ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 497

นางหัวเราะออกมาอย่างโง่เขลาออกมา เจียเฉิงจวิ้นจู่มองนางด้วยสีหน้างุนงงแสดงท่าทีไม่เข้าใจ

"พี่หญิง เป็นอะไรไปรึ ถึงได้หัวเราะแปลกๆ เช่นนี้”

ซูหว่านรีบโบกมือพลางอธิบายว่า

"ไม่มีอะไร ข้าแค่นึกถึงเรื่องตลกๆ น่ะ ฮ่าๆ..."

นางแทบจะกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่

ด้านมู่หรงไหวหลังจากที่ร่ายจบแล้ว และได้รับเสียงชื่นชมจากทั่วทั้งห้องในทันที

บทกวีนี้ช่างงดงามจับใจ แต่ละถ้อยคำล้วนยอดเยี่ยมกินใจ ผู้ที่อ่อนไหวและชวนฝันจะหลงรักประโยคที่ว่า ‘ชีวิตนี้สมหวังพึงสำราญ อย่าปล่อยให้จอกว่างยามต้องแสงจันทร์’ ผู้ที่ชื่นชอบประโยคนี้ล้วนเป็นบรรดาสตรีทั้งหลาย

ส่วนเหล่าบุรุษจะชื่นชอบประโยคที่ว่า ‘ตัวข้ามีพรสวรรค์ฟ้าบันดาล แม้นเงินหมดก็หาใหม่ได้อีกครา’ ช่างเป็นประโยคที่ให้กำลังใจอย่างมาก

ทุกคนต่างชื่นชมในความงดงามอันวิจิตรของบทกวี หลังจากวันนี้ไป จะต้องมีชื่อเสียงระบือไปทั่วเมืองหลวงเป็นแน่

“โอ๊ย ข้าฟังไม่เข้าใจเลย ข้าเป็นคนธรรมดา พี่หญิง เราไปดูแมวกันเถอะ!” เจียเฉิงฟังแล้วงงงวยไปหมด

นางรับรู้เพียงว่าบทกวีบทนี้ยาวและฟังดูน่าเกรงขาม แต่ความหมายนั้น นางไม่เข้าใจแม้แต่น้อย

ตอนนี้มู่หรงไหวกำลังวางท่า ซูหว่านจึงไม่สะดวกที่จะเข้าไปยืนยันข้อสงสัย นางจึงตัดสินใจไปดูแมวก่อน แล้วอีกเดี๋ยวค่อยหาโอกาสไปหยั่งเชิงเขา อย่างไรเสียเขามักจะอยู่กับพี่สามอยู่แล้ว

เจียเฉิงพานางไปที่เรือนของตน ในฐานะจวิ้นจู่แห่งจวนอ๋อง เรือนของนางย่อมต้องหรูหราอย่างมาก

เป็นอย่างที่คาดไว้ เรือนของเจียเฉิงใหญ่กว่าเรือนของซูหว่าน ทว่าการตกแต่งในเรือนนั้นน้อยมาก ไม่เหมือนกับหญิงสาวทั่วไปที่เรือนมักจะประดับประดาไปด้วยดอกไม้และต้นไม้ สนามหญ้าของนางนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง มีทั้งชิงช้า เป้า และกระบอกขว้างลูกธนู ที่สามารถง้างคันธนูยิงออกไปได้ทุกที่ทุกเวลา

เมื่อไม่มีอะไรทำก็สามารถออกมายิงธนูได้ เจียเฉิงจวิ้นจู่คนนี้น่าสนใจจริงๆ

นางพาซูหว่านมาที่ห้องส่วนตัวของตนเองก่อน ห้องนอนของนางก็พิเศษเช่นกัน เมื่อเข้าประตูมาก็เห็นคันธนูและลูกธนูที่ประณีตงดงามวางอยู่

นี่เป็นของขวัญพิธีปักปิ่นที่เสด็จพ่อข้าให้มา สวยไหม” เจียเฉิงมองคันธนูอันเป็นที่รัก นางภาคภูมิใจมากจึงอยากได้คำชม

ซูหว่านเองไม่ได้มีความรู้เรื่องนี้ นางไม่เคยเล่นอยู่แล้ว แต่การพยักหน้าก็ถูกต้องแล้ว

“อืม สวยดีนะ”

ซูหว่านพยักหน้าด้วยท่าทางไร้เดียงสา ทำให้เจียเฉิงรู้สึกว่า นางช่างเป็นสาวงามแสนซื่ออะไรอย่างนี้ แต่นางก็ชอบที่นางเป็นเช่นนั้น

"ข้าจะบอกอะไรเจ้านะ ข้าเนี่ยไม่เหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ เลย ข้าชอบแต่เรื่องบู๊ๆ ล้างผลาญ แล้วเจ้าล่ะ ปกติแล้วชอบทำอะไร"