ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 512

ห่างหายกันไปเดือนกว่า เขาก็อดจะคิดถึงนางไม่ได้เลย

ซูหว่านยกแขนโอบรอบเอวของเจียงอวี้เช่นกัน

นางสัมผัสได้ว่าร่างกายของชายหนุ่มผู้นี้แข็งแรงเพียงใด กล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นตึง น่าขยำเสียเหลือเกิน

เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ...

นี่นางกำลังคิดอะไรอยู่กัน? ทำไมความคิดมันถึงเริ่มออกนอกลู่ทางไปได้!

ทั้งสองกอดกันเงียบ ๆ อยู่พักหนึ่ง ออดอ้อนพูดคุยกันอีกเล็กน้อย คืนนั้นเจียงอวี้ไม่ได้จูบนาง อาจเพราะอยู่ ท่ามกลางดวงดาวพร่างพราว ทำให้เขาเองก็รู้สึกเก้อเขิน

คืนนั้นเจียงอวี้พักอยู่ที่จวนสกุลซู นอนเรือนเดียวกับซูเฉิน

อย่างไรเสียทั้งสองก็เคยอยู่ค่ายทหารด้วยกัน มักจะนอนด้วยกันบ่อยครั้ง

หลังจากคราวก่อนที่ซูเฉินกับเจียงอวี้มีเรื่องต่อสู้กัน เขาก็ยอมให้อีกฝ่ายลงมือ ความคับข้องในใจก็หายไปมาก

ช่างเถอะ หากในอนาคตต้องเลือกใครสักคนมาเป็นน้องเขย เจียงอวี้ก็ยังพอรับได้

วันที่หนึ่งเดือนห้า เป็นวันแต่งงานของซูจิ่งและคุณหนูสาม เสิ่นชิงหลี บุตรสาวของจวนมหาอัครเสนาบดี

เช้าตรู่ยังไม่ทันฟ้าสาง คนในตระกูลซูก็ตื่นกันหมดแล้ว โต๊ะสำหรับเลี้ยงแขกก็จัดเรียงเสร็จเรียบร้อย ทั้งสวนหลังเรือน หน้าลาน และสิ่งของต้อนรับแขกต่างก็ถูกเตรียมพร้อมแล้ว

นี่คือการรับสะใภ้คนแรกเข้าตระกูลซู อีกทั้งยังเป็นคุณหนูของจวนมหาอัครเสนาบดี ยิ่งไม่อาจเสียเกียรติผู้อื่นได้ ทุกอย่างจึงต้องจัดเต็มตามธรรมเนียม ไม่มีทางให้ใครดูแคลนเป็นอันขาด

ทั่วทั้งจวนประดับประดาไปด้วยผ้าแพรสีแดงและอักษรมงคล เรือนของซูจิ่งถูกจัดแต่งเป็นห้องหอใหม่ บนเตียงด้านในถูกโรยด้วยถั่วลิสง ลำไยแห้ง และพุทราแดงเต็มไปหมด

ซ้ำยังจัดเรียงเป็นกองเล็กๆ คล้ายเจดีย์บนถาด วางไว้อย่างมั่นคงเรียบร้อย

ซูจิ่งเปลี่ยนเป็นชุดเจ้าบ่าวเรียบร้อย เครื่องสวมศีรษะของเขานั้นงดงามหรูหรา เป็นของที่ฝ่าบาทโปรดให้ช่างฝีมือในวังหลวงจัดทำขึ้นเป็นพิเศษ เมื่อทราบว่าเขาจะแต่งงาน

มงกุฎทองคำห้อยระย้า ส่องประกายให้ซูจิ่งแลดูสง่างามสูงศักดิ์ยิ่งนัก

นี่เป็นครั้งแรกที่ซูหว่านได้เห็นพี่ใหญ่เช่นนี้ ปกติแล้วเขามักจะปรากฏตัวในภาพลักษณ์คุณชายผู้สุภาพอ่อนโยนดุจหยก เครื่องแต่งกายก็เรียบง่ายเสมอ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหากซูจิ่งแต่งตัวให้ดูดีเสียหน่อย เขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าบุตรหลานตระกูลขุนนางเลย เขามีรังสีอันดีสง่างามติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด บ่งบอกชัดว่าชีวิตนี้ไม่ธรรมดา

บรรดาพี่น้องตระกูลเสิ่นต่างก็กลับมากันครบ แม้แต่พี่สาวต่างแม่ก็ยังกลับมา แต่งกายสุภาพเรียบร้อย มาช่วยเสิ่นชิงหลีแต่งตัว

พวกนางเป็นบุตรอนุ ยังต้องอาศัยการหนุนหลังจากตระกูลใหญ่ ตอนนี้เมื่อน้องสามแต่งรองเจ้ากรมซู ซึ่งตระกูลซูก็มีฐานะที่ไม่เลว หากผูกสัมพันธ์ที่ดีกับน้องสามไว้ก็ถือเป็นเรื่องดี

พี่ชายคนโตของตระกูลเสิ่น เป็นพี่ชายแท้ๆ ของเสิ่นชิงหลีก็เดินทางกลับมาจากเมืองหุยโจว เพื่อร่วมงานแต่งของน้องสาว และทำหน้าที่ส่งน้องสาวออกเรือน

เขาดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการอยู่ที่เมืองหุยโจว อีกไม่เกินสองปีก็จะได้ย้ายกลับเมืองหลวง

การกลับมาครั้งนี้ของเขา ก็ถือเป็นการทำให้ตระกูลเสิ่นได้พบปะพร้อมหน้ากันเล็กน้อย พี่ใหญ่ของตระกูลเสิ่นก็พอใจซูจิ่งอยู่มาก เพราะการที่เขาสามารถปกครองเซวียนเหอได้เป็นอย่างดี นั่นก็แสดงให้เห็นถึงความสามารถ อีกทั้งเขายังสืบรู้มาแล้วว่าคนตระกูลซูก็เป็นคนดีมีฝีมือ

วันนี้ฮูหยินสกุลเสิ่นร้องไห้ไปหลายครั้ง คอยแอบปาดน้ำตาอยู่เรื่อยๆ

มองดูบุตรสาวที่สวมชุดเจ้าสาวแดงเขียว ศีรษะประดับมงกุฎหงส์ พร้อมเครื่องประดับเจ้าสาวครบครัน งดงามจนหาที่เปรียบมิได้

เสิ่นชิงหลีอายุเกือบยี่สิบปีแล้ว ถ้าเป็นยุคปัจจุบันยังถือว่ายังสาว แต่พอเป็นยุคโบราณกลับถูกมองว่าเป็นสาวแก่ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ต้องทนฟังคำครหานินทามากมาย แต่นางไม่เคยใส่ใจ ขอเพียงแค่ต่อไปจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่งช้าหน่อยจะเป็นไรไป?

ต่างก็พูดกันว่าสิ่งใดในโลกนี้ยากที่จะสมบูรณ์พร้อม หากได้สามีดี ฐานะอาจไม่ดี หากฐานะดี สามีก็อาจไม่ดีนัก แต่สำหรับนาง ทั้งสองอย่างกลับดีพร้อมหมด อย่างนี้จะไม่เรียกว่าเป็นผู้ชนะได้หรือ?