ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 544

“ทราบแล้วเจ้าค่ะฮูหยิน บ่าวจะไปบอกให้” หลินมามาตอบพร้อมรอยยิ้ม แล้วก็ขยับไปยืนทางด้านซ้ายอย่างรู้งาน

พอเห็นนางจัดการแบบนี้ แม่ซูก็พยักหน้าอย่างพอใจ

การมีลูกสะใภ้ที่พึ่งพาได้และเข้าใจอะไรๆ มันก็ดีแบบนี้นี่เอง

ก่อนหน้านี้ฮูหยินเสิ่นรู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่บุตรสาวต้องมาอาศัยอยู่ในจวนสกุลซู จึงจัดการหาแม่นมที่เก่งๆ ให้มาคอยดูแลด้วย นางแต่งเข้ามาในจวนนี้ก็ควรจะมีคนสนิทไว้คอยเรียกใช้บ้าง แม้ว่าในจวนตระกูลซูจะไม่มีเรื่องต้องคอยแก่งแย่งชิงดีกัน แต่ก็สามารถช่วยเหลือและแบ่งเบาความกังวลในเรื่องต่างๆ ได้

ทุกบ้านก็มีเรื่องจุกจิกในครอบครัวที่ต้องจัดการ ถ้าจัดการไม่ดีก็อาจกลายเป็นปัญหาได้

เสิ่นชิงหลีเป็นคนคิดรอบคอบและรู้จักนึกถึงทุกคนในบ้าน ถ้าหากว่าเป็นจ้าวซีอวิ๋นตามในต้นฉบับละก็ คงจะอาละวาดแล้วด่าทอซูเฉินอย่างรุนแรงที่เอาพวกแมวๆ หมาๆ เข้าบ้านให้เป็นที่น่ารังเกียจ และคงจะตะเพิดออกไปแล้ว

“ขอบคุณพี่สะใภ้ใหญ่มากๆ เลย” ซูเฉินลุกขึ้นคารวะนางอีกครั้ง

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า คนในครอบครัวเดียวกัน จะต้องทำตัวห่างเหินไปไย” เสิ่นชิงหลีเอามือปิดปากและหัวเราะเบาๆ

......

ช่วงบ่าย ซูหว่านไปหาชิวเหนียง สถานที่นัดเจอไม่ใช่ร้านอาหารแล้ว แต่เป็นเรือนหลังเล็กๆ ที่ชิวเหนียงซื้อไว้ในเมืองหลวงแทน

นางพาหลิวอวิ๋นกับหลิวอิ๋งมาถึง ที่นี่เป็นเรือนสองชั้นขนาดพอๆ กับเรือนน้อยฝูหรงของเจียงอวี้ แต่ข้างในจัดระเบียบไว้เป็นอย่างดี ดอกไม้ต้นไม้ก็ตัดแต่งไว้อย่างสวยงาม มีแค่บ่าวรับใช้คอยทำความสะอาดไม่กี่คน

ซูหว่านมาถึงลานด้านหน้าแต่ไม่เจอใคร จึงเดินไปที่ลานด้านหลัง เมื่อไปยืนอยู่ใต้ซุ้มประตูทรงโค้ง ก็ได้เห็นภาพหนึ่งเข้าพอดี

ชิวเหนียงเอนกายอยู่บนเก้าอี้พักผ่อนในสวน โดยมีเฟิงอิ่งที่คอยปรนนิบัติพัดวีป้อนผลไม้ให้นางอย่างเอาอกเอาใจทีละคำ

"เป็นอย่างไร ถูกปากเจ้าไหม”

“น่าจะเปรี้ยวกว่านี้อีกหน่อยนะ” ชิวเหนียงบ่นพลางยัดลูกท้ออบแห้งรสเปรี้ยวเข้าปากไปหนึ่งคำ

เฟิงอิ่งเห็นนางกินไม่หยุด น้ำลายในปากก็เริ่มสอพร้อมทั้งคิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่น

ทันใดนั้น เขาก็พลันสัมผัสได้ว่ามีสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องพวกเขาอยู่ ชายหนุ่มผู้มีสายตาเฉียบคมหันหน้าไปมองอย่างรวดเร็ว ก็พบว่าคนที่มาคือคุณหนูซู

เขารีบปรับสีหน้าจริงจัง แล้วลุกขึ้นยืนทันที

“จวิ้นจู่มาแล้ว!”

เมื่อชิวเหนียงได้ยินว่าซูหว่านมาถึง ก็พยายามประคองตัวขึ้นจากเก้าอี้ เฟิงอิ่งเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปพยุงนาง

“ค่อยๆ นะ ค่อยๆ”

"เถ้าแก่เนี้ยมาแล้ว เชิญนั่นก่อน ทานลูกท้อแห้งกับบ๊วยเปรี้ยวไหม”

วันนี้ชิวเหนียงแต่งหน้าบางเบาไม่จัดจ้านเหมือนเคย ดูอ่อนโยนและเรียบร้อย

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่นลูกท้อแห้งและบ๊วยเปรี้ยวอบอวลไปทั่ว ได้กลิ่นแล้วก็รู้สึกเปรี้ยว