ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 535

เมื่อเจียงอวี้พูดแบบนี้ พี่ชายทุกคนที่นั่งอยู่ก็ขมวดคิ้วพร้อมกัน โดยเฉพาะซูจิ่ง เขาครุ่นคิดเเล้วกล่าวว่า

“เจียงกั๋วกงมีอำนาจทางทหารในมือ ส่วนตอนนี้ข้าทำงานอยู่ที่กรมขุนนาง ปีหน้าท่านเจ้ากรมขุนนางก็จะเกษียณกลับบ้าน การเเต่งงานของสองตระกูลเราไม่ต้องให้ข้าพูดอะไรมากถึงความซับซ้อน ถ้ายังยืนกรานที่จะเเต่งงานกัน ฮ่องเต้คงไม่พอใจ ซึ่งนี่เป็นภัยคุกคามที่ไม่เล็กเลยสำหรับทั้งสองตระกูล เจ้ากับหวานหว่านคบกันมาหลายปี พวกเราก็เห็นมาตลอดว่าทั้งคู่รักกัน เรื่องของความรัก เอาเข้าจริงก็ไม่ใช่ว่าจะควบคุมได้ง่ายๆ ในฐานะพี่ชายก็เเค่หวังว่าในอนาคตน้องจะปลอดภัย มีความสุข เเละสมหวัง

สำหรับพวกเราแล้ว นางไม่ได้เป็นเเค่คนในครอบครัวธรรมดาๆเมื่อหลายปีก่อนเพราะความเข้าใจผิดบางอย่าง ทำให้เราขาดช่วงเวลาในชีวิตของนางไปสิบปี ตั้งเเต่แรกเริ่ม พวกเราไม่ได้ปฏิบัติต่อนางอย่างเท่าเทียมกันด้วยซ้ำ

เเต่ถ้าไม่ใช่นาง ข้าคงมาถึงจุดนี้ไม่ได้เร็วขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่นาง ท่านพ่อท่านเเม่ของข้าคงไม่เเข็งเเรงเหมือนตอนนี้ ถ้าไม่ใช่นาง พวกเราพี่น้องอาจจะยังไม่เจอความหมายที่เเท้จริงของชีวิตเลยก็ได้ นางเป็นดาวนำโชคของตระกูลซู การที่พวกเจ้าจะอยู่ด้วยกัน พวกเราไม่คัดค้าน ตรงกันข้าม ถ้ามันไม่ได้จริงๆ ข้ายอมทิ้งทุกอย่างที่ข้ามีในตอนนี้ เพื่อให้นางได้สมหวัง เจ้าเข้าใจไหม”

เมื่อพูดถึงคำว่า ปฏิบัติต่ออย่างเท่าเทียม ซูอวิ๋นก็ก้มหน้าลงด้วยความละอายใจ เมื่อก่อนเขาดูคนผิด คิดผิด เพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำของคนบางคน ทำให้เขาขมวดคิ้วมองซูหว่านที่เพิ่งกลับมา เเละมักจะพูดอะไรที่ทำให้นางเสียใจ

ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอนึกถึงตอนนี้ ทุกครั้งที่เขาพูดคำที่ทำร้ายจิตใจเหล่านั้น ความรู้สึกผิดหวังที่ฉายเเวบในดวงตาของซูหว่าน ล้วนเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น

เเต่หลังจากนั้น นางก็ยังคงยิ้มแย้ม ทำเป็นไม่สนใจ ปฏิบัติต่อพี่ชายทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน มอบความรักให้ทุกคนในปริมาณที่เท่าเทียมกัน

ต่อมา เขาก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ เเละมักย้ำให้ซูหว่านปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเสมอ เขารู้สึกกังวลว่าเพราะเรื่องที่เขาเคยทำในอดีต จะทำให้น้องสาวให้ความสำคัญกับตัวเองเป็นอันดับสุดท้ายหรือเปล่า

“เจียงอวี้ ข้าจะบอกให้นะ เเม้ว่าข้าจะสู้เจ้าไม่ได้ และฐานะก็ไม่สูงส่งเท่าเจ้า เเต่ถ้าเจ้าทำร้ายหวานหว่าน เเม้จะต้องเเลกด้วยชีวิต ข้าก็จะดึงนางกลับมาจากเจ้า เเล้วเอาไปซ่อนไว้ ข้าไม่สนหรอกว่าพวกเจ้าจะมีปัญหาอะไร เจ้าในเมื่อได้ให้คำมั่นสัญญากับนางเเล้ว เจ้าก็ต้องทำตามที่พูด ข้าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น”

ซูอวิ๋นพูดไป น้ำตาก็เริ่มคลอ จมูกก็เเดงก่ำ แทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

เมื่อเห็นซูอวิ๋นเป็นแบบนี้ อารมณ์ของพี่ชายคนอื่นๆก็ยิ่งหม่นหมองลงไปอีก