ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 51

ซูหว่านจำได้ว่าซีอิ๊วน่าจะทำมาจากถั่วเหลืองหมัก แต่นางไม่แน่ใจว่าต้องหมักถั่วเหลืองอย่างไร นางแค่เล่าแนวคิดให้ซูอวิ๋นฟังอย่างคร่าวๆ แล้วเขาก็เริ่มลงมือทำทันที

สิ่งที่เขาเข้าใจจากคำว่าถั่วเหลืองหมักที่ซูหว่านพูดถึงก็คือเต้าเจี้ยวนั่นเอง เขาลองทำด้วยตัวเอง โดยไปซื้อเชื้อหมักเหล้ามาจากบ้านคนทำเหล้าในหมู่บ้านข้างๆ หลังจากแช่ไว้หนึ่งคืนแล้วก็นำไปนึ่งให้สุก จากนั้นก็ปิดผนึกแล้ววางไว้กลางแดดเพื่อหมัก

เขามีความคิดของตัวเอง ซูหว่านก็ไม่ขัดขวางความคิดแปลกๆ ของเขา

หลังจากนั้นซูเฉินก็บอกว่าข้าวโพดในไร่ถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ว ข้าวโพดเกือบหนึ่งหมู่ ซูเฉินต้องพาน้องชายทั้งสองคนไปเก็บ ทำให้ที่บ้านเหลือแค่ซูหว่านกับเจียงอวี้เท่านั้น

การทำอาหารและการดูแลผู้ป่วยจึงตกเป็นหน้าที่ของนาง

แสงแดดยามเช้าไม่ร้อนจัด ซูเฉินเห็นว่ายังเช้าอยู่ จึงถือขวานออกไปบนเขา น่าจะไปฝึกวิชากับอาจารย์ของเขาอีกแล้ว

ซูหว่านกำชับเขาเป็นพิเศษว่า ถ้าเห็นดอกไม้ป่าสวยๆ บนเขา ให้เก็บกลับมาเยอะๆ นางจะได้เอาไปตากเป็นดอกไม้แห้งสำหรับไว้ใช้ผสมสี

ซูเฉินยิ้มรับปาก เขาถือน้ำชะเอมเทศที่ซูหว่านต้มให้แล้วออกไปอย่างมีความสุข

ซูหว่านรู้ว่าเขาฝึกหนัก แถมยังต้องหาเวลาไปตัดฟืนอีกหาบ แม้ว่านี่จะเข้าเดือนตุลาคมแล้ว แต่ก็ยังคงร้อน อีกสักพักกว่าอากาศจะเปลี่ยน นางจึงต้มน้ำชะเอมเทศใส่กระบอกน้ำไม้ไผ่ให้เขาพกติดตัวไปด้วย

ที่บ้านเหลือแค่ซูหว่าน ซูอวิ๋น และซูอี้ ซูอวิ๋นกำลังนึ่งถั่วเหลืองของเขาอยู่ ส่วนซูอี้ก็กำลังใช้ไม้ตะพดขีดเขียนอะไรบางอย่างบนพื้นอยู่ และเจียงอวี้เองก็นั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้ อาบแดดอย่างเงียบๆ

จากมุมมองของซูหว่าน แสงแดดที่สาดส่องลงบนตัวเขาเหมือนกำลังเคลือบเขาด้วยแสงสีทอง

เจียงอวี้สำผัสได้ว่านางกำลังมองเขาอีกแล้ว จึงหันหน้าไปทางนางพร้อมรอยยิ้มจางๆ

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่หรือ?”

เขาถามซูหว่านอย่างกะทันหัน ทำให้นางสะดุ้งด้วยความร้อนตัว

“ท่านถามข้างั้นหรือ?” ซูหว่านเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย

โดนจับได้ทุกครั้งที่แอบมองนี่มันน่าอายจริงๆ เลยนะ ขนาดปิดตายังรับรู้ได้อย่างแม่นยำว่านางมองอยู่ ถ้าเขาไม่ถูกปิดตาเอาไว้ แล้วมาจ้องมองนางตรงๆ ก็ไม่รู้ว่านางจะทนไหวหรือเปล่า

อันที่จริงนางก็เป็นคนขี้กลัว นางเองก็แค่เด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งนี่นา!

“อืม”

เจียงอวี้ตอบสั้นๆ เพียงคำเดียว แต่เสียงที่เปล่งออกมาจากปากเขากลับฟังแล้วสบายหูอย่างน่าประหลาด

หรืออาจจะเป็นเพราะนางเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้ จึงแสดงท่าทีอ่อนโยนเช่นนี้?

นี่เข้าทางนางพอดีเลย เขามีทัศนคติที่ดีต่อนาง ต่อไปก็จะคุยง่ายขึ้น ไพ่ตายใบนี้ก็จะยิ่งใช้ประโยชน์ได้ดียิ่งขึ้น

ดูเหมือนว่าต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพระรองผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เสียแล้ว หรืออย่างน้อยๆ เขาก็ต้องยอมรับว่านางเป็นเพื่อนของเขา

“ใช้ซักผ้าเจ้าค่ะ ใช้สิ่งนี้ซัก ผ้าจะได้สะอาด แถมยังทิ้งกลิ่นหอมไว้ด้วย ดีกว่าลูกประคำดีควายเยอะเลย เสื้อผ้าที่ท่านใส่อยู่ก็ซักด้วยสบู่นี่แหละเจ้าค่ะ แต่ไม่ใช่ชนิดที่อยู่ในมือข้าหรอกนะ”

ซูหว่านลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปหยิบสบู่นมแพะมาให้เขาดม

“เสื้อผ้าที่ท่านใส่อยู่ซักด้วยสบู่นี้เจ้าค่ะ มันเรียกว่าสบู่นมแพะ เสื้อผ้าที่ท่านสวมใส่มีกลิ่นนมจางๆ ใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

จริงด้วย เสื้อผ้าที่ซูจิ่งให้เขามีกลิ่นนม เขาไม่ได้รังเกียจ แต่ก็ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ

“อืม มีกลิ่นจริงๆ ด้วย!” เขาดมอีกครั้งอย่างให้เกียรติ

“สิ่งนี้สามารถใช้ล้างมือ ล้างหน้า หรือแม้แต่ใช้อาบน้ำก็ได้นะ ทำจากน้ำมันเมล็ดซิ่ง ซึ่งดีต่อผิวมากเลยนะเจ้าคะ คืนนี้ตอนล้างหน้าท่านลองใช้ดูก็แล้วกัน”