ม

พวกมีความสามารถ จะพูดน้ำไหลไฟดับเป็นบางครั้ง

ซูหว่านจะพูดแทรกบ้างเป็นครั้งคราว แบบนี้จะไม่ทำให้ตัวเองดูไม่เข้ากลุ่ม ทุกคนอาจจะกังวลเกี่ยวกับสถานะของทั้งสองคน ดังนั้นจึงระมัดระวังมาก กลัวจะล่วงเกินพวกนาง บรรยากาศค่อนข้างจะกลมกลืนกันดี

บนศาลากลางน้ำ มีลูกหลานขุนนางชั้นสูงรวมตัวกัน ท่องบทกวีและแต่งกลอนอยู่ในนั้น

แม้จะเป็นงานที่ชายหญิงนั่งรวมกัน แต่ทุกคนล้วนเคารพกฎระเบียบ บรรดาหญิงสูงศักดิ์กับบรรดาชายสูงศักดิ์หากไม่มีธุระก็ไม่มีทางเข้ามาพูดคุยกันตนมากเกินไป และยิ่งไม่มีทางอยู่เพียงลำพัง นอกเสียจากเป็นพี่น้องกัน

เวลานี้ มีคนชมว่าชุดของซูหว่านงดงามมาก

“ข้าพบว่า วันนี้ชุดของเซวียนเล่อจวิ้นจู่งดงามจริง ๆ ผีเสื้อด้านบนปักได้ดีมาก รอยเย็บละเอียดมาก แสดงว่าฝีมือของช่างปักนั้นยอดเยี่ยม”

ก็ไม่รู้ว่าเป็นหญิงสูงศักดิ์จากตระกูลไหน ซูหว่านล้วนไม่รู้จัก จึงทำได้เพียงยิ้ม

“ข้าแค่หาช่างปักในเมืองมาปักไปเรื่อย ถือว่าไม่เลวจริง ๆ หากพวกเจ้าสนใจ ข้าบอกพวกเจ้าได้ว่าเป็นช่างปักจากร้านไหน”

เจียเฉิงก็อยู่ด้วย นางจึงต้องคำนับ

“คารวะเจียเฉิงจวิ้นจู่ คารวะเซวียนเล่อจวิ้นจู่”

ซูหว่านยิ้มพอใจ ชื่นใจจัง นางรอวันนี้มานานแล้ว โชคชะตาหมุนเวียนเปลี่ยนไป

เมื่อเห็นรอยยิ้มภาคภูมิใจของซูหว่าน กู้เย่ว์ก็โมโหมาก จนกำหมัดแน่น

รอก่อนเถอะ หลังจากแต่งงานกับพี่เซิง เจ้าต้องก้มหัวให้ข้าอยู่ดี ต่อให้เจ้าจะไต่เต้าอีกแต่จะไต่เต้าได้สูงกว่าหวงจื่อเฟยหรือไม่?

“คารวะหวยหมินเสี้ยนจู่” เจียเฉิงทักทายทันที

กู่เย่ว์พยักหน้า จากนั้นกล่าวว่า

“จวิ้นจู่ทั้งสอง ข้ายังต้องไปคาวระหวังเฟยเหนียงเหนียง ต้องขอตัวก่อน”

กู้เย่ว์ไม่อยากอยู่กับซูหว่านแม้แต่ช่วงเวลาสั้น ๆ มิฉะนั้นก็มีแต่จะถูกนางข่ม

ก็ดี ซูหว่านก็ไม่อยากเห็นนางเช่นกัน

หลังจากกู้เยว่จากไป ซูหว่านกับเจียเฉิงก็นั่งให้อาหารปลาอยู่ตรงนี้ ผ่านไม่นาน ซูจิ่งกับซูเฉินก็ได้ลงจากว่าราชกิจและเดินทางมาแล้ว

ผู้ร่วมเดินทางยังมีมู่หรงไหว พอมาถึงก็ไปพบท่านอ๋องก่อน จากนั้นก็ไปอวยพรวันเกิดหวังเฟย แล้วจึงไปหาท่านแม่กับน้องสาว