ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 517

กวานบนศีรษะหนักเล็กน้อย กดคอของนางจนรู้สึกไม่สบาย ม่านผลึกแก้วตรงด้านหน้า ก็กระทบหน้าอยู่บ่อย ๆ น่ารำคาญมาก

แต่นางไม่กล้าถอดออก กลัวว่าจะใส่ไม่สะดวก

ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงยื่นมือไปนวดคอของตัวเองเป็นระยะ ๆ เพื่อให้บรรเทาลง

พวกซูหว่านหญิงสาวสามนาง เรียกว่าตัวติดกันอยู่ในจวนซู นางเดินไปไหน ซุนหลิงเอ๋อร์กับเจียเฉิงก็ตามไปที่นั่น

ตอนถืออาหารเดินผ่านสวนดอกไม้ ในสวนดอกไม้มีพวกหญิงสูงศักดิ์กำลังพูดคุยกัน แต่ละคนล้วนมีรอยยิ้มบนใบหน้า

แต่นางสายตาแหลมคม แค่แวบเดียวก็เห็นกู้เย่ว์แล้ว

ดังนั้นเธอจึงขยี้ตาแล้วเพ่งมอง ไม่ผิดแน่ เป็นกู้เย่ว์จริง ๆ บัดนี้นางถูกล้อมอยู่ในหมู่หญิงสูงศักดิ์ ไม่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกัน

ไม่ถูกสิ จวนซูไม่ได้เชิญนางมาร่วมงานเลี้ยงแต่งงาน เพราะเหตุผลต่าง ๆ ก่อนหน้านี้ กลัวว่าหากเชิญนางจะทำให้รู้สึกอึดอัด แล้วทำไมถึงมาโดยไม่ได้รับเชิญล่ะ?

แต่ก็ไม่ทันคิดอะไรมาก เมื่อมาแล้วก็คือแขก เตรียมของขวัญมาแล้ว นางยังจะวิ่งไปถามกู้เย่ว์อีกหรือ?

วันนี้เป็นวันมงคลของพี่ชายใหญ่กับพี่สะใภ้ นางไม่อยากก่อเรื่อง ช่างเถอะ

เมื่อนางไปแล้ว ทางกู้เย่ว์ก็สายตาแหลมคมมองเห็นนางเช่นกัน จวนซูไม่ได้เชิญนางจริง ๆ นางมาเอง แต่ยังเตรียมของขวัญมาอย่างใส่ใจ

นางรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด เมื่อก่อนทำเรื่องผิดพลาด แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็ยังคิดถึงมิตรภาพในอดีต ถึงจะหน้าด้านก็ต้องมามอบของขวัญให้พี่ชายใหญ่ ไม่ได้รับการต้อนรับก็ไม่เป็นไร

ขอแค่นางจริงจัง ต่อให้นานแค่ไหน ก็คงเปลี่ยนทัศนคติต่อนางได้กระมัง?

อีกอย่าง วันนี้นางอยากเจอซูอวิ๋น อยากขอโทษเขาต่อหน้า

ซูอวิ๋นไม่อยู่ในราชสำนัก ปกติก็ไม่มีทางปรากฏตัวตามงาน มีแค่งานในวันนี้ นางถึงจะเจอเขาได้อย่างสมเหตุสมผล

จริง ๆ นางรู้ดีว่า เมื่อก่อนซูอวิ๋นดีกับนางที่สุด นางรับรู้ได้ เพียงแต่ถูกเขาทำให้เจ็บปวดใจ นางติดค้างคำขอโทษเขา ขอแค่พูดกับปากของตัวเอง เขาคงจะให้อภัยตนกระมัง?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ กู้เย่ว์ก็มองไปรอบ ๆ เพื่อหาร่างของซูอวิ๋น

แต่ตอนนี้ซูอวิ๋นสั่งการอยู่ในครัวด้านหลัง โต๊ะอาหารในงานแต่งงานพี่ชายใหญ่ เขาเป็นคนจัดการเอง เขาใช้โอกาสในวันนี้ ทำการโฆษณาให้เฉิงโหลว ทำให้ทุกคนรู้ว่า อาหารที่อร่อยขนาดนี้ ทำโดยพ่อครัวของเฉิงโหลว

วันนี้คนมางานล้วนมีแต่ขุนนางผู้สูงศักดิ์ คุณหนูตระกูลมั่งคั่ง และคนมีหน้ามีตา เกิดความผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด ชื่อเสียงของเฉิงโหลวโด่งดังแล้ว วันหน้าโต๊ะอาหารในเมืองหลวงก็รับเหมาจัดได้ รวมถึงจัดโต๊ะอาหารในบ้านของขุนนางผู้สูงศักดิ์ ทำเงินได้เยอะทีเดียว

ซูอวิ๋นดีดลูกคิด เสียงดังดั่งฟ้าผ่า

เมื่อถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยง พ่อซูจะย้ำว่า โต๊ะอาหารในวันนี้ ทำโดยกลุ่มพ่อครัวของเฉิงโหลว และถือโอกาสแพร่ข่าวว่าเฉิงโหลวกำลังจะเปิดกิจการ เขาช่างฉลาดจริง ๆ

ชั่วพริบตาเดียว คอก็เบาสบายขึ้น เสิ่นชิงหลีถอนหายใจยาว

วันนี้นางแต่งหน้าเจ้าสาว แก้มทั้งสองข้างยังประดับด้วยไข่มุกเล็ก ๆ หลายลูก งดงามยิ่งนัก

“พี่หญิงเสิ่น ท่านสวยมาก” เจียเฉิงเห็นเสิ่นชิงหลีแล้วอดอุทานไม่ได้

นางเห็นพี่สาวคนงาม ก็อยากจะใกล้ชิดอย่างมาก

เสิ่นชิงหลีบังริมฝีปากแล้วหัวเราะ

“จวิ้นจู่เองก็ต้องมีวันเช่นนี้ ถึงวันนั้นจะงดงามยิ่งกว่า”

เจียเฉิงคิดในใจ รอตัวเองถึงวันนั้น เกรงว่าจะยังเร็วไป นางยังไม่รู้เลยว่าความคิดของเขาเป็นอย่างไร

โถงหน้า ซูจิ่งถูกบังคับให้ดื่มเหล้าหลายชนิด ซูมู่ ซูเฉิน เจียงอวี้ ล้วนถูกบังคับให้ดื่มไปไม่น้อย แก้วแล้วแก้วเล่า คืนนี้ เกรงว่าต้องกลับไปนอนเมาแล้ว

ซูอี้ค่อนข้างว่าง เขารับภารกิจหนึ่ง คือบันทึกทุกอย่างในวันนี้

เขานั่งวาดรูปอยู่ตรงศาลาในสวน เตรียมวาดภาพงานเลี้ยงแต่งงานตระกูลซู เพื่อบันทึกงานแต่งงานของพี่ชายใหญ่