ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 511

ซูหว่านมองเขาด้วยความประหลาดใจ หมายความว่า เขาจะไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้พี่ใหญ่สินะ

แต่ก็ไม่แปลกอะไร ทุกคนต่างสนิทสนมกัน แต่ก่อนทั้งสองยังเรียกกันว่าพี่น้อง แม้ซูจิ่งจะใส่ใจกับเรื่องระหว่างเขาและน้องสาว และไม่เคยบอกอะไรตลอดที่ผ่านมา แต่ไมตรีที่มีต่อเจียงอวี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน

ดังนั้น การเชิญเจียงอวี้ไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ก็ถือว่าไม่มากเกินไป

พอตกกลางคืน แสงโคมส่องสว่างไปทั่วจวนสกุลซู เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุขและมงคล

“ใช่ ข้าก็จะไปด้วย แปลกใจหรือ?” เขาดึงซูหว่านให้นั่งลงบนเก้าอี้หินในลานบ้าน

“ไม่แปลกใจหรอก ดีจะตาย ตระกูลซูของพวกเราไม่ได้จัดงานมงคลมานานแล้ว คราวนี้พี่ใหญ่กับพี่เสิ่นได้ครองคู่กัน ข้าก็ดีใจแทน ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปข้าก็จะมีพี่สะใภ้แล้ว”

สีหน้าของซูหว่านแฝงไว้ด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย แต่ก่อนถึงจะรู้สึกเช่นนั้น แต่เพราะมารยาทจึงไม่สามารถเรียกพี่สะใภ้ได้เต็มปาก แต่หลังจากนี้นางจะสามารถเรียกออกมาอย่างเปิดเผยได้แล้ว

“พี่สะใภ้ใหญ่กับพี่สะใภ้รองของข้าล้วนเป็นคนเก่ง คนหนึ่งคือสาวงามผู้มีชื่อเสียงแห่งเมืองหลวง บุตรสาวตระกูลสูงส่ง อีกคนเป็นทายาทหมอเทวดา ฉลาดล้ำหาผู้ใดเปรียบเทียบ อนาคตยังจะมีพี่สะใภ้สาม พี่สะใภ้สี่ พี่สะใภ้ห้า ซึ่งพวกนางก็ต้องเป็นคนที่เก่งมากเช่นกัน”

เมื่อเห็นท่าทีโอ้อวดของนาง เจียงอวี้ก็เพียงยื้ม ดีจริงๆ อีกไม่นานคนเหล่านี้ก็จะกลายมาเป็นครอบครัวของเขาด้วยเช่นกัน

ก่อนที่จะได้พบกับซูหว่าน เขารู้สึกโดดเดี่ยวแต่หลังจากเจอนาง ความรู้สึกโดดเดี่ยวนั้นก็ค่อยๆ หายไป

“ครั้งนี้ที่ข้าไปจงโจว ได้นำของหมั้นที่ท่านตาได้เตรียมไว้ให้เจ้ามาตั้งแต่แรกกลับมายังเมืองหลวงด้วย แต่ของหมั้นชุดนี้คงต้องแอบมอบให้เจ้าเป็นการส่วนตัว มีเพียงของหมั้นจากจวนกั๋วกงเท่านั้นที่สามารถมอบให้ต่อหน้าผู้คนได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ถือสา ข้ากลัวว่าถ้าทำให้มันดูเอิกเกริกเกินไป จะก่อให้เกิดปัญหาขึ้น”

สิ่งต้องห้ามในเมืองหลวงนั้นมีมากมาย โดยเฉพาะตระกูลใหญ่อย่างจวนกั๋วกง หากนำของหมั้นทั้งสองชุดไปที่ตระกูลซูพร้อมกัน เกรงว่าถนนสองสายก็ไม่พอ ความมั่งคั่งฟุ้งเฟ้อเช่นนี้ย่อมก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ได้ พวกขุนนางในราชสำนักที่เฝ้ารอโอกาส จะต้องร่วมกันยื่นฎีกากล่าวหาจวนกั๋วกงว่าใช้อำนาจหาผลประโยชน์ให้ตนเอง พร้อมใส่ร้ายด้วยข้อหาที่ไม่มีมูลขึ้นมา ซึ่งนั่นจะไม่เป็นผลดีเลย

เกรงว่าอาจจะทำให้ตระกูลซูเดือดร้อนไปด้วย

ซูหว่านเข้าใจดี จึงพยักหน้า นางรู้ว่าเจียงอวี้เป็นห่วงนาง แต่เขาก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับนาง เพื่อแสดงถึงความจริงใจและความสำคัญ

ดังนั้น สิ่งเหล่านี้แค่คนในตระกูลซูรู้กันก็พอ ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นรับรู้

“ท่านพ่อรู้เรื่องพวกเราหรือไม่?” ซูหว่านถามคำถามที่เจียงอวี้ประหลาดใจ

เขายังไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปบอกกับเจียงกั๋วกง หนึ่งก็เพราะความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกไม่ดีนัก จะพูดให้ชัดก็คือ เจียงอวี้ยังมีความขุ่นเคืองต่อบิดา เวลาที่อยู่ใต้ชายคาเดียวกัน ก็พูดจาไม่เกินสิบคำ